Over het publiceren van de foto van de moordenaar van Theo van Gogh is nogal wat te doen.
Wat als eerste punt opvalt, is dat men nog steeds spreekt over een “verdachte”.
Dat komt natuurlijk door de regel dat zolang de rechter geen uitspraak gedaan heeft, iemand slechts een verdachte is. Daar zit wat in voor het overgrote deel van de gevallen. Maar als iemand op heterdaad betrapt wordt bij het vermoorden van iemand, is het op zijn minst raar om dan nog van een verdachte te spreken.
Het hoeft in het onderhavige geval geen vier weken (en nog veel meer) te duren om te constateren dat Mohammed B. de moordenaar is. Dat allerlei andere procedures en onderzoeken meer tijd zouden kunnen vergen, wil ik wel aannemen.
En in gevallen als deze moord is het goed dat zoveel mogelijk gedaan wordt om zoveel mogelijk gegevens op tafel te krijgen. Het laten zien van een foto zonder “bandje” is daarin maar een kleinigheid.
We vinden “privacy” een heel belangrijk punt; we hebben grote bezwaren tegen de steeds verdergaande inbreuken van de overheid op onze privacy.
Maar als iemand een misdaad begaat, erkent hij impliciet dat hij zowel de legale als de morele rechtsorde niet erkent. Moeten dan alle andere mensen het “recht op privacy” van die misdadiger steeds nog wel erkennen?
Het zou goed zijn als veel duidelijker gemaakt wordt dat misdadigers zichzelf buiten de wet, buiten de beschaafde gemeenschap stellen. En dat ze het daardoor zelf schuld zijn als ze daarbij klappen oplopen.
