Onze recente stukjes over roken of niet hebben nogal wat reacties opgeleverd.
Veel instemming, maar ook (gelukkig) positieve kritiek, waarvoor veel dank. Want dat is de manier om samen tot de feiten te komen.
Na alles nog eens nagelezen te hebben, kom ik steeds meer tot de conclusie dat we het eigenlijk, libertarisch gezien, allemaal eens zijn. (Ook Ivo en Mira).
Als we alles maar terugbrengen tot de basis dat de eigenaar van iets mag beslissen wat er met zijn eigendom gebeurt. Of het nu gaat over je eigen lichaam, je etablissement, je salaris of je fiets.
Toegepast op roken, bepaalt de (niet)roker of hij/zij wel of niet wil roken.
Tevens bepaalt de eigenaar van het huis of etablissement, of er in zijn eigendom, en waar, gerookt mag worden.
Als deze basisregel wordt aanvaard, zijn alle problemen opgelost.
Alleen als er geen eigenaar is, of als “we allemaal eigenaar zijn”, (dus niemand eigenaar is!) zoals op “overheidsterreinen”, krijgen we problemen.
Hier is de oplossing dat de overheid uit al die overheidsterreinen moet en dat er duidelijke eigendomsverhoudingen moeten komen.
Zolang er een “overheid” bestaat, blijven de menselijke onderlinge verhoudingen voor allerlei uitleg vatbaar. Daar moeten we dus zo snel mogelijk van af.
“Toegepast op roken, bepaalt de (niet)roker of hij/zij wel of niet wil roken.
Tevens bepaalt de eigenaar van het huis of etablissement, of er in zijn eigendom, en waar, gerookt mag worden.
Als deze basisregel wordt aanvaard, zijn alle problemen opgelost.â€ÂÂ
Nee, dit zijn twee regels, de tweede (de eigenaar van het huis of etablissement, bepaalt of er in zijn eigendom, en waar, gerookt mag worden) heeft voorrang op de eerste (de (niet)roker bepaalt of hij/zij wel of niet wil roken).
Of er nu een overheid is of niet, zolang Hub de verhouding tussen deze regels niet aanvaardt, heeft hij het bij het verkeerde eind.
Ook na de eliminering van de overheid zal deze verhouding immers nog steeds haar belang hebben.
Comments are closed.