Wetgeving

Hoe is de inflatie van wetten in onze huidige maxistaat ontstaan?
Het begint met het signaleren van een maatschappelijk probleem. Die zijn er. Veel. Bepaalde (politieke) partijen werpen zich op als spreekbuis voor de in hún visie getroffen partij, en eisen van de overheid, in haar rol als almachtige beschermer van het volk, een oplossing.

De overheid heeft natuurlijk in werkelijkheid geen almachtige krachten. De enige middelen waarmee de overheid is toegerust, zijn het maken van wetten en het toezien op de naleving daarvan. En dus worden er wetten gemaakt en straffen bedacht. Meestal zijn die wetten ook nog eens een gevolg van compromissen die bereikt worden na langdurig onderhandelen met verschillende partijen a la democratie of poldermodel.
Ze zijn dus een diplomatische poging om alle partijen te sussen.
Na verloop van tijd blijkt dat de wetten niet helemaal hun doel bereiken, of helemaal niet, of zelfs averechts werken. Dat is namelijk het onvermijdelijke effect van overheidsbemoeienis. Logischerwijze zou de overheid toegeven dat de wetten niet geslaagd zijn, en ze annuleren. Maar dat zou het opgeven van een beetje nieuw verworven macht betekenen, en bovendien gezichtsverlies.
We kennen al vanuit Bijbelse tijden het concept dat een eenmaal door de koning uitgesproken verordening niet kan worden ingetrokken. Dus komen er nog meer wetten bovenop.

In de introductie is uitgelegd dat handelingen van de overheid op rekening komen van de vrijheid van mensen. We zouden de vrijheid kunnen voorstellen als een stukje kaas, de mensen als twee muizen, en de overheid als een vos.
Zoals we kennen uit de beroemde fabel, hebben de twee muizen ruzie over de verdeling van het stukje kaas. De vos werpt zich op als arbiter, en schaaft telkens de maat van de twee delen van de kaas bij door er een hap van te nemen. Uiteindelijk komt alle kaas terecht in de maag van de vos. De lering die we uit deze fabel trekken, is dat “eerlijkheid” en “gelijkheid” onbereikbare idealen zijn. Pogingen deze te bereiken, leiden enkel tot meer oneerlijkheid en ongelijkheid, om niet te spreken van corruptie.
Wetten die hun doel niet bereiken, dienen niet aangepast, maar geannuleerd te worden.

Dit is één van de vele thema’s besproken op http://www.vrijheidslijst.nl