Onlangs ontmoette ik in de Filippijnen een dame van een hoog opleidingsniveau die mij vertelde dat zij in Manilla een kerk bezocht had. Tijdens haar bezoek spleet het dak van de kerk open en kon zij de hemel inkijken waar zij attractieve toestanden ontwaarde.
Ik ontmoette haar in het huis van huis van de achtentwintigjarige Judiel Nieva, die voor het eerst bezocht werd door Jezus op twaalfjarige leeftijd.
Tegenwoordig ontvangt hij iedere eerste zaterdag van de maand Maria om stipt twee uur des middags. Hij heeft een muurtje gebouwd waarbinnen zij kan landen ( altijd precies op tijd) en iedereen die komt kijken kan haar zien. En geld werpen in een kastje dat aan een boom hangt.
Veel mensen komen Judiel bezoeken.
Een keer gingen na een aankondiging op de televisie drie miljoen mensen op stap naar zijn woonplaats Agoo, maar negenennegentig procent kwam vast te zitten in het verkeer dat ten gevolge van de overstelpende belangstelling over honderden kilometers vastliep.
Judiel is een meester in marketing. Hij vertelde mij ook over boodschappen van Maria te beschikken die hij nog niet door mag geven. Vervolgbezoeken aan Judiel zijn derhalve aan te bevelen voor het ontvangen van de nieuwste Mariaberichten.
De wonderen komen bij Judiel aan de lopende band uit de pan. Hij liet mij foto’s zien van een dansende zon en bloedende Mariabeelden, dit allemaal omdat hij in de buurt was.
Ik heb mij vaak afgevraagd hoe het mogelijk is dat in de religieuze branche zoveel winst gemaakt wordt ( Moeder Theresa draaide dertig miljoen dollar per jaar, waarvan een royalty van dertig procent voor de paus),maar het antwoord is simpel: de kostprijs van de wonderen is vrijwel nihil. Hoogstens moet een zakje varkensbloed aangeschaft worden dat achter in een Mariabeeld gestopt wordt.
Een aanzienlijk percentage van kerkbezoekers zet de verstandsknop op nul zodra het gaat om religie. Zij zijn onderhevig aan frequente hallucinatieverschijnselen en zijn ook bij analyse achteraf niet in staat deze te corrigeren.
Dezelfde uitschakeling van het verstand vindt ook bij velen plaats als het om kunst gaat, vooral bij kunst op kosten van de belastingbetaler. Wee degene die een kritische analyse pleegt van de subsidie per persoon per uur voor bezoekers van balletvoorstellingen ( enkele honderden euros), uiterst kunstzinnige films( idem) of andere artistieke uitingen. Hij is in de ogen van velen een culturele barbaar die alles tot geld tracht te herleiden, welk een schande!
Jan Wouter van Reijen (johannapark1@cs.com) is een Amsterdamse filmmaker die prachtige documentaires vervaardigd heeft, onder meer over handel in religieuze artikelen en de schilder Co Westerik.
Hij vertelde mij, een campagne te voeren voor het sterk verhogen van de subsidies voor kunst, omdat dit, net zoals in het begin van de twintigste eeuw, het volk zal kunnen verheffen. Jan Wouter erkent dus de zorg om de torenhoge subsidies welke leiden tot hogere belastingen, OOK VOOR DEGENE DIE NIMMER IN ZIJN LEVEN EEN BALLETVOORSTELLING ZAL BIJWONEN, maar heeft nu een antwoord gevonden:
“Het kost wel veel geld, maar het zo belangrijk voor de verheffing van het volk!”
Volgens Jan Wouter is het niveau van televisie en films de laatste tien jaar aan sterke erosie onderhevig en kan deze erosie een halt toegeroepen worden door boven op de huidige belastingen de belastingbetaler EXTRA betalingen te laten verrichten en deze dwangpremies te gebruiken voor het in stand houden en aanmoedigen van de schone kunsten.
