Solidariteit of het solidair zijn is een van de vele woorden die door de overheid, vakbonden, religieuze- en andere instellingen anders wordt uitgelegd dan de werkelijke betekenis is.

In hun ogen is solidariteit een verplichting.

Denk aan de solidariteitsbelasting of het dwangmatige solidariteitsprincipe van de vakbonden en de diverse instellingen.

Solidariteit betekent: door saamhorigheidsgevoel verbonden, het gevoel bij elkaar te behoren. Integendeel van wat er beweert wordt is dit geen collectief (dus iedereen betreffend, niemand uitgezonderd) gevoel, maar is gebaseerd op het individuele gevoel dat cumuleert met gelijkgestemde individuele gevoelens. Dan ontstaat het gevoel bij elkaar te behoren.

Solidariteit is een spontane individuele reactie op een meestal negatieve gebeurtenis.

Denk aan de moord op Theo van Gogh. Of recentelijk, de enorme ramp die de zeebeving in Azië heeft veroorzaakt. Allerlei spontane acties worden ondernomen om de getroffen mensen te helpen. Niet op initiatief van de overheid of andere instanties, maar door individuele mensen. Maar omdat mensen niet weten waar ze met hun giften naar te moeten, neemt een door de overheid gesubsidieerde instantie het initiatief over. Dan begint direct het opbieden van bekende Nederlanders om toch maar hun betrokkenheid te tonen. Ik heb begrepen dat er een plaatje (cd) opgenomen gaat worden door een grote groep artiesten, maar dat een bekende artiest hier om wat voor reden dan ook niet aan mee doet. De verontwaardiging van de andere artiesten was groot. Uit het commentaar begreep ik dat deze artiest zich niet aan zijn morele verplichting had voldaan. Weg solidariteit. Opeens is het een plicht.

Of zoals een bekende Nederlander in een reclame spotje voor giro 555 zei: Als u een geweten hebt dan geeft u, want de getroffene moeten hulp van u krijgen. Wat heeft mijn geweten hiermee te maken? Heb ik die tsunami veroorzaakt?

Ik las een artikel waarin indirect de schuld van de tsunami werd gelegd bij de toeristen. Doordat zij graag aan die geweldige stranden hun vakantie wilden doorbrengen waren alle bossen en andere natuurlijke afweermiddelen verwijderd, om plaats te maken voor hotels ed.

De overheden beginnen ook tegen elkaar op te bieden. Duitsland 500 miljoen, Amerika 400 miljoen enz. Allemaal onder het mom, zie je hoe meelevend ik ben. Niet zo moeilijk met het geld wat de burger is afgenomen.

Al met al is door deze acties van bekende Nederlanders en overheden de indruk gewekt, dat zij alleen weten wat mededogen en solidariteit betekent. Zij zijn de leiders en de rest heeft maar te doen wat er gezegd wordt dat ze moeten doen.

Het lichtpuntje in deze onmetelijke ramp is: Door de spontane individuele acties zag ik een beeld voor me van een Libertarische samenleving waar mededogen en solidariteit gewoon is, omdat ik nog steeds in de goedheid van de mensen geloof. (Voor mij is door deze actie het bewijs geleverd.)

En verwar dit niet met altruĂŻsme, want wie bepaald dat ik door mededogen te tonen een hogere waarde opoffer voor een lagere. AltruĂŻsme is het handelen in het belang van anderen, maar mededogen is eigen belang.