Dit bericht is zo belangrijk dat we het geen minuut langer dan nodig van de site willen houden.
Jarenlang proberen we over te brengen dat het milieubeleid van de overheid verkeerd, onwetenschappelijk, nadelig is. Maar het lijkt alsof we geen poot aan de grond krijgen. (OK, kan aan mezelf liggen!)
Maar nu staat in de NRC van vandaag een artikel waarin onze eigen staatssecretaris, Pieter van Geel, schuld bekent! Enkele zinnen uit het artikel spreken boekdelen:
–De staatssecretaris voor Milieu juicht niet, voelt zich in het defensief gedrongen en zit te piekeren over een uitweg.
–Van Geel wil het Nederlandse besluit dat is gebaseerd op de Europese richtlijn even buiten werking stellen.
— betwijfelt hij dan ook of hij in 1999 akkoord zou zijn gegaan met de richtlijn die zich voor Nederland heeft ontpopt tot een knellend korset. ,,Ik neig naar nee, want het geheel is niet uitvoerbaar.”
— Een deel van de problemen werd al in 1999 voorzien
–,,een typisch voorbeeld hoe Nederland met z’n rug naar de praktijk staat.
–Van Geel:” Jarenlang heeft het anders gewerkt, en vonden we alles goed wat uit Europa kwam. Zo kan het dus niet meer.”
MAAR WAT KUNNEN WIJ NU DOEN?
ER MOET WAT GEBEUREN. Maar wat? Het Nederlandse volk is toch niet zo stom dat het alles maar blijft slikken? Of wel?
P.S. Bedenk hierbij dat Pieter van Geel nu weer naar de Kyoto vergadering gaat om daar dezelfde fout te herhalen!!
NRC 10 dec. 2004
Nederland worstelt met milieuwet EU
De Europese wet tegen luchtvervuiling brengt Nederland in grote problemen.
(Door onze redacteuren Harm van den Berg en Kees Versteegh)
DEN HAAG, 10 DEC. Vijf jaar al is de Europese wet voor de luchtkwaliteit van kracht, maar pas de laatste maanden worden de gevolgen voor Nederland zichtbaar. De richtlijn uit 1999 bindt de maximale hoeveelheid stikstof, zwavelstof en fijn stof in de lucht voor heel Europa aan strikte normen, en drijft in Nederland steeds meer bestuurders tot wanhoop.
Op diverse snelwegen zal volgend jaar voor zeer drukke trajecten de maximumsnelheid worden verlaagd naar 80 kilometer per uur – dit om de uitstoot van stikstofoxide (NOx) te beperken. Wegverbredingen om de files te verminderen moeten worden uitgesteld, na diverse ingrepen van de Raad van State. Want de hoogste bestuursrechter oordeelde, onder verwijzing naar de Europese wet, dat de plannen met het oog op het milieu en de volksgezondheid niet goed waren voorbereid.
Hetzelfde lot trof de aanleg van industrieterreinen, bijvoorbeeld in Hendrik Ido Ambacht, en het verleggen van een deel van de drukke provinciale weg tussen Aalsmeer en Uithoorn (N201).
De Algemene Rekenkamer becijferde enkele maanden geleden, in een rapport over de kosten van Europese maatregelen, dat de luchtkwaliteitswet in dit opzicht wel eens alle records zou kunnen gaan breken. De aanleg van tunneltjes of overkappingen bij wegen, het schoner maken van auto’s en het aanpakken van andere vervuilende bronnen zou de Nederlandse staat vele honderden miljoenen euro’s meer kunnen kosten dan eind jaren negentig was begroot.
Vanaf 2001 ,,zijn kostenramingen ontwikkeld die uiteenlopen van 21 miljoen euro tot zelfs 16 miljard”, schreef de Algemene Rekenkamer in september in een rapport. Het rapport werd overigens nauwelijks opgemerkt. De aandacht ging in die tijd volledig uit naar de uitgelekte Miljoenennota. Gistermiddag besprak de Tweede Kamer het rapport alsnog en sprak haar grote bezorgdheid uit over de financiële gevolgen voor Nederland van Europese wetten zoals die over luchtkwaliteit. Onlangs heeft het kabinet 300 miljoen euro extra uitgetrokken voor aanpassingen aan de infrastructuur.
Op het moment dat de Kamer sprak over uit de hand lopende kosten van Europese wetten, diende een paar straten verderop, bij de Raad van State op de Kneuterdijk, de zaak van de uitbreiding van het Centraal Station in Amsterdam. De uitbreiding aan de achterkant, de IJzijde, voorziet in de aanleg van een nieuw busplatform en een tunnel. Het ‘Bestemmingsplan Stationseiland’ van de gemeente Amsterdam, dat de aanleg regelt, sneuvelt mogelijk omdat het intensieve bus-, taxi- en autoverkeer bij de ingangen van de tunnel volgens EU-normen te veel vervuiling zou veroorzaken. Misschien zijn ook daar extra aanpassingen nodig.
