De staat (politici & ambtenaren) heeft in de loop der jaren een eigen werkelijkheid aangemaakt die feitelijk losstaat van de echte wereld: het is de wereld zoals die volgens politici zou moeten zijn. De enige band met de werkelijkheid is de echte (belasting)geldstroom die deze staatsfantasie in stand moet houden.
In deze schijnwereld zijn politici universele genieën, kwaliteitsimpulsen en alleskunners die zonder de minste relevante kennis, ervaring of opleiding op de zwaarste posten ingezet kunnen worden en daar ook nog uiterst succesvol zijn.
In werkelijkheid is het of je een 3-jarig kind achter het stuur van een 30-tons truck zet, dat kan natuurlijk nooit goed gaan zodat alles waar de staat ooit aan heeft gezeten zonder uitzonderling jammerlijk is mislukt terwijl de staat verder alleen chaos en tekorten weet aan te maken. Dat blijkt duidelijk uit het feit dat de politiek voornamelijk druk bezig is met het achterna lopen van het eigen falen, zie de eindeloze reeks oeverloze Kamerdebatjes, leuterenquêtes en onderzoekscommissies die we sinds tientallen jaren over ons hebben gekregen en nog wel zullen krijgen.
Het doel van die enquêtes en commissies is nooit om overheidsfouten te herstellen of in de toekomst te voorkomen maar om de scheurtjes die door dat falen in het schijnwereldje zijn verschenen weg te plamuren en daarmee de illusie te herstellen dat politici universele alleskunners zijn. Het is overigens niet zozeer de bevolking die daarvan overtuigd moet worden, daar hebben politici immers maling aan, het dient meer om het eigen geschokte zelfvertrouwen te herstellen.
Er vloeit in die ambtenarenoorlogen zelden bloed, de schuldige hoeft alleen een stevig debat af te leveren (flink uit zijn nek zwetsen) en sorry te roepen en alles is vergeven & vergeten, misverstandje kan gebeuren en op naar het volgende paleisschandaal terwijl in het ergste geval iemand ergens in een ander lucratief staatsbaantje wordt geparachuteerd waar hij nog minder verstand van heeft en nog meer schade kan aanrichten.
Om dit schijnwereldje te beschermen tegen de harde werkelijkheid hebben politici zich omringd door schillen van nuttige organisaties die de signalen uit de echte wereld zodanig opvangen en omvormen dat ze precies passen in de politiek gewenste staatswerkelijkheid Dit zijn o.a. de zogenaamde ‘maatschappelijke organisaties’ die allerlei groepen uit de bevolking richting de staat zouden vertegenwoordigen maar die in werkelijkheid gewoon een onwrikbaar onderdeel van de staat zijn en zich alleen dankzij staatssubsidies in leven weten te houden en verder volledig bevolkt & geleid worden door dezelfde politici. Als de staat met die organisaties onderhandelt dan onderhandelt de staat feitelijk met zichzelf.
Dit zijn de vakbonden, omroepverenigingen, KNVB, consumentenbond, ANWB, VVN/3VO, Amnesty, Artsen zonder Grenzen, werkgevers, milieuclubs, de Moslimraad, Vluchtelingenwerk, NOVIB, Raad van Kerken en noem maar op: feitelijk vallen alle organisaties waar de staat zaken mee doet daaronder.
Dit zijn bij voorkeur ‘overkoepelende organisaties’, dus organisaties van onderliggende organisaties met het grote voordeel dat ze zo oninzichtelijk zijn dat ze helemaal geen echte leden hoeven te vertegenwoordigen en als ze dat al doen dan hebben de echte leden er geen greep op omdat ze slechts lid zijn van een onderliggende club.
Een mooi voorbeeld is de Moslimraad: geheel bestaande uit staatsmoslims en volledig benoemd door de regering spreekt deze namens DE Moslims in Nederland terwijl geen enkele Moslim hier deze raad als vertegenwoordiger erkent of zelfs weet wie die mensen zijn en verder om in de buurt te blijven is er het Nederlands Centrum Buitenlanders van voormalig immigratietolk en GL-prominent Mohammed Rabae. Dit NCB zegt DE migrantenorganisaties in Nederland te vertegenwoordigen en doet dat ook naar de staat toe terwijl de meeste onderliggende en uiteraard gesubsidieerde organisaties alleen uit een van de subsidie betaald bestuur en een indrukwekkend klinkende naam bestaan en verder geen leden hebben. Overigens heeft meneer Rabae met die club uit staatsdank tot nu toe zo’n 100 miljoen aan subsidies weten op te strijken.
Verder worden impopulaire maatregelen door de staat vaak ‘onder druk’ van deze clubs genomen zodat de staat kan voordoen alsof de bevolking daar zelf, via genoemde vertegenwoordigende ‘maatschappelijke organisaties’ dus, om heeft gevraagd.
