Als het aan de beroepsorganisatie (vakbond) NU’91 ligt, krijgen alleen ziekenhuiswerknemers die lid zijn van een vakbond extra geld. Dat is de kern van het revolutionaire voorstel dat NU’91 tijdens de hervatting van de CAO-onderhandelingen op tafel legt.


De onderhandelingen zijn vastgelopen en de werkgevers willen wel praten maar zitten op de afgesproken nullijn van het najaarsakkoord. Als de werkgevers in de nog voort te zetten onderhandelingen hiervan niet afwijken, dan wil NU’91 niet langer een eenmalige uitkering van 1.5% van het jaarsalaris voor al het personeel. Dan eist de vakbond een nominale uitkering van 500 euro, alleen voor de vakbondsleden.

Ter verduidelijking: aantal werknemers in de ziekenhuissector 180.000, waarvan 47.500 lid zijn van een vakbond. Dus slechts 26.4% van het aantal werknemers is lid van een vakbond. De vakbond NU’91 heeft 10.000 leden dus slechts 5.6% van het totaal aantal werknemers.

“Het moet afgelopen zijn met de free riders”, zegt CAO-onderhandelaar Hubert Vankan van NU’91.

Hij doelt hiermee op de mensen die geen lid van een vakbond zijn, maar wel profiteren van de vaak zwaarbevochten onderhandelingsresultaten.

Hoezo profiteren? Kunnen de 73.6% van de werknemers die geen lid van een vakbond zijn misschien een hele goede reden hebben om zich niet te laten vertegenwoordigen door een vakbond?

Ook vakbonden creëren geen welvaart. Het enige wat zij doen is de met de hulp van de overheid verkregen macht (verbindend verklaarde CAO) en geweld (het stakingsrecht) hun leden beschermen tegen de concurrentie in de markt.

De oplossing voor het Free Riders probleem van de heer Vankan is heel eenvoudig: schaf de CAO af.

Maar er is nog een reden, waarom de heer Vankan deze eis stelt.

Hij geeft toe dat deze eis mede is gericht op het winnen van nieuwe leden. De vakbonden kennen al lange tijd een grote leegloop. Er zijn maar weinig jonge werknemers voor een lidmaatschap te porren.

“Misschien is het ordinair, maar ook jonge calculerende leden zijn welkom. Een lidmaatschap kost ongeveer 80 euro per jaar en zou door deze eis dus dubbel en dwars worden terugverdiend.”

Maffia praktijken? Een nieuwe vorm van protectiegeld?

Aangezien de werkgevers niet over de financiële middelen schijnen te beschikken en dus niet vrijwillig akkoord zullen gaan, zal er wel geweld (staking) gebruikt worden om de eis als nog ingewilligd te krijgen.

Dit is dus de vakbondsnorm.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

4 REACTIES

  1. "Het moet afgelopen zijn met de free riders", zegt CAO-onderhandelaar Hubert.

    Waar heeft Hubert dat begrip “free riding’ gehaald?

    Is dat tegenwoordig een vakbondsbegrip?

    Vanwaar komt dat begrip? Is dat niet de van de “tragedy of the commons”, overgeplant op de publieke goederen zoals leger, politie en rechtbanken? Deze publieke goederen leveren diensten of worden althans geacht dat te doen. Lonen zijn toch ook zoiets, een goed en niet langer een dienst, dat enkel door de overheid/vakbond kan geleverd worden, niewaar? En wie zal dat betalen? Ah, is dat ook een deel van het probleem?

    Jamaar, ik heb,

    toen ik nog geloofde in de almacht van de economische wetenschap om alle problemen te verklaren en op te lossen (in die tijd was ik een vurig voorstander van “Law and Economics” en geloofde ik zoals Plato, Acton, Cobden, Bastiat en de Tocqueville dat de mens uit twee tegengestelde delen, de ziel en het lichaam, bestond)

    geleerd dat het minimumloon ertoe leidt dat de minstbegaafden niet aan werk komen.

    Toepgepast op het verhaal van Louis wordt het duidelijk waarom mensen geen lid worden van de vakbond; op die manier kunnen ze hun diensten aanbieden aan lagere prijs en concurreren ze de vakbodsleden weg.

    Het verhaal van Louis zegt immers niet dat de ziekenhuizen verplicht zijn vakbondsleden in dienst te houden. Of is dat tegenwoordig evident?

