In Atjeh is oorlog. Een groep mensen die daar wonen willen onafhankelijk worden van Indonesië. Maar de politici in Jakarta willen niet dat hun gebied kleiner wordt. Misschien zijn er zelfs in Atjeh ook mensen die die zelfstandigheid niet wensen. Daar hebben we op dit ogenblik geen goed inzicht in.

Maar wat we willen belichten, is dat dit de zoveelste oorlog, met alle gevolgen van moorden en hongersnood, is die in feite wordt veroorzaakt door een overheid.
Immers als die mensen los van de oude staat een nieuwe willen hebben, waarom zouden ze dat dan niet mogen? Welk recht hebben de Javanen (?) om over de Atjeeërs te regeren?

Let ook op de pers in Nederland (en andere landen) die de "vrijheidstrijders" nu steeds als "rebellen of opstandelingen" beschrijven. Waarom? Wat is het verschil? Kennelijk is het verschil tussen een vrijheidstrijder en een rebel alleen maar aan welke kant je staat.

Stel eens dat we op de wereld dit machtsvirus van de politici zouden kunnen uitroeien, en dat ieder "gebied" (land, provincie, etc) het recht krijgt om zich af te scheiden van de centrale overheid.
Het grote aantal oorlogen dat we nu hebben, en waarvan de meeste als oorzaak hebben de strijd om wie de baas mag zijn, door zou tot een fractie worden teruggebracht.

Zie ook:
http://www.libertarian.nl/actueel/actueel021027_124633.html
http://www.libertarian.nl/actueel/actueel020411_1242.html

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

3 REACTIES

  1. Direct na de onafhankelijkheid van Indonesie ontstonden er klachten op andere eilanden.
    Op de Molukken begon men bij voorbeeld te goeder trouw producten te verschepen naar Java, die voor een groot deel onbetaald bleven. Hierdoor ontstond ontevredenheid.
    Zodra New Guinea in 1962 onder toezicht van de UN door Indonesie geregeerd werd, werd alle ziekenhuisapparatuur naar Java gevlogen evenals andere zaken die men op Java kon gebruiken. Ook dit leidde tot grote gevoelens van onbehagen.
    Ook op Bali heeft vaak ontevredenheid over het centrale gezag bestaan, evenals op vele andere eilanden, om nog maar te zwijgen over oost-Timor waar Indonesie in december 1975 na een OK van de VS binnenviel.
    Kortom : in tal van buitengewesten bestond en bestaat grote onvrede over het centrale gezag.
    In zekere zin voelt men zich echter toch op vele plaatsen een onderdeel van een staat die Indonesie heet. Vaak ervaart de buitenstaander in Indonesie bepaalde gevoelens als contradictoir en onverenigbaar.
    Hugo van Reijen

  2. Het doet in Indonesie vaak vreemd aan dat men bereid is van de zijde van landgenoten vaak groot onrecht en machtsmisbruik te tolereren. Zou slechts een fractie van een dergelijk misbruik van de zijde van een kolonisator of bezetter ervaren worden, dan zou dit onmiddellijk in grote demonstraties en opstanden resulteren.
    De bevolking van Aceh heeft echter schoon genoeg van hetgeen als Javaanse overheersing ervaren wordt, evenals deze bevolking vroeger schoon genoeg had van het Nederlandse regeringsapparaat. Men wil daar gewoon vrij zijn. .

  3. [2] "Het doet in Indonesie vaak vreemd aan dat men bereid is van de zijde van landgenoten vaak groot onrecht en machtsmisbruik te tolereren. Zou slechts een fractie van een dergelijk misbruik van de zijde van een kolonisator of bezetter ervaren worden, dan zou dit onmiddellijk in grote demonstraties en opstanden resulteren."

    Da’s toch overal zo.
    Als "we" door buitenlanders bezet worden en moeten dokken voor hun "behoeften", vinden we dat erg, maar "gewoon" belasting betalen voor de binnenlandse parasiet vind de gemiddelde werkende burger geen probleem.
    Dus als een andere Nederlander op je centen teert, is het prima, maar als een buitenlander het doet, is het ineens erg.
    In wezen is dit niks minder dan racisme.
    Mijn arme buur mag me bestelen omdat ie hetzelfde paspoort heeft. Een ander mag dat echter niet omdatie ie niet hetzelfde paspoort heeft.
    Achterlijk, maar niet louter een Indonesisch fenomeen

Comments are closed.