Zo wil 3VO doorlopend allerlei voor de burgers nutteloze en vervelende maar voor de staat prettig beboetbare belemmeringen en beperkingen aan het verkeer opgelegd hebben en wie is de staat dan om deze club, die immers alle verkeersdeelnemers in Nederland vertegenwoordigt, te weigeren ? De ANWB met een prominent VVD-er als voorzitter zit ook in allerlei overlegstructuren met de staat en wil zo de biologische landbouw bevorderen, dit namens de 3 miljoen leden die eigenlijk alleen lid zijn om zich van hulp te voorzien als de auto niet wil starten.
De consumentenbond heeft een verwaarloosbaar aantal leden, ik meen 50.000 maar vertegenwoordigt wel ALLE consumenten van Nederland richting de staat net als de vakbonden, die gezamenlijk met slechts zo’n 25% van alle werkenden als lid toch het monopolie hebben gekregen om namens 100% met de staat te onderhandelen. De ‘werkgeversvereniging’ VNO-NCW is ook zo’n onduidelijke koepelorganisatie met de ambtenaar Hemans als door de staat geparachuteerd baas die zelf nog nooit ook maar 1 cent buiten de staat heeft verdiend en niet eens weet hoe je het woord ‘bedrijf’ moet spellen. Een club die verder niemand echt vertegenwoordigt maar wel namens de werkgevers spreekt en onderhandelt. CAO-gesprekken zijn dus feitelijk slappe staatskomedie inclusief de nepvakbondsacties, doorgestoken kaart waarin de staat met zichzelf onderhandelt en afspraken maakt die lang van tevoren onderling al waren geritseld.
Al die clubs vormen tezamen vormen het zo geprezen poldermodel.
Politici luisteren niet naar directe signalen uit de samenleving omdat die de zo verfoeide en storende werkelijkheid weergeven. De signalen die zij willen horen moeten in hun fantasiewereld passen en daar hebben zij naast de bovengenoemde ‘maatschappelijke organisaties’ de duizenden gesubsidieerde onderzoeksbureaus voor die dagelijks met nieuwe en meest waanzinnige onderzoeken aankomen, doorgaans gammele paniekverhalen die op statistisch pijnlijk ondeugdelijke gronden zijn gebaseerd en die de werkelijkheid precies naar staatswens en op staatsmaat masseren en dan net op die gebieden waar de staat op dat moment wat wil gaan grasduinen. Je zou haast denken dat het een en ander nauwkeurig wordt gesynchroniseerd en gedirigeerd. Zo zou volgens zo’n onderzoek het aantal zwerfjongeren met 8% zijn gestegen naar 5000 (maar misschien ook niet, het onderzoek kon dat niet vaststellen zodat het niet eens zeker is of het probleem wel bestaat ). De overheid staat in ieder geval direct klaar om deze dreigende ramp met tientallen instanties en duizenden ambtenaren en hulpverleners ‘keihard’ aan te pakken. Er is zelfs een regeringscommissaris voor het jeugdbeleid die iets doet, niemand weet wat, en er staan nu zo’n 4 hulpverleners klaar voor iedere zwerfjongere. Dit is een goed voorbeeld van een door politici gewild probleem: het is prettig vaag en vrijblijvend en zonder echt meetbaar resultaat zodat de staat altijd succes kan claimen. Dat is nog eens wat anders dan het aantal misdrijven met 10% te laten dalen, dat is te concreet meetbaar en daar houden politici niet van en negeren dat dus volledig.
Dat was de invoerkant.
Aan de uitvoerkant heeft de staat bijna de complete media weten in te lijven die nu DDR-gelijkgeschakeld het staatslied zingen, dus de gebeurtenissen staatsaangepast weergeven. Dat houdt in dat vijanden van de staat (Fortuijn, Theo en Wilders) doorlopend neergesabeld worden terwijl staatskosjere politici onophoudelijk de hemel in worden gejubeld, zie groot ‘staatsman’ Balkenende die de onderhandelingen met Turkije zo succesvol zou hebben afgerond. In de echte wereld heeft Balkenende met de Turken afgesproken dat er misschien ergens in het komende jaar over mogelijke toetreding met flinke beperkingen over 15 jaar gesproken zou kunnen worden, maar misschien ook niet en dat de Turken als tegenpretatie Cyprus wellicht indirecteen beetjes zouden kunnen erkennen maar misschien ook niet, kortom de cavia van mijn dochter had dat ook in twee minuten kunnen regelen. In het politiek Disneyland hier is het een nog nooit eerder getoonde wereldprestatie waarmee de premier een veer ter grootte van een duizendjarige eik in zijn bips verdient en die hem naast groten der aarde als Napoleon, Mozes en Caesar plaatst.
De staatsomroep was altijd al afhankelijk van de overheid terwijl de commerciële omroepen en kranten zich afhankelijk hebben laten maken. De staat is namelijk de grootste afnemer van advertentieruimte op papier en de ether voor de ontelbare voorlichtingscampagnes van de staat zelf of indirect van door de staat gesubsidieerde organisaties en wiens staatsbrood men eet diens staatswoord men spreekt.
