Stabiliteitspact stabiel?

Minister Zalm en zijn collega Eu-ministers zijn het eens geworden over een groot aantal kleine versoepelingen van het stabiliteitspact.

Zo zullen landen met een lage overheidsschuld voortaan iets hogere gemiddelde begrotingstekorten van maximaal 1.5% mogen aanhouden, terwijl landen met een veel te hoge staatsschuld juist een duidelijker overschot van circa 1% zullen moeten laten zien.

Landen als Duitsland, Frankrijk en Italië die met hoge tekorten kampen willen een nog vedergaande versoepeling. Duitsland wil zeer forse versoepelingen en een aantal uitgavencategorieën zelfs helemaal niet meer meetellen voor de EU-tekortberekeningen, zoals haar bijdrage aan Oost-Duitsland en de Duitse afdrachten aan Brussel. Zelfs de schenking aan de landen die geleden hebben onder de tsunami zou niet mee moeten tellen.

Volgens Zalm was er extreem weinig steun voor die plannen. Hij kon de actie niet waarderen.

Hij zei:”als je alle uitzonderingen die nu de ronde doen optelt, dan kan je straks zelfs een begrotingstekort van 10% hebben, zonder dat er sancties volgen.”

Voorbeeld van een versoepeling. Een land dat de 3-procentgrens overschrijdt zal voortaan aan sancties kunnen ontsnappen indien er sprake is van een nulgroei van de economie.

De Europese eis om begrotingsevenwicht na te streven wordt eveneens aangepast. Terwijl nu nog geldt dat de begroting over een langere termijn gemiddeld in balans moet zijn of zelfs een licht overschot moet hebben, wordt de eis nu gedifferentieerd op basis van de schuldsituatie van een land.

In plaats van de nu voor iedereen geldende ondergrens van min 0.5 % mogen landen met zeer lage schulden, onder 40%, daar nog een procent bovenuit komen, terwijl landen met lage schulden jaarlijks een overschot van tenminste 1% dienen te realiseren.

De staatsschuld in Nederland is 55% van het nationale inkomen (staatsschuld =276 miljard= op een werkende bevolking van 6 miljoen: Euro 46.000 per persoon) en zit rond de EU-norm en valt dus niet in de hoge of lage categorie.

De komende twee maanden moet blijken of met name Duitsland er alsnog in zal slagen veel verdergaande aanpassingen van het pact door te drukken.

Een voorspelling: het lukt Duitsland met de steun van Frankrijk, Italië en andere landen die in de problemen zitten.

Hieruit blijkt duidelijk dat alle overeenkomsten aan de laars gelapt worden en dat politici elke keer weer bewijzen hoe onbetrouwbaar ze zijn en ervan uitgaan dat ze toch maar met domme burgers te maken hebben.

Het wordt tijd dat we ze gaan beperken in hun macht.