De standaardkreet dat "de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen" is de laatste tijd weer erg in bij politici.
De uitspraak werd onder andere gebruikt door de Minister van Economische Zaken, Laurens Jan Brinkhorst, een doorgewinterde politicus van D66. Deze week gebruikte de voorzitter van de FNV, L. de Waal die uitdrukking om aan te geven dat het kabinet de bezuinigingen verkeerd verdeelde. Beiden vinden dat de "rijken" méér belast moeten worden.
Het is een uitspraak die in het verleden al zo vaak gedaan is, en hij "lijkt" zo logisch, dat er bijna niemand een vraagteken bij zet. Maar is het wel een juiste of verstandige uitspraak?
Als we in een vrije samenleving zouden zitten en ieder neemt vrijwillig de lasten op zich die hij kan/wil dragen, dan zou deze stelling automatisch gerealiseerd worden.
Als echter, zoals nu in de maatschappij, de lasten worden "opgelegd", is dat niet meer zo zeker.
Immers veel van die "sterke schouders" hebben veel gepresteerd. Ze hebben hard gewerkt, goede ideeën gehad, risico gelopen en daardoor producten of diensten geleverd die de maatschappij nodig had of wilde hebben. ( Hier buiten beschouwing gelaten dat er tegenwoordig ook veel "rijken" zijn die rijk geworden zijn door overheidshulp en/of oneerlijkheid; dat is een ander verhaal.)
Doordat nu op deze schouders steeds meer lasten worden gelegd, is er en groot aantal van hen die het genoeg vinden en stoppen met produceren. Omdat het geen zin meer heeft; opbrengsten worden toch wegbelast en als je bedrijf groeit, krijg je alleen maar meer ellende van vakbonden, ondernemingsraden, formulierenwerk, voorschriften en controles.
Dit is het meest ten nadele van de armen of zwakken. Die hebben minder kans om een baan te krijgen, en kunnen over minder producten beschikken. Het is een ijzeren wet, dat in de maatschappij alleen geconsumeerd kan worden, wat er (ergens) geproduceerd is.
Onlangs was er een stelling die aanbeval om mensen die meer dan bvb. honderd duizend euro per jaar verdienen, géén belasting te laten betalen. Omdat zij al zoveel voor de maatschappij gedaan hebben dat ze daarvoor beloond, althans niet gestraft moeten worden.
Zij zouden dan doorgaan, en aangemoedigd worden om nog veel meer rendabel te produceren. Waardoor er meer beschikbaar komt (ook en vooral voor de zwakken) om te consumeren.
Op zich is de discussie over hoe de lasten te verdelen al fout (ongeacht de uitkomst) immers in een staatloze samenleving met een vrije markt, draagt iedereen de lasten van zijn eigen keuzes. Dus als de vraag gesteld wordt of het de sterkste schouders zijn die de zwaarste lasten moeten dragen, dan duidt dit erop dat er kennelijk te verdelen (en dus collective) lasten zijn. Dat is op zich al een verkeerd begin…
Ik ben best voor een rechtvaardige lastenverdeling. Wat me echter altijd verbaast in de discussie is dat er altijd van de bruto verdiensten wordt uitgegaan. Men zou moeten kijken naar wat men netto overhoudt. Dan zal vaak blijken dat de “sterkste schouders” minder overhouden dan de zieligerds die “geholpen” moeten worden. Het zijn nl. niet alleen de miljonairs die tot de groep “sterke schouders” worden gerekend. Ik, als kostwinner met studerende kinderen, heb een inkomen dat een paar honderd euro boven modaal ligt. Maar toch krijg ik geen enkele tegemoetkoming voor wat dan ook. Ik draag overal het volle pond voor af.
Comments are closed.