Anders dan Hub, kan ik de onderwerpen voor mijn stukjes niet uit het NRC (de Nederlandse Pravda) halen. Ik lees namelijk sinds 2002 geen kranten meer waar ik voor moet betalen. Ik wens namelijk niet voor staatspropaganda te betalen en dus lees ik sindsdien het gratis suffertje ‘Metro’ op internet. Een blad met soms uitstekende columns.
Vandaag las ik in Metro dat grote roerganger Balkenende weer van zich heeft laten horen. “Ook al lijkt de rust weergekeerd”, zo sprak hij, “er is nog steeds een klimaat van verharding in ons land en daar wil ik me niet bij neerleggen. We hebben elkaar nodig en moeten de wij-zij-gevoelens doorbreken”. Een fraai staaltje collectivistisch denken van onze opper-dominee, die zich heeft voorgenomen het land in te trekken om iedereen weer een warm ‘wij-gevoel’ te geven.
Maar ik heb helemaal geen ‘wij-zij-gevoel’. Bedoelt JP met ‘wij’ alle mensen die net zo denken als hij? Die het blussen van het binnenbrandje naar aanleiding van de moord op Theo van Gogh tot het grootste doel hebben verheven en er alles aan doen om in de media een positief beeld te schetsen van Moslims? Die denken dat ondanks alle culturele verschillen ‘wij’ met z’n allen gedwongen vreedzaam moeten samenleven? Daar hoor ik niet bij. Bij ‘zij’ kan ik taalkundig gezien niet horen, maar als hij met ‘zij’ de mensen bedoelt die kelen doorsnijden en andermans eigendommen in brand steken moet ik concluderen dat de premier andere mensen voor ogen heeft dan mijn persoon.
Het wordt eens tijd, dat JP gaat denken aan het ‘Ik en Hullie-gevoel’. Ik, het individu, de kleinst mogelijke minderheid tegen ‘hullie’, iedereen die mij in mijn vrijheid aantast. Balkenende zal er dan wellicht achterkomen, dat ook hij aan de verkeerde kant staat.