En, zegt Jan Wouter, distributie van deze premies onder Nederlandse kunstenaars zal de kwaliteit van de kunst sterk doen stijgen, zodat in deze sector een grotere belangstelling zal ontstaan van de zijde van een bevolkingssegment dat nu bushokjes afbreekt en andere uitingen van vandalisme vertoont.
Meer tijd besteden aan televisie- en filmkijken zal, zegt hij, een sterke daling van dit vandalisme veroorzaken en daardoor de overheid een groot bedrag aan geld besparen. Als gevolg daarvan zullen de belastingen weer verlaagd kunnen worden.
Ik weet nog een beter plan: verplicht iedereen om drie uur per dag postzegels te gaan verzamelen en laat dit betalen door de overheid: niemand zal dan meer tijd hebben om vandalisme te plegen!
Hugo van Reijen.
Ik ben nog nooit op een expositie van gemeente-aankopen van beeldende kunst geweest waar je werk ziet van veel kwaliteit (lekker vaag begrip hè?).
Welke kwaliteit is er ooit voort gekomen uit de gesubsidieerde ‘lofts’ in New York, Berlijn, en andere plaatsen waar kunstenaars op Uw kosten mogen vertoeven?
En heeft U ook ergens in Uw omgeving een rotonde die is opgeleukt met een ‘kunstwerk’ dat tot stand kwam dankzij de 1% regeling? Of anders wel een gemeente-kantoor? (1% van bouwsom openbaar gebouw wordt aan kunst besteed).
Mijn stelling is: subsidie draagt niet of nauwelijks bij aan betere kwaliteit van kunst.
Zo las ik gisteren ergens dat kunstfestival "Oerol" volgend jaar niet door gaat omdat er 180.000 Euro subsidie wordt stopgezet. Ik las in hetzelfde artikel dat het festival 55.000 bezoekers trok dit jaar, "schande" zal men wel zeggen.
Ik dacht meteen: als al die bezoekers per persoon 4 Euro uit hun knip trekken (de prijs van 2 biertjes op zo’n festival), dan is er geld zat om het festival door te laten gaan volgend jaar. Dus die subsidie kan worden stop gezet met maar een kleine prijsverhoging als gevolg. En bij zo veel belangstelling zal de markt ongetwijfeld goed functioneren.
En volgens ‘ik zei de gek’ wordt er veel betere kunst gemaakt in landen waar geen kunstsubsidies zijn en waar kunstenaars moeten vechten om een plek in de ‘spotlights’ (de USA bijvoorbeeld), dan in landen waar men veel subsidies geeft die uiteindelijk kunstenaars (en ook beleidsambtenaren, museumdirecties, etc) vooral lui en arrogant maken.
Subsidie verhoogt de kwaliteit niet, komt vooral ten goede aan de elite, en of Het Volk verheven wordt… Was het volk dan geïnteresseerd in al deze kunst?
MacPoster, afgestudeerd ‘kunstenaar’ (ik vind die titel vreselijk)
Inderdaad is er dit verband tussen geloof en kunst.
Kan het zijn dat dat zelfde verand er is met partij-politiek? Daar zie ik dat zelfde soort irrationele verschijnselen.
Mijn moeder zei vroeger wel eens: De mensen willen bedrogen worden.
Is dat soms een menselijke eigenschap?
OVERHEID
Hoe meer hij kost, hoe meer hij zich amuseert.
Ik vergat in mijn eerste reactie helemaal mijn mening over de relatie kunst & religie te geven. Die is hetzelfde als over kunst & politiek: de kunst -vooral de architectuur- dient de heersers prestige te verschaffen. En al naar gelang de heersende ideologie zal men de gewenste soort kunst subsidiëren en de rest niet.
Religie is m.i. een soort van literatuur met wat leuke theater en beeldende-kunst-aspecten, en helaas ook nare politiek. Politiek en atheisme zijn in mijn ogen ook een soort van ‘religie’.
