Hoe verklaren we het libertarisch ideaal aan anderen?
Uiteraard is daar niet één eenvoudige regel voor die in alle, of zelfs de meeste, gevallen geldt.
Ieder persoon en ieder gesprek is weer anders.
Een veel voorkomend geval is echter het volgende:
In een gesprek krijg je soms de kans om iets van je libertarische overtuiging te vertellen.
Heel vaak kom je dan zover dat je gesprekspartner de logica en de juistheid van het libertarisme begint in te zien.
En dan plotseling, zonder je gelijk te geven, springt hij/zij over op een ander onderwerp:
“Ja, maar wat doe je dan met (bvb) de zwakken in de maatschappij?”.
Blij dat je ook dat kunt verklaren, ga je de oplossing uitleggen, en bijna bij het einde komt plotseling weer:
“Ja, maar wat dan met (bvb) wegen?”
En zo gaat het door met “het onderwijs”, “de zieken”, “de werklozen”, “de misdaad” enz. enz.
Resultaat: het gesprek eindigt niet erg bevredigend.
Jarenlang ben ik in deze val getrapt. Totdat ik door had dat veel mensen niet overtuigd willen worden, of bang zijn voor een alternatief dat ze niet helemaal begrijpen en waar hun leraren het nooit over hebben gehad.
Een methode die soms efficiënt en meer bevredigend voor mij werkt is de volgende.
Op het moment dat maatschappij probleem en het libertarisme ter sprake komen, kun je zeggen:
“Stop even. Laat we eerst over de basis praten. Vind je dat problemen in de maatschappij opgelost horen te worden in vrijheid, met de volledige toestemming van alle betrokkenen, of moet het maar met geweld?”
Als je niet eerst tot overeenstemming komt dat oplossingen in vrijheid gezocht moeten worden, hebben alle pogingen om specifieke zaken op te lossen geen zin.
