Hij was toch een bijzonder mens.
Er is veel geschreven over Prins Bernhard. En net als bij alle dode mensen, wordt er zeker vlak na het overlijden, heel erg benadrukt hoe goed hij wel was, en hoe we hem zullen missen.
Om flink geëerd en geprezen te worden, moet je dood gaan! Jan Peter Balkenende had het zelfs over “een man om van te houden”!
Zelf herinner ik me, toen ik nog marineofficier was, een gesprek met Prins Bernhard op de brug van de kruiser De Ruyter. Ik herinner me dat Bernhard daarbij wel blijk gaf het een ander te weten over marineschepen. Maar het meest herinner ik me mijn eigen weerstandsgevoel om hem, zoals voorgeschreven, met “Koninklijke Hoogheid” aan te spreken. Dat heb ik dus in gesprek vermeden!
Los van libertarische meningen over monarchie, of democratie, waardeer ik in Bernhard toch dat hij de boete betaalde van jongelui die een dief gevangen hadden, en dat hij demonstratief bij een parade van de commando’s de Groene Baret opzette. In het keurslijf van het Koninklijk Huis was hij voor een groot deel zijn eigen regiseur en leefde hij zijn eigen leven.
Wat je ook over hem zou kunnen zeggen, er is in ieder geval één ding waarover ik het met hem eens ben, en dat is zijn afkeer van de politiek.
