Vandaag is het nine eleven, de dag van de vliegtuigen in het World Trade Center.
Bruut, meedogenloos en alleen maar onschuldige slachtoffers.
Enorme emoties en daarop gebaseerd enorme reacties, maar wat zijn we nu eigenlijk opgeschoten bij de bestrijding?
Miljarden werden besteed, veel om Bin Laden te vinden. Je zou bijna gaan denken dat er met opzet op de verkeerde plaatsen gezocht wordt, want ondanks al die inspanningen is de man nog steeds niet gevonden en ook zijn tweede man presteert het om uit de geallieerde handen te blijven en vrolijk zijn bedreigingen op tv te roepen.
Mijn achterdocht wordt nog verder aangevuurd nu onder het mom van terrorisme bestrijding er steeds meer Big Brother wetten en stappen in die richting worden genomen. Van paspoort-wet tot afluisteren en het vastleggen van internet gegevens: u wordt tot onbeduidend radertje vermorzeld.
Ik hoef hier niet uit te leggen dat het nemen van een (onschuldig) leven via een terro-bom volledig in strijd is met de libertarische filosofie. Echter als ik nu de middelen bekijk die het anti terro-doel heiligen dan ga je wederom denken dat dhr Bin L. zwaar gesubsidieerd wordt om ons vooral maar angst aan te blijven jagen, zodat we zo’n beetje alle nog overgebleven persoonlijke vrijheid,met het groot vuil moeten meegeven.
Neem eens een stapje terug: afschuwelijk 3000 mensen dood op 9 september en nogmaals ieder slachtoffer is er een teveel. Maar al die wraak miljarden, al die miljarden off-budget voor de oorlog in Irak (met ook nog eens minstens 3000 slachtoffers! er bovenop) en in Afghanistan, ook de miljarden besteding door alle andere landen.
En vergelijk al die genoemde inspanningen dan eens met wat het westen doet aan zeg het veelvoud van verkeersdoden of ziektes: dan klopt er toch iets niet?
Een beetje weldenkend denkend mens zou toch, als die al die miljarden zou uitgeven (miljarden of triljoenen die via belasting zijn geïnd) die gelden uitgeven aan die projecten die de meeste slachtoffers besparen?
De miljarden van de VS of in London voor ‘slechts’ 50 doden staan toch in schril contrast met het aantal doden in het verkeer, kanker of hartkwalen?
