Het groeiend maatschappelijke verzet valt niet meer weg te praten. Als gevolg van jarenlange politieke incest zijn regering en regeringsbeleid steeds verder verwijderd geraakt van de maatschappelijke realiteit. De gevolgen (maatschappelijke onrust, politieke inteelt en dilettantistisch geharrewar) heeft de regering dan ook geheel aan zichzelf te wijten.
Immers de Socialistische (collectivistische) Heilstaat bestaat bij de gratie van verwarring.
Alle waarschuwingen van deskundigen en onafhankelijke instellingen, plegen door Haagse politici hoe langer hoe hooghartiger van de hand te worden gewezen.
Uit pure angst voor mogelijke electorale gevolgen proberen CDA-politici nu (N.B. buiten hun coalitiegenoten VVD en D’66 om !) als verweesde dombo’s uit hun mausoleum te kruipen om zoete broodjes te bakken bij de vakbonden, die velen al op sterven na dood gewaand en verklaard hadden.
Zover had het natuurlijk nooit mogen komen, want de vakbonden leven bij de gratie van het collectivistisch dictaat. FNV-Leider De Waal c.s. heeft in verband met de voetbalinterland vanavond de voorgenomen landelijke staking in het Openbaar Vervoer verplaatst naar morgen, waarbij ten tweede male de landelijke Studiebeurs voor beroepskeuze in Utrecht (waar 30.000 scholieren verwacht worden) wordt getroffen. Maar kameraad de Waal heeft desgevraagd door de Directeur van de Studiebeurs (voor het oog van de televisiecamera) botweg geweigerd hierover te spreken: een opmerkelijk voorbeeld van vakbondsdictatuur.
Politici zijn zelf medeslachtoffers (-profiteurs, zo U wilt) van de massale collectivistische hersenspoeling van de maatschappij door vorige generaties politici. We denken daarbij aan een lange lijst (veel te lang om op te noemen) collectivisten met lieden als wijlen Cals (Mammoetwet), Veldkamp (WAO), Aantjes (Loyalist) en vele, vele anderen en aan al die renegaten en coryfeeen van de PvdA (van Andre van der Louw tot Wim Kok), die de maatschappelijk verhoudingen in een klimaat van decennia durende collectieve verstandverbijstering tenslotte zo verziekt hebben, dat het afschuiven van verantwoordelijkheid op het collectief heden ten dage tot absolute maatschappelijke norm is verheven. Dat lukt nog zolang de schapen mak blijven. Maar nu blijkt dit collectivistische “systeem” (n.l. dat van de verzorgingsstaat, dat ook wel “sociale rechtsstaat” genoemd wordt) zelf instabiel te zijn. Het is namelijk een pseudo-systeem. Het is kunstmati en inconsistent, en tegelijk een hellend vlak. Het eind ervan is nu in zicht: de toekomst lonkt in Azie, niet in de EU.
Als de huidige politici wakker gebleven waren, dan hadden ze ooit misschien kennis genomen van de grondslagen van onze oorspronkelijke rechtsstaat, die N.B. klassiek-liberale grondslagen zijn. Maar helaas blijken die grondslagen, behalve onder juristen, bij vele Nederlandse burgers en “dus” ook bij onze politici, nauwelijks bekend te zijn. Daarom zal ik ze hier toch maar even herhalen (vanzelfsprekend is dit een onderwijstaak voor MAVO / VMBO en elk ander / middelbaar en hoger onderwijs, maar ja, deze stof wordt daar sinds de Mammoetwet (jaren ’60) nauwelijks verplicht gegeven):
1. Legaliteitsbeginsel: alle overheidshandelen (van welke overheidsinstelling ook) moet rusten op geschreven (formele) wetgeving vooraf goedgekeurd door het hoogste wetgevende orgaan: de volksvertegenwoordiging;
2. Scheiding van de machten: Wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht;
3. Klassieke grondrechten (natuurlijke rechten: vrijheid van drukpers, godsdienst, betoging, vergadering, etc.): bescherming van het individu tegen bemoeienis door de staat;
4. Onafhankelijke rechtspleging.
Zie bijvoorbeeld:
http://www.rechten.unimaas.nl/metajuridica/Colleges%20Metajuridica%202001/College%202/Hobbes-Locke-Rousseau.htm