Zo schrijft Egbert Kalse in de NRC van 10 februari. Hij concludeert dat in een discussie tussen Harry van Bommel (SP) en Hans van Baalen (VVD) bleek dat beiden het op veel verschillende punten geheel met elkaar eens zijn.
Bij een groot aantal punten zit er “geen licht tussen uiterst link en uiterst rechts” zegt van Bommel! Bedoelt hij dat de VVD extreem rechts is? Of is er een verschil tussen uiterst en extreem?
Toch is het helemaal niet zo verwonderlijk dat politici of politieke partijen het op bepaalde punten met elkaar eens zijn.
De bestaande politieke partijen hebben immers geen van allen een goed moreel rationeel uitgangspunt. Allemaal willen ze een deel van de bevolking bevoordelen ten koste van het andere deel. En dat spelen ze dan zo knap dat een stelling van Frederic Bastiat nog steeds opgaat:
“De democratie is de grote farce waarin iedereen denk dat hij er beter van wordt ten koste van alle anderen”.
Als we uitgaan van de libertarische positie, dan neemt de socialist een groot deel van de persoonlijke vrijheden over, maar verwerpt de economische vrijheden. De zogenaamde “liberaal” (zoals bij voorbeeld de VVD’ers zich noemen) doen net het omgekeerde. Die nemen wel de economische vrijheden van het libertarisme over (voor een deel) maar niet de persoonlijke vrijheden.
De enige die consequent zowel de vrijheid op economisch als op politiek terrein accepteert, is het libertarisme. Friedrich Hayek heeft in diverse artikelen en toespraken aangetoond dat vrijheid ondeelbaar is. Zodra je op één gebied (persoonlijke vrijheid) begint met beperkingen op te leggen, word je automatisch gedwongen dit ook op het andere gebied (economische vrijheid) te doen.
Wat Hubert bedoelt is, dat de SP het socialisme aanhangt (persoonlijke vrijheid, maar economische gebondenheid) en de VVD het corporatisme ondersteunt (economische vrijheid, persoonlijke gebondenheid). Alle andere partijen vallen daar ongeveer tussenin. Wat we nodig hebben is een echte klassiek-liberale partij, die het opneemt voor de naar vrijheid hunkerende Nederlander. Op termijn niet alleen een scheiding van kerk en staat, maar ook een van economie en staat. Dan is het eindelijk afgelopen met de eeuwenlange slavernij, die de volkeren hebben moeten tolereren. Om te beginnen moeten we gaan regionaliseren en het bestuur decentraliseren. Dat betekent uittreden uit de EU (waarvan VVD en SP gelukkig niet afkerig van zijn) en daarna de de besluitvorming uit te besteden aan de regio’s en een confederatio Belgica (Nederlandse confederatie) vormen via een heroprichting van de Staten Generaal in de oude vorm.
Praktisch gezegd heerst op dit subcontinent sinds Bismarck het collectivisme, hetgeen in 70 jaar tot drie oorlogen geleid heeft, waarvan twee wereldoorlogen.Maar zelfs WO II heeft ons niet bevrijd van dit politieke systeem, dat zich van links tot rechts in schaapskleren hult. Men kan zelfs stellen, dat het collectivisme via de na-oorlogse liberale beweging zich nu ook in de angelsaksisch landen heeft vastgezet. Daar bedoel ik mee, dat corporatisme en socialisme zich tegenwoordig openlijk met elkaar prostitueren, getuige o.a. de massale, internationale en gelegaliseerde belangenverstrengeling tussen socialisten (of sociaaldemocraten) en internationals. In plaats van deze ontwikkeling te bestrijden faciliteren politici dit mondiale proces.
Collectivisme en Corporate Internationalisme zijn vijanden van een open samenleving van wederzijds respect en mensenrechten (zie o.a. K.Popper, The Open Society and Its Enemies)
Voor W-Europa zou dit op termijn kunnen leiden tot massale werkloosheid door verschuiving van werkgelegenheid naar O-Europa en Azie (China, India, etc.).
De enige manier om hieraan een halt toe te roepen is een degelijk politiek program te ontwikkelen om het collectivistisch systeem om te zetten in een open samenleving.
Een confederatie belgica dient op vrijwillige basis tot stand te komen en daarvoor schijnt helaas het politieke draagvlak in Belgie (en misschien ook in Nederland) te ontbreken.
Comments are closed.