De ambassades die Nederland in het buitenland rijk is, zijn inefficiënt werkende en dure instituten die beter deels opgeheven, deels geprivatiseerd kunnen worden.
Een greep uit de doos van klachten:
Een greep uit de doos van klachten:
-onnodig onereuze, inefficiënte, ondeskundige, discriminatoire en legaal onjuiste behandelingsprocedures, uitgevoerd door vaak ondeskundige en ongeïnteresseerde krachten, resulterend in afgewezen aanvragen die voor aanvrager moeite en kosten met zich mede brengen, doordat hij of zij zich daarna door middel van een tijdrovende beroepsprocedure moet wenden tot het ministerie van buitenlandse zaken in Den Haag, dat met de regelmaat van de klok, maar meestal niet binnen de daarvoor bij de wet gestelde periode, afwijzingen vernietigt, waarna het visum alsnog wordt afgegeven.
-te langzaam werken
-in het geheel niet werken, zoals een aantal dames gebleken is in Marokko.
Dames van Nederlandse nationaliteit worden met hoge frequentie door hun, van origine Marokkaanse echtgenoten, in Marokko in hulpeloze toestand zonder papieren achtergelaten. Deze dames zien soms niet eens kans de ambassade binnen te komen ( in tegenstelling tot baronesse X of gravin Y, wier papieren in de souk van Marrakech gestolen zijn).
Als zij wel kans zien binnen te komen, worden ze door een bureaucratische molen gedraaid die zeer lang kan duren, alvorens een nieuwe paspoort verstrekt wordt.
-corruptie door de heren ambassadeurs in persoon of hun medewerkers. Visa die door de voordeur niet of met grote vertraging verkrijgbaar zijn ( er ontbreekt altijd een papier bij de aanvrage, bij voorbeeld de geboorteakte van de oom van de moeder van degene die de applicant uitnodigt), komen moeiteloos tegen betaling van vijf duizend dollar of meer binnen 24 uur uit de achterdeur.
Wie mest de stallen van de potverterende excellenties uit?
Hugo van Reijen