Wie overigens denkt dat beroepen bij de Raad van State tegen luchtvervuiling door assertieve bewonerscomit̩s of milieuorganisaties worden ingesteld, kwam gisteren voor een verrassing te staan. Daar trad een eigenaar van een parkeergarage in het krijt voor het milieu. Namens Fortis Vastgoed B.V., eigenaar van een parkeergarage bij Amsterdam CS, onderstreepte advocaat H. Besselink het belang van een zorgvuldige naleving van de luchtkwaliteitswet. Uit de rest van zijn betoog bleek overigens de ware reden Рdoor de verbouwing raakte de parkeergarage een belangrijke toegangsweg kwijt, en daarmee de klandizie.
Toch juicht ook de milieubeweging over alle recente ontwikkelingen. ,,De Raad van State is lekker bezig”, zegt bijvoorbeeld Joris Wijnhoven, campagneleider Verkeer van Milieudefensie. ,,De afgelopen jaren zei de Nederlandse regering steeds dat het wel los zou lopen met de gevolgen van die luchtkwaliteitsrichtlijn. Nu blijkt dat het met de luchtkwaliteit he-le-maal niet losloopt. Het milieu, en de gezondheid van de omwonenden profiteren hiervan.”
De staatssecretaris voor Milieu juicht niet, voelt zich in het defensief gedrongen en zit te piekeren over een uitweg. Eind november heeft Pieter van Geel een nieuwe regeling aangekondigd die zijns inziens beter aansluit bij de bedoelingen van de Europese wet, zodat de Raad van State een duidelijker kader heeft voor zijn oordeel.
Van Geel wil het Nederlandse besluit dat is gebaseerd op de Europese richtlijn even buiten werking stellen en er een eigen ministeriële regeling voor in de plaats stellen. Maar, zo geeft hij in een gesprek met deze krant over zijn benarde positie toe: ,,Ik weet ook niet of die nieuwe regeling stand zal houden bij de Raad van State, de Europese Commissie of het Europees Hof.” Met de wijsheid-van-achteraf betwijfelt hij dan ook of hij in 1999 akkoord zou zijn gegaan met de richtlijn die zich voor Nederland heeft ontpopt tot een knellend korset. ,,Ik neig naar nee, want het geheel is niet uitvoerbaar.”
Een deel van de problemen werd al in 1999 voorzien. Minister Pronk ging destijds akkoord met de wet omdat het kabinet de Europese milieu-doelstellingen steunde. Pronk liet echter, als enige EU-minister, ook een aantekening maken dat Nederland met zijn dichtheid van bevolking en verkeer, in 2010 mogelijk niet aan alle normen zou kunnen voldoen. Deze aantekening kan een rol spelen als Nederland ooit voor de Europese rechter wordt gesleept voor het niet-nakomen van de milieu-afspraken.
Minder voorzien waren de interpretaties die de Raad van State aan het Besluit Luchtkwaliteit geeft, dat de Nederlandse vertaling is van de Europese wet. In de wet staat dat ,,de normen gelden overal in de buitenlucht met uitzondering van de werkplek”. Daarop richt de Raad van State zich. In de toelichting op het wetsartikel staat echter dat de metingen plaatsvinden ,,op locaties waar sprake kan zijn van relevante blootstelling” – in woonwijken en scholen bijvoorbeeld. Van Geel zou graag hebben dat de Raad zich hierop richtte.
Het verschil wordt duidelijk aan de hand van de situatie in Amstelveen. Het provinciaal bestuur van Noord-Holland dacht het milieu een goede dienst te bewijzen door de drukke provinciale weg N201 zo om te leggen dat ze de bebouwde kom van Amstelveen zou kunnen mijden. Daardoor zou de doorstroming worden bevorderd, vertelt milieu-gedeputeerde A. Moens. Het verkeer zou minder stilstaan en de uitstoot van schadelijke stoffen verminderen.
De Raad van State keek echter naar de gevolgen van de nieuwe weg voor de luchtkwaliteit buiten de bebouwde kom, en schrapte de plannen. ,,Bizar”, vindt Moens.
Het Ruimtelijk Planbureau in Den Haag publiceerde onlangs een rapport over de gevolgen van Europese besluiten op de ruimtelijke ordening. Nico van Ravesteyn, een van de auteurs, vindt de huidige gang van zaken ,,een typisch voorbeeld hoe Nederland met z’n rug naar de praktijk staat. Den Haag stelt zich keer op keer tevreden met de omzetting van Europese in Nederlandse wetgeving en denkt te weinig na over de vraag: Hoe nu verder? Provincies en gemeenten spelen bij de uitvoering van die Europese besluiten vaak een sleutelrol.”
Staatssecretaris Van Geel is het hiermee eens: ,,Lagere overheden moeten eerder bij de voorbereiding van dit soort Europese richtlijnen betrokken worden. Jarenlang heeft het anders gewerkt, en vonden we alles goed wat uit Europa kwam. Zo kan het dus niet meer.”
