In het prestigieuze blad “De Ingenieur” van 13 augustus j.l. schrijft de hoofdredacteur, Erwin vd Brink, een interessant artikel.
De essentie is dat de politici in Den Haag alleen “puur kwantitatief” denken. (Als ze dat al kunnen!) Daardoor worden ze verrast door de gebeurtenissen in de maatschappij, waarna ze weer oplossingen voor de korte termijn maken. (Verder denken dan hun 4-jaar termijn is voor hen ook niet interessant!).
Zo komt nu onder andere het probleem van de vergrijzing en de pensioenen (plotseling!) op ons af en de politieke oplossing is langer werken.
“De veronderstelling die hieraan ten grondslag ligt, is dat onze samenleving qua technologische vooruitgang min of meer statisch is.”
Uit het verleden is echter gebleken dat met steeds minder werken meer welvaart gecreëerd kon worden. Dank zij de technologische vooruitgang.
Daarvoor is innovatie nodig en De Ingenieur heeft daarvoor een rapport gemaakt: “De Eindeloze Ether” en we citeren verder:
“[dit rapport] beschouwt het omroepbestel als een concept van kunstmatig in stand gehouden schaarste, dat aldus een rem op vernieuwing vormt. De oude ether (FM band bij voorbeeld) is voor de meeste nieuwe omroepinitiatieven ontoegankelijk omdat hiervoor een zendmachtiging van de overheid vereist is, terwijl een mobiel breedbandinternet voor audiovisuele media een volledig vrije, anarchistische en eindeloos grote publicatieruimte zou creëren die wat ontvangstmogelijkheid gelijkwaardig is: “De Eindeloze Ether”. Staatssecretaris Medy van de Laan heeft het rapport niet in ontvangst genomen omdat het politiek te gevoelig ligt.” (nadruk door ons).
“Dom zijn en dom blijven” is kennelijk het beleid!
en zo hebben ‘we’de schaarste aan huizen, gezondheidszorg, wegen, scholing etc gecreeerd.
Behalve een schaarste aan burocraten, maar die hebben ook alle tijd om zich te vermenigvuldigen…
Dom zijn, blijven en vooral: houden.
Het is niet politiek correct om te denken dat de vrije markt de beste keuzevrijheid biedt aan mensen. Als we nu een private pensioenopbouw hadden gehad, dan konden werknemers zelf kiezen of ze eerder danwel later met pensioen willen gaan met een bepaald inkomen. Nu is het pensioen en het pre-pensioen (VUT) een speelbal geworden van de overheid en de gevestigde belangen (werkgevers- en werknemersorganisaties) ten koste van de individuele gepensioneerde.
Ik ben het met je eens, dat politici meestal niet verder dan vier jaar kijken. Maar dat is een gevolg het stelse waarin we mensen om de vier jaar moeten kiezen.
Aan de andere kant is het volgens mij onmogelijk beslissingen te nemen voor op de hele lange termijn. Je hebt rekenkundige modellen waarmee je effecten kunt uitrekenen, maar de praktijk is meestal anders.
Wat ik denk dat nodig is, is een "flexibel" beleid. Daarmee bedoel ik, dat je in grote lijnen het beleid vastlegd, maar jezelf mogelijkheid geeft af te wijken van de grote lijn.
[4]
Beleid is niet de oplossing, het is het probleem.
Comments are closed.