Het afgelopen weekend werd het wetenschappelijk bureau van de LPF in Rotterdam officieel opgericht: de “Prof. Dr. W.S.P. Fortuynstichting”. Voorzitter wordt Bert Snel, emeritus hoogleraar VU.

We zijn er niet bij geweest, maar de verslagen in de pers zijn bijzonder verhelderend.

Om te beginnen zegt de nieuwe voorzitter dat niemand weet wat Fortuynisme is. En dat zegt al heel veel over de LPF en de oorzaak van de problemen in die partij. Van een enorm verkiezingssucces is die partij nu nog maar een randverschijnsel.

Pim Fortuyn heeft bijzonder goed aangevoeld wat er in de gemeenschap leefde en waar de grote ontevredenheid met de bestaande politiek lag. Vandaar dat zijn partij bijna de grootste werd.

Maar na het wegvallen van de charismatische leider viel de zaak voor een groot deel uit elkaar.

We hebben Pim Fortuyn indertijd via een enkele e-mails trachten te waarschuwen voor het gebrek aan fundamentele principes. Daar is nooit op gereageerd. De partij moest op zeer korte termijn bemand worden met personen die wel het goede wilden, maar bijna allemaal pragmatisch waren ingesteld. Ieder met net een iets ander idee, en de eenheid was ver te zoeken. Vandaar het uit elkaar vallen.

Op het congres spraken sprekers van diverse pluimage. Ook deze selectie was pragmatisch. Aardig gekarakteriseerd door Frank Vermeulen in de NRC: “Het kon de LPF niet schelen wat Donner, minister van Justitie, zei, het feit dat hij sprak was voor de LPF voldoende”.

De LPF heeft voor die stichting (al, of voorlopig?) 137.000 euro belastinggeld gekregen en gaat daarmee nu proberen om het Fortuynisme een wetenschappelijke grondslag te geven.

Op dit moment wordt gezegd dat ze Pragmatisch en Populistisch zijn.

Pragmatisch is dat doen waarvan je op korte termijn denkt dat het zal werken. Gevolgen op de lange termijn worden onderschat. Aan “unintended consequences” en aan de zaken die “men niet ziet”, wordt weinig of geen aandacht geschonken. De langste termijn loopt tot aan de eerstvolgende verkiezingen.

Populistisch is inspelen op datgene wat veel mensen fijn vinden en waardoor je dus de meeste stemmen zult krijgen.

Ja, de LPF is pragmatisch en populistisch. Maar welke partij is dat niet?

2 REACTIES

  1. Oprichtingscongres Wetenschappelijk Bureau LPF

    Goedkoop van journalist Frank Vermeulen om een hoog niveau oprichtingscongres van het Wetenschappelijk Bureau van de Lijst Pim Fortuyn op zaterdag 21 februari j.l. zo denigrerend neer te zetten.

    Een zaal die uit beleefdheid applaudisseert voor een minister – omdat deze de moeite had genomen zich in wetenschappelijke kringen te begeven – heeft niet de betekenis dat een ieder het ook eens was met het betoog dat Donner daar hield.…………..

    Wie is volgens Vermeulen dé LPF?

    Een ieder die daar aanwezig was?

    Het negatieve artikel over prof. Bert Snel in het AD op vrijdag j.l. is door hem verdedigd. Hij stelde namelijk dat sommige journalisten te dom en te lui zijn om hun werk op juiste wijze te verrichten en dat ze niet aan het principe van hoor en wederhoor doen. Ook in dit geval, een telefonisch interview dat zodanig is verdraaid dat de lezer wel móest denken dat de heer Snel geen Fortuyn aanhanger was.

    Vele opmerkingen van sprekers zijn door Vermeulen dermate uit hun context getrokken, dat de lezer van “intellectueel Nederland” zou denken dat al deze hoogleraren voor een klasje geretardeerden stonden te praten. Zo is de beeldvorming.

    Hoe meer dit soort journalistiek blijft liegen en de feiten verdraaien, hoe sterker de beweging van Pim Fortuyn zal worden en hoe harder journalisten als Vermeulen straks worden afgerekend.

    Ik verheug mij erop, u ook?

    Voor het overzichtelijke OBJECTIEVE verslag:

    http://www.fortuynpolitiek….

  2. We weten allemaal hoe de ‘media’ en ‘pers’ zich in Nederland heeft gedragen t.o.v. Fortuyn en de LPF. Dus zou ik hun zeker niet objectieve berichtgevers noemen. Zie ook mijn artikel ,,Bananenkoninkrijk". Ik en velen met mij zien de Nederlandse kranten en publieke omroep puur als een bron voor amusement, niets meer. Voor betere informatie moet men toch uitwijken naar de buitenlandse media, Financial Times, The Economist, The Scotsman, Forbes etc.

Comments are closed.