Ik ben ingegaan op een uitnodiging van de KRO Radio om in hun programma van vanochtend over "Goed Burgerschap" een kort gesprek te hebben.
Mijn vrees dat "goed" burgerschap wel zou betekenen dat je je dan moet opofferen voor anderen/de maatschappij werd aanvankelijk bewaarheid. Het gesprek met Remie van de Elsen (?) begon met een aanhaling van John Kennedy: "Vraag niet wat je land voor jou kan doen, maar vraag wat je voor je land kunt doen."

Gelukkig lukte het om snel de libertarische positie te verklaren:
Op de eerste plaats is ieder mens verschillend en ieder mens heeft recht op zijn eigen leven. Ieder mens moet dus zelf mogen uitmaken wat hij wel of niet doet, waar hij zelf wel of niet gelukkig mee is. (Zolang hij dezelfde rechten van anderen niet aantast)

Als hij/zij denkt gelukkig te zijn door diensten aan anderen te verlenen op het gebied van bejaardenzorg en dergelijke, is dat prachtig en toe te juichen. Maar als een ander diensten wil verlenen door te "produceren" dan is dat ook prachtig en ook toe te juichen.

Ik kon zelfs de stelling lanceren dat Bill Gates meer welvaart voor de mensheid heeft gebracht dan "Moeder Theresa". Natuurlijk liggen beide resultaten op een ander terrein. (Gedacht aan een artikel dat vroeger in VRIJBRIEF gestaan heeft, en op www.libertarian.nl wel terug te vinden zal zijn)
Dit gaf de kans om op te merken dat "goed doen" met behulp van gestolen geld helemaal geen verdienste is.
Trots zijn dat "wij" zoveel aan ontwikkelingshulp doen bij voorbeeld, is een volkomen onterechte trots. Het is zelfs immoreel om daarvoor gestolen geld te gebruiken.

Ook was er (kort) gelegenheid om de vraag of er niet een (overheids)orgaan nodig is om voor de "zwakken" te ontzenuwen omdat er altijd onder al de verschillende mensen personen zijn die daar graag een taak van maken. Bovendien vinden bijna alle mensen het prettig om in een omgeving te wonen waar geen ellende is. Bijna iedereen wil in geval van nood de ander helpen. Jammer dat door de staat geleerd wordt dat de overheid wel voor alles zorgt.

Er was jammer genoeg onvoldoende tijd om op de eindstelling van Remie in te gaan: "We moeten dus eerst een goed egoïst zijn om een goed altruïst te kunnen zijn!" [ De leidende vraag houdt namelijk in dat het uiteindelijk het beste is om een goed altruïst te zijn. En daar zijn we het helemaal niet mee eens. Bij een volgende aanleiding zullen we daar nog wel eens op terugkomen.]

1 REACTIE

  1. Interessant. Eveneens interessant is de vraag wat te doen als de overheid je niet als volwaardig burger behandeld heeft.

    Een vriend van me woont in het buitenland en werkte er en betaalde belasting, net zoals iedereen. Op een dag verloor hij zijn baan maar als buitenlander kreeg hij geen uitkering, terwijl hij daarvoor wel belastingen en sociale premies had betaald. M.a.w. de overheid discrimineerde hem niet als het ging om van hem te roven, maar toen voor hem het moment gekomen was om zijn geld te recupereren, bleek de overheid hem o.g.v. zijn nationaliteit te discrimineren en dus de facto te zeggen "jij bent geen van ons" "jij hoort er niet bij". Later vond ie wel weer een baan en betaalde hij (inmiddels met nog meer tegenzin) opnieuw belastingen.

    Op een zondagavond liep hij naar huis en hij zag een beginnende brand in een schoolgebouw bij hem in de buurt. Zijn eerste reactie was: oh, ik moet snel de brandweer bellen voor die brand uitslaat en het hele gebouw in de as legt.

    Maar toen ineens dacht hij: "Wacht even, ik heb de brand niet aagestoken, noch opzettelijk, noch per ongeluk. Ik ben dus nergens voor verantwoordelijk. Het is bovendien niet mij huis. Dus waarom zou ik opbellen? Natuurlijk, uit burgerzin! Maar … had dit land mij recentelijk niet gediscrimineerd en mij te kennen geven dat ik niet "even gelijk ben" aan de rest? Dat ik er eigenlijk niet bijhoor… Hmm, als zij mij niet als volwaardig burger behandelen, waarop zou mijn burgerzin dan gebaseerd moeten zijn? Zelf gaven ze me het signaal dat ik er niet bijhoor. Tja … dat is dan een keuze waar ze nu de gevolgen zullen moeten van dragen".
    Even dacht hij nog: "Wat als er mensen in het gebouw zijn? Maar op zondagavond om 9 uur heeft niemand daar wat te zoeken, dus als er uberhaupt al iemand is -een inbreker bijvoorbeeld- dan had die er maar niet moeten zijn". En dus belde hij de brandweer niet op.

    De volgende dag liep hij langs het gebouw en dat was volledig uitgebrand. Er stond nog wel een stuk van recht maar de schade was zo groot dat het gesloopt moest worden. De schade liep in de miljoenen. Vermoedelijk meer dan 10 miljoen en daarmee een paar honderd keer meer dan de uitkering die hem voorheen niet gegund was.

    Tot zover dus de burgerzin van iemand die niet als volwaardig burger behandeld werd.

Comments are closed.