De afgelopen week werd Nederland geconfronteerd met een bepaald geval van retributie. Een vrouw had met haar auto een tasjesdief weten te onderscheppen, waardoor de tasjesrover hierbij het leven liet.
Hoe wordt dit verklaard in een klassiek-liberale samenleving.
Men moet daarvoor de volgende zaken goed onderscheiden, waaronder:
1. Degene die het geweld initieert is en blijft te allen tijde juridisch de dader.
2. Degene die het geweld beantwoord om zijn of haar leven te redden of zijn of haar eigendommen te beschermen blijft te allen tijde het slachtoffer.
3. Als de dader komt te overlijden als gevolg van de acties van het slachtoffer om zijn of haar leven te redden danwel zijn of haar eigendommen te beschermen dan nog ligt de schuld te allen tijde bij de dader en nooit bij het slachtoffer.
Nu is het natuurlijk juist voor de politie en justitie om uit te zoeken of dit weliswaar het geval is geweest en er geen sprake is van voorbedachte rade. Zowel moord als doodslag doen alleen ter zake als het gaat om een meningsverschil uitmondend in fysiek geweld dat de dood van één der partijen tot gevolg heeft.
Vanuit klassiek-liberaal oogpunt en gelet op de bewijzen die voorhanden zijn zou de vrouw in kwestie onmiddellijk dienen te worden vrijgelaten, omdat er geen sprake is geweest van voorbedachte rade en er ook geen gewelddadig meningsverschil is opgetreden, de vrouw wilde haar eenvoudig haar eigendommen terug.
Zoals in bovenstaande punten al wordt aangegeven is het geen misdrijf als men het eigen leven of de eigendommen wil beschermen van iemand die dit geweld wilt aandoen.
Ten aanzien van deze constatering voldoet onze rechtstaat feitelijk niet aan het klassiek-liberalisme (zoals Thorbecke het had bedoeld), maar is het duidelijk op collectivistische leest geschoeid, want dankzij de veelvuldige interventies van de overheid op het gebied van de Nederlandse rechtspraak bepaalt deze zelfde overheid in feite wie het slachtoffer is en wie de dader, het is een puur politiek spel geworden kundig gespeeld door anti-libertariërs.
Bovendien lijden veel Nederlandse colllectivistische politici aan een ernstige vorm van ‘projectie’, welke een psychische aandoening is om de schuld van de dader te verleggen naar het slachtoffer. Dit gebeurt telkens als er een voorval heeft plaatsgevonden van een slachtoffer die zich te weer wilde stellen tegen geweld.
Als deze beruchte veelplegende tasjesrover gewoon zijn opleiding had afgemaakt en een baan had gezocht, of als vrijwilliger in een bejaardenhuis had gewerkt dan had hij nu nog geleefd. De reden dat hij nu dood is, is volledig het gevolg geweest van zijn carrière-keuze.
We kennen allemaal de voorbeelden van deze projectie geopperd door notoire collectivististen, zoals:
,,De dader heeft een slechte jeugd gehad, daarom heeft hij dat oude vrouwtje in elkaar geslagen”
,,Het is de schuld van de maatschappij dat deze jongen op het slechte pad is terechtgekomen, want daarom heeft hij die andere jongen doodgeschoten”
,,Er bestaan geen opvangmogelijkheden voor de hangjongeren, daarom bedreigen ze buurtbewoners”
Met andere woorden er bestaat een grote willekeur op het gebied van rechtvaardigheid en de mensen worden geacht zich weerloos op te stellen ten aanzien van geweld en deze mondt uit in een onrechtstaat, welke altijd het hellende vlak richting een totalitaire dictatuur betreft.
Verder is in een klassiek-liberale samenleving de overheid alleen verantwoordelijk voor de bescherming en veiligheid van de burger. Dit is dankzij decennia socialistische politiek schromelijk verwaarloosd.
Wanneer er een adequate rechtspraak was geweest werden de veelplegende misdadigers bekend als ‘draaideurcriminelen’ keihard aangepakt, zoals: ‘Three Strikes You’re Out’. Na drie misdrijven te hebben gepleegd verdwijnt de Nederlandse staatsburger voor een lange tijd achter de tralies en wordt de buitenlandse staatsburger na zijn gevangenschap onverwijld het land uitgezet. Dit laatste omdat de Nederlandse overheid het belang van de veiligheid en bescherming van onschuldige Nederlandse en buitenlandse staatsburgers die hier wonen voorop moet stellen. De misdadiger in kwestie moet natuurlijk altijd de consequenties van zijn daden aanvaarden.
Ook zou de politie een betere opsporingstaak moeten worden toebedeeld in plaats van als een ordinair incassobureau te functioneren door middel van onschuldige burgers het leven zuur te maken met overdreven snelheidscontroles, preventieve fouillering en legitimatieplicht.
Verder dienen alle wetten aangenomen te worden getoetst aan de klassiek-liberale grondwet, die door een constitutioneel hof worden beoordeeld en zeker niet door de Eerste Kamer, omdat deze laatste sterk gepoliticeerd is en een gevaar vormt voor onze vrijheden. Zodoende kan 80% van de lokale en EU-wetgeving worden afgeschaft.
Tevens moeten de grenzen weer worden bewaakt om dit soort criminelen en eveneens internationale terroristen buiten het land te houden. Vrije grenzen zijn alleen mogelijk in een libertarische wereld en deze is nog ver weg.
Wanneer deze zaken zijn rechtgezet en geïmplementeerd dan kunnen we pas spreken over een klassiek-liberale rechtstaat.
https://www.vrijspreker.nl/b…
https://www.vrijspreker.nl/b…
