Tijdens de jaren 80 kwam er een nieuwe regering in Nieuw Zeeland aan de macht onder leiding van premier David Lange en minister van financiën Roger Douglas. Zij gingen in 1984 voortvarend van start om de economie te reorganiseren.
Alles werd onder de loep genomen om de economie te openen voor de wereldhandel. Subsidies verdwenen, belastingen werden verlaagd, bedrijven kregen meer ruimte om te exporteren, de arbeidskosten werden verlaagd en de Nieuw-Zeelandse dollar vrijgelaten.
Tijdens mijn verblijf in Nieuw-Zeeland van 1978-1984 heb ik het zelf met mijn eigen ogen kunnen zien.hoe de Douglas-revolutie tot stand werd gebracht. Wat velen niet begrepen is dat Nieuw-Zeeland een land was dat geheel was buitengesloten van de rest van de wereld. Het land ging gebukt onder een socialistische semi-dictatuur van de conservatief Robert Muldoon, die zich als een potentaat gedroeg naar alles en iedereen toe. Hoe is deze situatie toch tot stand gekomen?
De reden is als volgt. In 1935 heeft de toenmalige Labour-premier Michael Joseph Savage de verzorgingstaat geïntroduceerd en sindsdien was het lot van Nieuw-Zeeland als een van de rijkste landen op aarde bezegeld. Het land ging economisch zienderogen achteruit, culminerend in de depressie van de jaren 70, toen het haar export zag verdampen naar haar belangrijkste en grootste exportmarkt Groot Brittannie. Dit vanwege de toetreding van dat laatste land tot de EEG. Alle agrarische producten naar de EEG waren onderhevig aan een rigide regime van quota, die telkens naar beneden werden bijgesteld. De toenmalige minister van buitenlandse handel Brian Talboys ging elk jaar op zijn traditionele bezoek naar Brussel om de onderhandelingen te gestalte te doen geven en kwam daar vaak van een koude kermis thuis. Vooral de Fransen en Ieren verzetten zich hevig tegen de importen, omdat deze hun eigen agrarische exporten zouden schaden. Dit terwijl de Nieuw-Zeelandse boeren tezamen met de Nederlandse de meest efficiënte waren ter wereld. In 1984 was dit land op het niveau van Oost-Duitsland aangekomen, zowel economisch als maatschappelijk.
De ‘socialist’ Roger Douglas heeft daarom van 1984 tot 1987 wonderen verricht, iets dat niemand voor mogelijk had gehouden, zowel in binnen- als buitenland. Het probleem is uiteindelijk dat de Lange-regering natte voeten kreeg vanwege de protesten van met name de achterban van de Labour-partij en de vakbonden, zover zelfs dat hij in 1988 Douglas en de zijnen ontsloeg uit het kabinet. Sindsdien zijn helaas veel kwalijke zaken, waar op deze site over werd bericht, teruggekeerd.
Het bewijs is geleverd, als je de economie gaat liberaliseren moet je blijven liberaliseren en zorgen dat je de doelen blijft verzetten. Als je eenmaal stopt, zoals David Lange deed, is het snel gedaan met de liberalisering, want vanwege de stilstand hebben collectivisten dan de tijd en mogelijkheid gekregen om de zaken weer terug te draaien met alle gevolgen van dien.
Voor Nederland is dus de les eenvoudig, allereerst moeten alle bakens worden verzet via de volgende maatregelen:
1. Stelselmatige afschaffing van alle subsidies voor elk bedrijf, belangenvereniging of stichting.
2.Jaarlijkse verlaging van de inkomstenbelasting en vennootschapsbelasting, culminerend in een lage vlaktaks.
2. Complete afschaffing van vermogensbelasting en successierechten.
3. Rerganisatie, fuserering, privatisering of afschaffing van overheidsdepartementen.
4. Vereenvoudiging van de wet- en regelgeving d.m.v. het opnieuw opstellen vanaf een nul-basis.
5. De extra belastingen die worden geïnd via de vlaktaks worden uitsluitend gebruikt voor de aflossing van alle overheidsschulden.
6. Volledige afschaffing van alle CAO’s, de S.E.R. en het alleenrecht van vakbonden en werkgeversverenigingen op loononderhandelingen.
Wanneer deze maatregelen worden genomen, dan zal men duidelijk binnen afzienbare tijd zien hoe succesvol de Nederlandse economie zich gaat ontwikkelen. Succesvolle economieën als Nieuw-Zeeland. Ierland, Rusland, Slowakije, Cyprus, Hong Kong, Singapore en Estland gingen Nederland hier al in voor.
Albert Spits is financieel analist en bestuurslid van de Frédéric Bastiat Stichting
Voor meer informatie artikelen verwijs ik u graag naar de volgende artikelen:
http://www.libertarian.nl/b…
http://www.libertarian.nl/N…
Common Agricultural Policy
http://www.rogerdouglas.org…
http://www.libertarian.nl/b…
http://www.libertarian.nl/N…
http://www.libertarian.nl/h…
http://www.dataweb.nl/~cool…
http://www.free-europe.org/…
http://www.libertarian.nl/N…
De volgende drie weken is Albert Spits in het buitenland.
