De vorige week vroegen we:
Wat is Kunst?
Zie HUBlog 19 augustus hieronder.
Uit de discussies die daarop volgden bleek hetzelfde als wat je in de meeste gesprekken over kunst hoort. Men praat dan over “kunst” alsof iedereen over hetzelfde praat. En dan merk je een verwarring tussen kunst, decoratie, mooie kleuren, iets mooi vindenof nog andere begrippen.
Voor een goed gesprek zouden we eerst moeten vaststellen waarover we het hebben, dus de definitie van
wat kunst is.
Als je die vraag stelt, krijg je ook weer de meest uiteenlopende antwoorden. Als je gaat zoeken in de literatuur, vind je ook nog niet snel een antwoord. Wel kun je dan merken dat veel filosofen met dat begrip hebben geworsteld. Te beginnen met Aristoteles.
Zeer interessant is het boek “What Art is” van Torres en Kamhi. Zij laten zien dat kunst een soort heilig onderwerp is, waarover je bijna geen kritische vragen mag stellen. Vooral veel journalisten en “kunstcritici” maken er een potje van.
Verder blijkt dat Ayn Rand een zeer belangrijke bijdrage in de gedachtevorming over kunst heeft gebracht. Zelfs al tonen de schrijvers aan dat Rand op een aantal punten fout zat.
De omschrijving die Torres en Kamhi van Ayn Rand wel accepteren is:
“Kunst is een selectieve recreatie van de werkelijkheid in overeenstemming met de metafysische waarde-beoordeling van de artiest.” *)
Wie een betere definitie heeft, mag het zeggen! Voor vandaag willen we volstaan met te constateren dat uit deze definitie ook het subjectieve karakter van het beoordelen van kunst blijkt.
Een duidelijke reden waarom een overheid zich niet met kunst hoort te bemoeien.
Laten we daarom streven naar opheffing van het ministerie van cultuur met al zijn subsidies en de belastingen evenredig verlagen.
——————–
*) ”
Art is a selective re-creation of reality according to an artist’s metaphysical value-judgements”.
Hub,
Mag ik ook eens een poging wagen ?
Kunst is IMHO alles wat emotie oproept. Een kunstenaar kan daartoe de werkelijkheid vervreemden of juist een bepaald aspect van de werkelijkheid benadrukken.
Iemand die een indrukwekkende speech geeft doet aan kunst. Iemand die een verrassend beeld neerzet doet aan kunst. Iemand die vakkundigheid met visie verenigt is een echte kunstenaar. De middeleeuwse kathedralenbouwers die van generatie op generatie aan hun band met God werkten waren kunstenaars, maar ook een moderne schilder als Jackson Pollock die zijn emoties in enkele minuten op het doek slingerde was een kunstenaar, de Amerikaan Christo die gebouwen, bruggen en zelfs eilanden vervreemd door ze in te pakken, Koons die Amerikaanse ikonen (Mickey Mouse bijv) vrijpostig afbeeldt en de realistische schilder Evert Thielen die in zijn grote drieluiken moderne thema’s op traditionele wijze neerzet zijn allemaal gedreven en vakkundige kunstenaars.
Dat hun werk niet ieders smaak is doet niet ter zake. Als het om privé-opdrachten gaat hoeft slechts de opdrachtgever tevreden te zijn. Gaat het om overheidsopdrachten dan beslist vaak een commissie van gedelegeerden. Als zo’n met belastinggeld betaald kunstwerk je smaak niet is moet je niet zeuren. Tenslotte heb je door al of niet gedwongen acceptatie van de democratische spelregels ingestemd met het afstaan van de zeggenschap over een deel van je geld. Als je het daar niet mee eens bent moet je het systeem veranderen of je buiten de samenleving plaatsen.
Kunst is overigens altijd al gesubsidieerd. Wat we nu nog hebben van de oude Egyptenaren is allemaal afkomstig van overheidsprojecten. En grote kunstenaars als Michelangelo en Da Vinci zouden hun meesterwerken nooit hebben kunnen maken als zij geen geduldige en kapitaalkrachtige broodheren hadden gehad (de toenmalige overheid). Zelfs een arme schilder als Van Gogh werd gesponsord door zijn broer. 😉
Wat betreft de eerdere discussie over wat werkelijk en waar is:
Uit de kwantumfysica is bekend dat het waargenomene door de waarneming zelf al wordt beïnvloed en verandert. Ieder mens ziet dus zijn eigen werkelijkheid.
Natuurlijk zijn er overlappen en is er ook een ‘algemeen’ aanvaardde werkelijkheid, tegenwoordig vooral gebaseerd op wetenschappelijke modellen. Maar of de materie werkelijk door touwtjes (superstrings) bijeen wordt gehouden, of er werkelijk een oerknal of een evolutie is geweest, of er een groot aantal parallelle universums bestaan waarvan het onze er slechts 1 is, of de ordening die wij nu in ons universum waarnemen slechts een van de vele willekeurige en tijdelijke rimpelingen is die zich nu en dan voordoen in een permanente staat van chaos (zoals een tornado ontstaat uit een onweersbui), dat alles doet weinig ter zake.
Het gaat erom dat de wetenschappelijke modellen van de werkelijkheid ons de mogelijkheid geven ons leven praktisch vorm te geven en ons leven hier op Aarde aangenaam en plezierig te maken.
Gelukkig maar, anders zaten we nu nog in een tochtige grot op een houtje te bijten! 😉
[2]
Tuurlijk Speedy. Slechts een kanttekening i.v.m je filosofische beschouwing. Ik citeer: "Uit de kwantumfysica is bekend dat het waargenomene door de waarneming zelf al wordt beïnvloed en verandert. Ieder mens ziet dus zijn eigen werkelijkheid."