Het geloof in verheffing door leden van deze drie-eenheid irrationeel (of doelde je op mijn reactie)? Komt zeker door de emoties die er mee gemoeid zijn. Een bekende van mij noemt dit soort verschijnselen ‘Pavlov’ reacties; wee degene die een vertrouwd en geaccepteerd denkbeeld ter discussie stelt…
Goede kunst doet het alleen goed in de vrije markt. De niet gesubsidieerde vormgevers in NL doen het redelijk goed, ook internationaal. ‘Autonome’ kunstenaars uit NL die het gemaakt hebben, doen dat -bij mijn weten- vooral op eigen kracht in het buitenland.
Een volk krijgt de kunst die het verdient…
Wat zijn nu de beroemdste en beste Nederlandse kunstenaars uit de geschiedenis, en hoeveel subsidie hebben ze gekregen?
Een arbitrair rijtje wellicht, maar ik denk dat de meesten deze kunstenaars wel zullen noemen:
– Vincent van Gogh
– Rembrandt van Rijn
– Harry Mulisch
– Gerrit Rietveld
– Johannes Vermeer
Voor zover mij bekend heeft géén van deze kunstenaars subsidie gehad voor zijn werk. Toch is het hen gelukt om kunst met eeuwigheidswaarde te maken.
Blijkbaar is subsidie helemaal niet nodig.
Een kunstenaar zonder subsidie zal een gewone baan moeten nemen zo lang hij niet kan leven van zijn kunst. Hij zal moeten werken voor zijn verf, doeken, of wat hij dan ook nodig meent te hebben. En als hij mooie kunst maakt dan lukt het hem vanzelf wel om zijn broodwinning ervan te maken. Zo niet, jammer voor hem, blijkbaar ontbrak het hem dan toch aan het benodigde talent of zakelijk inzicht. Zoals zo velen er niet in slagen om hun droombaan te krijgen of te behouden.
Uitgegeven: 23 juni 2004 09:35
DEN HAAG – De Raad voor Cultuur vindt dat de kunstwereld er minstens 18 miljoen euro bij moet krijgen. Het geld is nodig "om de aanwezige kwaliteit in de cultuursector te kunnen honoreren".
Dat zegt de Raad in een aanvullend advies aan staatssecretaris Van de Laan (Cultuur), dat aan het eind van woensdagochtend verschijnt. De Raad waarschuwt tevens voor verslechtering van de mogelijkheden voor de kunstwereld als gevolg van bezuingingen door rijksoverheid èn gemeenten.
Bron: nu.nl
Graag wilde ik het voorgaande wat nuanceren. Het is gewoonweg niet waar dat kunstenaars alleen maar parasieten en potverteerdes zijn. Ik heb veel prachtige gesubsidieerde voorstellingen gezien, en de kunstenaars die ze maken hebben wat mij betreft hun geld verdiend. Incompetentie en fraudeurs vind je in alle beroepsgroepen, daar kun je de meerderheid niet op afrekenen. Over het algemeen redden de rotte appels in de branche het op de lange termijn toch niet.
Ook ik ben belastingbetaler, en de meeste mensen die in het concertgebouw zitten, of andere kunstzinnige evenementen bezoeken, betalen relatief het meeste belasting. Er bestaat dus een zekere rechtvaardiging voor het subsidieren van dit soort instellingen.
Mijn belastinggeld wordt ook besteed aan dingen die ik niet zie zitten. En vaak in veel grotere sommen dan die paar stuivers die aan kunstenaars worden besteed. Het is altijd goed prijsschieten op kunstenaars. Succes verzekerd.
Het is beter om een positieve benadering van de kunst vanuit het libertarisme te ontwikkelen. Ayn Rand was geen populist. Voor haar was het ‘ought’ maatgevend, en niet ’the folks next door’. (The Romantic Manifesto. blz. 124)Wat dat betreft staat zij in de Platoons-Aristotelische traditie, en dat maakt haar een humanist. Vanuit het humanistisch perspectief valt een positieve visie op kunst te formuleren. Ik hoop dat men vanuit het Libertarisme toe komt aan de vraag wat men van kunst eigenlijk wil, los van de vraag hoe het allemaal betaald moet worden. Het is niet als wat Norberg (?) (Zie: Meer vrijheid) schreef over het Globalisme: als men niet meedoet in het debat gaan andere mensen er meen aan de haal, en vaak de mensen van wie je dat niet wilt.
