Als gemeenten niets doen aan de torenhoge lokale lasten voor de burgers, overweegt staatsecretaris Wijn (financiën) het recht van gemeenten om zelf belasting te innen, af te schaffen.

Hij vervolgt:”Als het minder gaat met onze economie en het rijk ingrijpende pijnlijke maatregelen moet nemen, dan gaat het niet aan dat gemeenten zulke maatregelen niet wensen te nemen.”

Het te gemakkelijk plukken van de burger irriteert Wijn.

Wauw! Van wie zouden de gemeenten dat geleerd hebben?

De ingrijpende pijnlijke maatregelen van het rijk worden meestal “bezuinigingen” genoemd, maar het komt altijd neer op een lastenverzwaring voor diezelfde burgers. Dus worden zij dubbel geplukt.

Een voorbeeld: Er wordt ingegrepen op een bekende volksverzekering als de WW, de uitkeringen worden naar beneden bijgesteld maar de premie gaat fors omhoog, terwijl het risico om tot een uitkering te moeten komen afneemt. Dit komt ongeveer op het volgende neer: uw brandverzekeringspolis wordt door de verzekeraar eenzijdig als volgt aangepast. De verzekeraar keert pas uit bij een schade van 40.000 euro en verhoogd de premie. U zou direct uw verzekering opzeggen, maar in het geval van een volksverzekering kunt u dat niet, want u bent verplicht om hieraan deel te nemen.

Terug naar de lokale lasten.

Het artikel in de Telegraaf gaat over de torenhoge lasten m.b.t. de O.Z.B. ( onroerendezaakbelasting)

Het dreigement van Wijn, om het recht van belastingheffing door de gemeenten af te schaffen, is een loos dreigement want het schijnt in strijd te zijn met Europese wetgeving.

Ter herinnering, hoe betrouwbaar politici zijn. Was ons niet beloofd dat het huurdergedeelte van de O.Z.B. van woningen afgeschaft zou worden!

Nou integendeel, de lasten zullen dit jaar met gemiddeld 3.8% voor burgers en 5% voor bedrijven stijgen.

De stijging van lokale lasten is burgers en bedrijven al jaren een doorn in het oog .Ook staatssecretaris Wijn ergert zich hieraan. (Wel aan de lokale dieven, maar niet aan de dieven die stelen in naam van het rijk?) Hoe selectief!

Bovendien maakt hij zich grote zorgen over de besteding van al dat belastinggeld.

Is hij soms opeens burger geworden?

Hij vervolgt: “Ik ben mij rot geschrokken van de voorbeelden van geld over de balk smijten.”

Als voorbeeld noemt hij wat er in zijn woonplaats Amsterdam plaatsvindt. Daar wordt een “potje”gebruikt om leuke en spannende ideetjes voor niet-probleemjongeren te financieren.

Natuurlijk is dit verspilling, maar nog erger is zijn niet uitgesproken gedachte.

Hij zegt impliciet dat het geen verspilling is als dat geld wordt besteed aan welprobleemjongeren.

Hiermee geeft de politiek het volgende signaal af: als je nu maar een probleemjongere bent, dan wordt dat beloond met spannende en leuke ideetjes en dan is dat geen verspilling van geld. Komt het daardoor dat er zoveel probleemjongeren zijn?

Ook hier geldt: het is niet mijn geld, dus waarom zou ik erop letten hoe dat uitgegeven wordt.

Dit komt helaas ook in het bedrijfsleven voor. Daar is het motto van een heleboel werknemers, zij verdienen toch genoeg, dus dat kleine beetje kunnen ze best missen. In geval van de gemeenten en rijk is de redenering: wij hebben niet genoeg dus laten we de belastingen verhogen.

De oplossing in geval van de overheid is simpel.

Laat de burgers alleen betalen voor de diensten die ze daadwerkelijk van de gemeenten of rijk afnemen en schaf de kostenverhogende wetgeving en regels af.