De vrijheid van meningsuiting werd al lang geleden beperkt door allerlei bepalingen over beledigingen, laster*). Maar dat was voor de politici nog niet genoeg. Daarom werd het begrip “politiek correct” ingevoerd waardoor je moet gaan oppassen welk woord je gebruikt.

Enkele weken geleden leidde dat tot een conflict tussen Jan Pronk, (oud Minister, VZ vluchtelingen organisatie) en Rita Verdonk (Min. van Vreemdelingenbeleid). Pronk zei dat in Nederland mensen werden gedeporteerd. Dat maakte Rita woedend. Maar had Pronk geen gelijk? Mensen worden toch uit hun huis gehaald en in een kamp geconcentreerd? Pronk heeft dat kamp niet eens een concentratiekamp genoemd!

En zo zijn er thans steeds meer woorden die politici gebruiken om in het nieuws te komen.

Mat Herben, LPF-fractievoorzitter, is woedend omdat André Rouvoet, fractievoorzitter van de ChristenUnie de LPF “fundamentalistisch” noemde. Hij zou dat als een compliment moeten beschouwen! Een fundamentalist is toch iemand die de zaken onderzoekt tot op het fundament, tot op de diepste grondslag?

Of denkt hij alleen maar aan de fundamentalistische Islam?

Herben windt zich er ook over op dat André gezegd heeft dat “Allah niet bestaat”. Moet je je daar nu over opwinden? Het kan je toch koud laten of iemand dat zegt, en als je het er niet mee eens bent, bewijs je toch gewoon dat Allah wel bestaat? Samen met de rivieren van honing en bier en de 72 maagden.

Hirsi Ali, Kamerlid VVD, zegt dat het CDA door het bijzonder onderwijs (per sekte) apartheid wil bevorderen.

Net als je witte en zwarte scholen uit elkaar houdt, zo houd je ook leerlingen apart die onderwijs krijgen in verschillende religies. Kamerlid Sterk (CDA) eiste daarvoor zelfs excuses.

Leuk was dat Hirsi Ali inderdaad haar excuses aanbood voor het A-woord, maar verder achter de inhoud van haar opmerkingen bleef staan.

Woorden zijn wapens! (Michael Cloud). Daarom kan het gebruik van het juiste woord belangrijk zijn. Je kunt er in ieder geval duidelijk mee aangeven wat er zich afspeelt. Een censuur op woorden is daarom dan ook een vorm van dictatuur. Een verdre beperking van onze vrijheid.

*) Een interessant boek over de vrijheden in een libertarische maatschappij is de klassieker van Walter Block: DEFENDING THE UNDEFENDABLE.

Verkrijgbaar bij Laissez-Faire Books.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

2 REACTIES

  1. Teneinde aan te tonen dat de vrijheid van meningsuiting al lang geleden beperkt werd door allerlei bepalingen over beledigingen, laster etc. verwijst Hub naar het boek “Defending the Undefendable” van Walter Block, boek dat volgens Hub zou handelen over de vrijheden in een libertarische maatschappij.

    Op p.71 van zijn boek “Classical Individualism” (Routledge, 1998), schrijft Tibor Machan dat Block’s “Defending the Undefendable”

    makes it appear that from a free-market point of view, nothing but coercion constitutes evil conduct.

    Clearly one can betray friends, debase an ideal, lack courage, act imprudently, and do all kind of moral wrongs without coercing anyone.

    The defense of human liberty does not require abandoning moral standards – quite the contrary.

  2. Ach, ik zie in de voorbeelden nog niet een verdere beperking van de vrijheid van meningsuiting. Wel duidelijk een reactie op meningen.

    Als ik lid wordt van de LP en vervolgens op iedere bijeenkomst het communisme als hoogste ideaal aanvoer, zal mijn mening niet binnen de partij worden toegestaan.

    OJA, en Herben bewijst toch dagelijk dat de LPF geen fundamentalistische partij is. Ik heb het fundament nog niet ontdekt…

Comments are closed.