Dat “klinkt” logisch. Maar deze uitdrukking wordt de laatste tijd toch steeds meer, volkomen onterecht, gebruikt.
Op de eerste plaats is natuurlijk de minste van twee kwaden ook een kwaad.
Bij voorbeeld speelt dat in de politieke verkiezingen. Door de minst slechte te kiezen, blijf je toch je instemming met het systeem tonen, waardoor BIG Brother alleen maar meer zal groeien. En dat is het tegendeel van je wilde bereiken.
Het speelt ook als we de huidige toestand vergelijken met een andere die nog veel slechter zou kunnen zijn. Natuurlijk zijn we dan “blij” niet in de ergste te zitten. Maar als we vergelijken hoe het geweest zou zijn als Al Gore President geworden zou zijn in plaats van Bush, dan hoeven we nog niet blij te zijn met Bush.
Het ergste van de laatste dagen vond ik nog een artikel van Walter Williams, een zwarte economist die ik zeer bewonder(de?) over de martelingen in Irak. Daarin vergelijkt hij die Amerikaanse martelingen met die van de Japanners en de Irakezen. En dan komt hij tot de conclusie dat “het allemaal niet zo erg is”.
Wel verdorie! Beide kwaden zijn kwaad! Beide slechtheden zijn slecht.
Al moet ik tot verdediging van Walter toegeven dat door de pers en media en politici de Amerikaanse martelingen honderden malen meer genoemd en getoond worden dan de martelingen door de tegenpartij.
De gruwelijke moord op de Amerikaanse burger was één dag in beeld, en daarna niet meer. De Amerikaanse martelingen zijn constant in beeld.
Dat is inderdaad selectieve verontwaardiging.
Het beste is om ver van de politiek te blijven en te trachten objectief te blijven. Laten we maar trachten het Libertarisch gedachtegoed meer te verbreiden. Alleen dan is er hoop op een betere maatschappij.
Wat betreft de verkiezingen, zie ook het advies van Frank van Dun. Ook hij komt tot de conclusie: STEM NIET!
http://www.libertarian.nl/NL/archives/001212.php
