Het is altijd moeilijk om je in te houden om te zeggen "Dat heb ik je toch voorspeld" als zoiets inderdaad uitkomt.
Zo schreven we in deze rubriek dat de reis van de Nederlandse fractievoorzitters naar de Antillen wél door zou gaan, ondanks dat de "premier", Mirna, hen niet wilde ontvangen. Sommige politici opperden dan ook zwakjes om maar niet te gaan.
Maar de broer van de premier vond het toch wel beter dat ze maar kwamen. Denkend aan al die miljoenen Nederlandse euro’s die misschien in gevaar zouden kunnen komen. Dus zei hij tegen zijn zus, "Ach, geef die lui een handje" en dan is alles goed.
Zo gebeurde. De politici kregen hun smoes en konden "naar eer een geweten" naar hun "overzeese gebiedsdelen" gaan.
Daar aangekomen, gingen ze naar de ontvangst van de premier. Die liet hen eerst 10 minuten wachten (van het ervoor uitgetrokken half uur). Daarna kwam ze snel binnen, gaf de belangrijke Nederlanders een handje, (allemaal?) en zei toen dat ze zich verder maar moesten amuseren met de zon en het strand.
Vakantie geslaagd.