  2. Dit is de argumentatie van een monopolistische mafia. De vakbonden werpen zich op als enige pleitbezorger van de werknemer. Een absolute absurditeit, want dat vakbonden kunnen onderhandelen en overleggen is hen gegeven door de waanzinnige CAO-wetten in dit land. In de SER zitten de regering (gekozen door 36% van de Nederlanders), de werkgevers (die maar 27% van de werkgevers vertegenwoordigen) en de vakbonden (welke een luttele 23% van de werknemers vertegenwoordigen). In een klassiek-liberale samenleving worden alle CAO-wetten met onmiddellijke ingang afgeschaft en kunnen werknemers en werkgevers zelf om de tafel zitten, eventueel vertegenwoordigt door organisaties, die hun belangen behartigen op vrijwillige basis.

  3. Teneinde een discussie uit te lokken, had ik gisteren donderdag Bastiat geciteerd zoals hij besproken wordt door Tibor R. Machan op p.126 van zijn boek “The Passion for Liberty” (Rowman & Littlefield, 2003).

    Groot was mijn voldoening dan ook vanmorgen vrijdag mijn tijd om Albert het woord “klassiek-liberale samenleving” te zien gebruiken.

    Een vrije maatschappij, een open maatschappij dat heb ik allemaal al gehoord, maar een samenleving geinspireerd door een ideologie, in casu het klassiek-liberalisme, dat is iets nieuws. Een libertarische samenleving zult U zeggen. Jamaar, alhoewel objectivisten het zullen tegenspreken, is het libertarisme een alomvattende filosofie. Ook het (klassieke) individualisme is zoiets, maar het klassiek-liberalisme? Wat is dat een klassiek-liberale samenleving? Het is precies omdat het klassiek-liberalisme geen oog heeft voor de filosofie maar enkel voor (de almacht van) de economische wetenschap (om alle problemen te verklaren en op te lossen) dat het Platonische ideaal van de scheiding tussen ziel en lichaam voor Marx, Frederic en Jan Peter als boegbeeld geldt.

    Zoals Socrates zijn apologie (opgetekend door … Plato, jawel, maar desalniettemin van de grootste filosofische waarde) beeindigde (ik vind de Nederlandse vertaling van deze Griekse tekst niet):

    Someone will say: Yes, Socrates, but cannot you hold your tongue, and then you may go into a foreign city, and no one will interfere with you? Now I have great difficulty in making you understand my answer to this. For if I tell you that this would be a disobedience to a divine command, and therefore that I cannot hold my tongue, you will not believe that I am serious; and if I say again that the greatest good of man is daily to converse about virtue, and all that concerning which you hear me examining myself and others, and that THE LIFE WHICH IS UNEXAMINED IS NOT WORTH LIVING (hoofdletters door uw dienaar die zich nog steeds verwondert waarom Plato deze aanbeveling zelf niet gevolgd heeft – ‘s werelds lot had er door veranderd geweest) – that you are still less likely to believe. And yet what I say is true, although a thing of which it is hard for me to persuade you. Moreover, I am not accustomed to think that I deserve any punishment. Had I money I might have proposed to give you what I had, and have been none the worse. But you see that I have none, and can only ask you to proportion the fine to my means. However, I think that I could afford a minae, and therefore I propose that penalty; Plato, Crito, Critobulus, and Apollodorus, my friends here, bid me say thirty minae, and they will be the sureties. Well then, say thirty minae, let that be the penalty; for that they will be ample security to you.

    Dit vond ik echter wel:

    In 399 v.C. werd Socrates schuldig bevonden aan het invoeren van nieuwe goden en het corrumperen van de jeugd. Hij werd ter dood veroordeeld en een aantal weken later geëxecuteerd (gifbeker). Het voornemen van de aantijging was zonder meer alleen hem uit de weg te hebben. Socrates weigerde echter vóór het proces in vrijwillige ballingschap te gaan of tijdens het proces ballingschap als straf voor te stellen. Hij weigerde ook uit de gevangenis te ontsnappen.

    In zijn verdedigingsrede (Plato’s Apologie) rechtvaardigde hij zijn levenslange denkbeeld van wat hij als plicht beschouwde. Weggaan uit Athene zou een schuld toegeven die hij niet voelde zijn en alles waarvoor hij had geleefd vernietigen.

    Ik hoop dat we een discussie-vruchtbaar week-end tegemoet gaan zodat ik maandag ook in het bestaan van een klassiek-liberale samenleving kan geloven.

  4. Ach van die Hoffa’s in herenkleren verwacht ik nog minder fatsoen dan van poltitici.

Comments are closed.