[7] Dat bezoekers van ‘het concertgebouw zitten, of andere kunstzinnige evenementen bezoeken’ relatief meer belasting betalen en dus ook daar ook wel wat van terug mogen zien is de zaken een weinig omdraaien.
Als die mensen niet gedwongen werden aan de hobbies van al die anderen mee te betalen, zouden ze immers meer dan genoeg geld overhouden om de eigen hobbies zelf te bekostigen.
Bovenstaand getuigd van de bevreemdende, maar helaas vrij algemene, gedachtengang, dat als de overheid geen geld vrijmaakt voor de kunsten, de voetbal etc. etc. er geen kunsten en voetbal zouden zijn…
Zoals Lennart terecht opmerkt, gaan er belastingbetalers naar concerten. Zij betalen wellicht iets minder voor een kaartje doordat er subsidie wordt gegeven.
Zijn deze mensen dan niet mans genoeg om zelf te bepalen hoe hun geld wordt besteed ?
Waarom moet dit geld eerst naar de overheid die dan gaat bepalen in welke richting de consumptie aangemoedigd moet worden?
Ontwikkelde mensen zoals die welke de concerten bezoeken zijn toch best zelf in staatom te bepalen of zij het geld willen gebruiken voor een concert, een vacantie of een cola ?
Wat kost deze herverdeling ?
Hugo van Reijen
[7]
Lennaart schreef:
"Het is gewoonweg niet waar dat kunstenaars alleen maar parasieten en potverteerdes zijn. Ik heb veel prachtige gesubsidieerde voorstellingen gezien, en de kunstenaars die ze maken hebben wat mij betreft hun geld verdiend. Incompetentie en fraudeurs vind je in alle beroepsgroepen, daar kun je de meerderheid niet op afrekenen.
Natuurlijk zijn niet alle kunstenaars parasieten. Natuurlijk zijn er kunstenaars die ook met subsidiegeld prachtige dingen maken, en natuurlijk vind je in alle beroepen fraudeurs.
Maar daar gaat het niet om. Waar het om gaat is dat er van mensen onder dwang geld (een deel van hun arbeid) wordt afgenomen. En dat belastinggeld wordt eerst door de overheid afgeroomd, een deel gebruikt voor doeleinden waar het slachtoffer het al helemaal niet mee eens is, en dan gaat er ook nog iets naar kunstenaars.
Voor een deel fraudeurs en profiteurs. Het hardwerkende, goedbedoelende deel van de kunstenaars moet zich echter wel realiseren dat ze (voor een deel) met gestolen geld werken.
Ook het feit dat het moeilijk zal zijn om je daar aan te onttrekken, doet daar niets aan af.
Ik was de afgelopen week in de Filippijnen en heb even gebeld met Judiel Nieva. Hij vertelde mij dat de Mariabusiness loopt als een trein, maar dat hij slechts een keer per maand in zijn woonplaats Agoo komt om de verschijning bij te wonen (en de geldbus te ledigen). De rest van de tijd brengt hij in de studio’s van Manila door, want hij is nu, naar hij mij uiteenzette, in de showbusiness. Dit verbaasde mij miet, want een carriere in de katholieke religie met al haar wonderen en eclatante manifesties is hierop een uitmuntende voorbereiding.
hugo van reijen
Ik was de afgelopen week in de Filippijnen en heb even gebeld met Judiel Nieva. Hij vertelde mij dat de Mariabusiness loopt als een trein, maar dat hij slechts een keer per maand in zijn woonplaats Agoo komt om de verschijning bij te wonen (en de geldbus te ledigen). De rest van de tijd brengt hij in de studio’s van Manila door, want hij is nu, naar hij mij uiteenzette, in de showbusiness. Dit verbaasde mij miet, want een carriere in de katholieke religie met al haar wonderen en eclatante manifesties is hierop een uitmuntende voorbereiding.
hugo van reijen
Comments are closed.