Ik had toegezegd om nog wat reacties op reacties te geven, maar dat moet maar een andere keer.
Het rapport van de tijdelijke commissie infrastructuurprojecten (commissie Duivesteijn) is vandaag aan de voorzitter van de tweede kamer overhandigd.
Het rapport gaat in op de informatievoorziening van het ministerie van verkeer en waterstaat en de geraamde kostenoverschrijding m.b.t. tot de aanleg van de HSL- en de Betuwelijn.
Ik heb het rapport niet gelezen, maar ga af op de bronnen die gedeelten van het rapport hebben weergegeven. (Dus toch nog reactie op reacties)
In het rapport wordt het ministerie van verkeer en waterstaat afgeschilderd als een “lobbydepartement”. Maar geldt dat niet voor elk departement? Lobbyen houdt in, dat een groep belanghebbenden (pressiegroep) invloed wil uitoefenen op het parlement, omdat daar nu eenmaal de macht vertegenwoordigd is om aan hun wensen te voldoen, die ze zonder overheid waarschijnlijk nooit verwezenlijkt zien worden.
De commissie heeft ook kritiek op de informatievoorziening van het ministerie. Deze zou de kamer onvolledig en te laat hebben geïnformeerd. Sommige commentaren gingen zelfs zo ver dat er sprake zou zijn van opzettelijke manipulatie van de cijfers om toch maar tot een zo gunstig mogelijk beeld van de haalbaarheid van deze projecten te komen.
Hoezo, laat geïnformeerd? Klaarblijkelijk wel door het ministerie, maar niet door diverse wetenschappers en andere individuen die ervan het begin gesteld hebben dat deze plannen niet het gewenste effect zouden hebben en duurder zouden uitpakken dan was voorzien.
Ook werd er vanaf het begin op gewezen dat er alternatieven voor de Betuwelijn waren, die efficiënter en goedkoper waren dan de spoorlijn die de overheid zou graag wilde aanleggen. (denk aan de scheepvaart)
Nu blijkt dat het ministerie niet eens naar alternatieven hebben gekeken.
Volgens D66 kamerlid B.v.d.Ham doordat bestuurders en ambtenaren worden verblind door de grootsheid en schoonheid van een project en hebben geen interesse meer voor budgetten, rendement en de wenselijkheid . Met andere woorden; het worden prestigeobjecten.
Deze informatie van buitenaf was ook beschikbaar voor de kamerleden, maar zij besloten er niets of nauwelijks iets er mee te doen. Zij durfden niet tegen de partijbelangen in te gaan.
Dit is niet verwonderlijk als je weet dat je toch niet met je eigen geld aan het gokken bent.
En daar ligt het probleem. Ook de delta werken en andere grootschalige en tevens kleinschalige ( denk aan overschrijding van het budget bij het bouwen van gemeentehuizen) projecten hebben altijd meer geld gekost dan was gepland.
De Betuwelijn gaat ongeveer 4.8 miljard kosten, dat is 4 keer duurder dan gepland.
Er wordt voorbijgegaan aan het leed wat het aanleggen van deze twee prestigeobjecten heeft veroorzaakt, namelijk onteigening, gedwongen verhuizing etc.
Ook in de toekomst zal iedereen nog steeds mee moeten meebetalen aan de exploitatie tekorten die nu voorzien zijn.
Dit had voorkomen kunnen worden, zoals we al veel eerder op deze website vermeld hebben, door het project door het bedrijfsleven zelf te laten financieren. Dan waren deze objecten er beslist niet gekomen, omdat er via een normale ( dus niet door de overheid beschermde) bedrijfsvoering geen winst te behalen viel.
Dit is trouwens een van de redenen waarom het bedrijfsleven niet, in tegenstelling tot wat de ministers beweerden, hebben deelgenomen aan de financiering van de projecten.
Hier ziet u maar weer wat een zich superieur geachte overheid (een groepje individuen) voor u kan doen.
