Wat kan een libertariër daar nu over denken?
Van terrorist tot held?
De vroegere USA President Reagan sprak over Gaddaffi als een “dolle hond aan het hoofd van een schurkenregime, een barbaar,een mongool, grootste misdadiger sinds het derde Rijk” enz.
Terwijl Gaddaffi bezig was met het ontwikkelen van massavernietigingswapens organiseerde hij terreurdaden. Al het slechts dat je kunt bedenken met als top een vliegtuig opblazen waardoor tientallen doden. Lockerbie!
Ondertussen werd hij het hoofd van de Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties en wil nu ook lid (liefst voorzitter) worden van Veiligheidsraad.
President Bush zegt nu dat Gaddaffi wijze en verantwoorde keuzes doet!
Ik vraag me af hou u zich zou voelen als iemand die het leven van u, uw kinderen en geliefden jarenlang heeft bedreigd; die een vliegtuig liet ontploffen waarin je vrienden zaten. Die mij en mijn geliefden bedreigt door het ontwikkelen van Massa Vernietigingswapens.
Die wordt hoofd van de rechterlijke macht (Mensenrechten) en ook nog van de politie (Veiligheidsraad) waar u woont.
Voelt u zich dan happy? Veilig?
Ik zou op de eerste plaats de man niet vertrouwen. Hij heeft met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zijn eigen bedoelingen. Samengesteld uit zijn hebzucht en angst.
Op de tweede plaats zou ik eisen dat hij eerst de wandaden van het verleden maar eens goed moet maken tegenover alle slachtoffers. En dat is niet afgekocht met alleen aan de Lockerbie slachtoffers/nabestaanden twee miljard oliegeld te betalen. Los van dat hoort hij ook de onherstelbare schade (doden) te betalen en minimaal per dode 10 jaar de gevangenis in!
Wat vindt u hoe hier recht gedaan moet worden?
Ik antwoord op twee vragen.
Voelt u zich dan happy? Veilig?
Zolang er staten, en dus politici, zijn, voel ik mij niet veilig.
Gelukkig zijn/waren er helden als Khadaffi, Saddam, Idi Amin en Moboetoe die de ware aard van het spel tonen.
Wat vindt u hoe hier recht gedaan moet worden?
Ik vind dat George W. Bush onmiddellijk dient gecastreerd teneinde te vermijden dat er een nieuwe Hitler opstaat, want met Dolfje heb ik eigenlijk toch problemen. Maar met Jan Pieter, Guy, Gerhard, Tony, Jacques, Antonio en de anderen ook. Zolang zulke individuen vrij (een ervan werd in Brussel ooit met een Libertarian Award bekroond) rondlopen, voel ik mij happy noch veilig, alhoewel ik natuurlijk wel het voordeel heb dat ik geografisch ver genoeg van hen verwijderd ben, althans zo hoop ik toch, maar ik blijf toch vrezen. (wie weet vinden ze mij wel in de bergen op dit eiland – door veel op Hublog te posten, maak ik enkel hun taak gemakkelijker.)
Er is hoop. Er zijn gekken zojuist (vandaag of gisteren) op Mars geland en ze geven geen signaal terug. Misschien vlieg ik ook wel naar Mars. Men zegt mij dat het daar vol marscaramellen is. Hmm, lekker smullen.
Fast forward 4 jaar en hij heeft zijn doel nog bereikt ook. Weerzinwekkend. ’t Zegt veel over de VN… Maar wie protesteert en dringt erop aan bij de regering om eruit te stappen?
Comments are closed.