Altijd grappig als er weer eens een ‘goed bedoelde’ regeling, goed gebruikt wordt.
Nu is het de subsidie voor kinderopvang.
Nadat particuliere en kleinschalige vrijwilligers volledig uitgerangeerd werden te voordele van staats- en gemeentelijke kinderopvang.
Bleek het allemaal zo duur te worden dat er nieuwe regels en meer bijdragen uit het bedrijfsleven nodig werden.
Inmiddels is er in die nieuwe regelgeving: wetten op wetten stapelen, een subsidie mogelijkheid ontdekt. Waarbij oma via een kinderdagverblijf in dienst komt, en er per maand, na alle belastingen sociale lasten en natuurlijk opslag voor het kinderdagverblijf, zij er toch nog € 300 aan overhoudt.
Weer zo’n perpetuum mobile dat natuurlijk niet kan blijven bestaan.
Moeders gaat werken om zich te ontwikkelen, maar ook om die tweede vakantie te kunnen betalen ( welke er anders niet kan komen vanwege de hoge belastingdruk). Kinderen moeten naar het dagverblijf, hetgeen ook vanwege sociale lasten, bergen goed bedoelde regels onbetaalbaar wordt; althans moeders houdt na betaling voor de crèche, niets meer over. Dat willen ‘we’ niet dus gaan we subsidies geven zodat moeders nog iets overhoudt. Die subsidies maken natuurlijk wel de belastingdruk hoger, ( en dus lagere netto opbrengst moeders en hogere lasten crèche)
Dat lossen ze dan op door weer hogere subsidie enz.
En dan moeten we net als in een perpetuum mobile ook nog even kijken naar de wrijving: in dit geval al die ambtenaren die belasting moeten innen, subsidies moeten toekennen, controleren en uitkeren, plus de administratieve werkzaamheden van de fiscalist van moeders en die salarisadministrateur van het dagverblijf.
Kortom enorm veel nutteloos werk waardoor we weten dat ook deze perpetuum mobile niet zal blijven bestaan.
Los daarvan, petje af voor de subsidie maas verkenner uit Brabant: geniet er van zo lang het kan!