Ik geef toe, dat jouw metafoor verleidelijk is, maar ik betwijfel, of je interpretaties van macrofysische waarnemingen (i.c. eigen werkelijkheid) zomaar mag induceren uit interpretaties van de theorieen over of waarnemingen in de "nanofysica".
Daar zijn -voor zover ik weet- tot op heden geen experimenten voor ontwikkeld.
Ik voel toch meer voor speedy’s benadering. Het is overigens interessant te zien dat ons theoretisch reductionisme (van groot naar klein)bij de meeste toegepaste wetenschappen ophoudt op moleculair niveau. Als er een dieper niveau is spelen de "dingen" op dat niveau, punt. Moleculen interacteren niet, het proces vindt uiteindelijk plaats op kwantum niveau en is dan energetisch. Wat betreft de persoonlijk inkleuring kan wellicht onderstaande beschouwing over onze twee belangrijkste zintuiglijke wwarnemingsprocessen zien en luisteren een bijdrage in de discussie zijn.
Luister je wel eens naar iemand? Negen van de tien mensen of wellicht 99 van de 100 zeggen: ja natuurlijk, ik doe niets anders de hele dag.
Nee, dat doe je niet, je luistert alleen maar naar jezelf.
Je denkt dat de woorden van buiten af komen. Maar je functioneert alleen maar als echoput. De klanken herhalen zich binnen in je. Je kunt nooit ook maar een woord horen van een ander, je hoort alleen maar je eigen vertalingen, altijd.
Het woord van iemand anders is nooit iets anders voor je dan een geluid, een trilling die door het trommelvlies wordt opgepikt en dan door een ingenieus organisme getransporteerd wordt naar je hersenen waar ze vertaald worden op jouw eigen manier.(Hier kun je natuurlijk nog een heel aparte nieuwe boom over opzetten). Je denken geeft er betekenis en emotie aan. Het is een aangeleerde ervaring. Jouw achtergrond, opvoeding, opleiding, omgeving en cultuur geeft er betekenis aan. Je kijkt met de ogen van gisteren naar vandaag, en luistert met de oren van gisteren naar vandaag.
Wellicht dat het kijken met het oog van je hart of je ziel je ervaring verruimd. Dat we dat bedoelen als we zeggen dat er een verschil is tussen zien en kijken en tussen luisteren en horen.
De kwaliteit van je leven wordt dus niet bepaald door de dingen die om je heen gebeuren, de dingen die je ziet of hoort, maar door de interpretatie van die indrukken door jou.
Je creëert dus je eigen realiteit, wij allemaal. Niets heeft betekenis behalve de betekenis die jij er op dat moment en onder die omstandigheden aan geeft. Je luistert en kijkt dus naar jezelf!
[4]
Da’s heel mooi gezegd, Hub. En ik ben het voor 98% met je eens.
1% Wat bedoel je met "Moleculen interacteren niet" ? Dat doen ze toch wel eens ?
2% Je laatste conclusie: "Je luistert en kijkt dus naar jezelf" volg ik niet helemaal.
Volgens mij "luister en kijk" je niet naar JEZELF, maar word je bepaalde sensaties gewaar, waaraan je je eigen persoonlijke interpretaties koppelt. Je zou hoogstens kunnen zeggen, dat je naar je eigen interpretaties ("sensaties") luistert en kijkt.
Toch heb je misschien in zoverre gelijk dat ik het woord "induceren" moet corrigeren en vervangen door "deduceren". Dat is volgens de logica wel toegestaan. Resteert de vraag, hoe macroprocessen met nanoprocessen gekoppeld zijn.
Ik was nogal onderweg dus het duurde even.. Harry (zo heette mijn vader ook overigens).
Je eerste punt: ja en nee. Moleculen interacteren ogenschijnlijk (en gemeten met instrumenten), dus op dat werkelijkheidsniveau ja. Op een ander niveau en dat is wat mij betreft de essentie zijn het energetische processen. Fotonen en electronen spelen het spel, zijn er wel en niet en hebben een effect in de trage materie dat door onze zintuigen eventueel door instrumenten verlengd als interactie ervaren wordt. Moeten we een langere boom over opzetten.
Punt twee: helemaal juist, spijker op de kop.
Stuur je e-mail adres naar info@eugropa.com ik heb nog wat verdere gedachten die ik met je wil delen.
Ik was nogal onderweg dus het duurde even.. Harry (zo heette mijn vader ook overigens).
Je eerste punt: ja en nee. Moleculen interacteren ogenschijnlijk (en gemeten met instrumenten), dus op dat werkelijkheidsniveau ja. Op een ander niveau en dat is wat mij betreft de essentie zijn het energetische processen. Fotonen en electronen spelen het spel, zijn er wel en niet en hebben een effect in de trage materie dat door onze zintuigen eventueel door instrumenten verlengd als interactie ervaren wordt. Moeten we een langere boom over opzetten.
Punt twee: helemaal juist, spijker op de kop.
Stuur je e-mail adres naar info@eugropa.com ik heb nog wat verdere gedachten die ik met je wil delen.
kunst is gevoelens uitbeelden en opwekken.of het nou een schilderij is of een gebouw,zodra het gevoelens opwekt is het kunst
[8] dan toch wel bepaalde gevoelens lijkt me, want als ik een verkeersongeluk zie, roept dat gevoelens op, terwijl ik zo iets of terroristische aanslag toch geen kunst zou willen noemen
Comments are closed.