Wat erg opvalt op deze stakingsdag is de reactie van veel mensen.
Of beter het ontbreken van duidelijke reacties.
In ons vorige stukje constateerden we reeds dat bijna niemand “precies” weet waarover het gaat. Zelfs bij de actieve actievoerders hoor je uitspraken die niet met elkaar kloppen.
Ik hoorde Gerrit Zalm zeggen dat het ging “om het afschaffen van fiscale steun voor het eerder ophouden met werken”. Als die fiscale steun betekent dat er voor spaargeld MINDER belasting betaald hoeft te worden, dan betekent dat, dat een spaarder minder afgenomen krijgt. Libertarisch gezien een stapje in de goede richting.
Als het echter betekent dat het een subsidie is, betaald uit de belastingcenten van anderen, dan is dat weer “stelen van Piet om het aan Jan te geven” en dus immoreel. Het is dan toch heel goed dat dit zo snel mogelijk af te schaffen?
Vaak hoor je dat men niet wil werken tot 70 jaar. Met een reactie van het kabinet die er op lijkt dat dat niet hoeft, maar dat ze tot 61,5 of 63 jaar moeten werken.
Libertarisch gezien is dat allemaal fout. Iedereen moet zelf kunnen kiezen tot hoelang hij/zij werkt, en daar ook zelf de consequenties van dragen.
Maar daar kom je dan aan de macht van de vakbonden. Die smijten met “solidariteit”, die de mensen opgelegd moet worden. Net als solidariteitsbelasting! De macht van de vakbonden zou kunnen verdwijnen als iedereen vrij is. Daarom is het beleid van de bonden gericht op collectivisme en niet op het vrij maken van ieder individu. Immers ook daar zouden ze op kunnen inspelen en op een ander niveau waardevol in de maatschappij zijn. Dat inzicht hebben ze niet en die uitdaging durven ze niet aan. Liever alles collectivistisch houden.
En de massa, die het ook niet weet, blijft indolent. Ze zien wel. Ze kunnen er toch immers niets tegen doen. “Ik ben wel tegen staken, maar ik moet wel meedoen.”
Gelaten ondergaan ze het “onvermijdelijke”!
Wordt het eenvoudig duidelijk maken van wat er speelt bewust vermeden? Een A-4-the met precies de consequenties! Indolentie is goed voor het collectivisme.