Vroeger nam ik aan dat de Nobelprijs een heel nobele zaak was. Een echte eer om hem te mogen ontvangen en een bewondering waard.
Omstreek 1988 werden Leon en Francis Louw *) (terecht) genomineerd voor de Nobelprijs vanwege hun zeer verdienstelijk werk om de apartheidsproblemen in Zuid Afrika op te lossen.
Omdat deze belangrijke Zuid Afrikaanse libertarische vrienden betrokken werden, gingen we ons er meer voor interesseren.
Al vlug kregen we toen door dat die prijs zeer sterk onderhevig is aan allerlei politiek geritsel. Dit blijkt ook wel uit de personen die de prijs in afgelopen jaren ontvangen hebben.
Onder andere Kofi Annan, Gorbatsjov, Jimmy Carter en dergelijke personen. Maar toen ook Yassar Arafat die prijs kreeg, was het laatste greintje respect verdwenen.
Al waren er ook enkele terechte winnaars bij, zoals waarschijnlijk de Iraanse Sherhan Ebadi.
Voor dit jaar staan op de nominatie George Bush en Tony Blair, en de Europese Unie!
Voor hun verdiensten voor de wereldvrede!
Alle drie hebben ze gemeen dat het op dit ogenblik heel hard nodig is dat hun imago wordt opgepoetst. En daar doet zo’n prijs heel wat aan. Zeker bij het gros van de mensheid, die net als ik vroeger, nooit echt serieus naar de politieke ritselpartijen gekeken hebben.
—————
*) Leon en Francis hebben enkele boeken geschreven:
— Zuid Afrika, de oplossing (South Africa, The Solution)
— Let the People Govern.
— Super Ouders, Super Kinderen.
Van al die boeken zijn bij het Libertarisch Centrum nog enkele exemplaren te koop.
Super Ouders, Super Kinderen is een uitstekend cadeau om aan jonge ouders te schenken!
Zo lang de voorraad strekt kun je die boeken bestellen bij het LC, per exemplaar 10 euro, plus verzendkosten. Mail naar info@libertarian.nl
