Vanmiddag kreeg ik een leverancier van beelden uit Java op bezoek. Hij vertelde mij, dat de inhoud van de overheidsmusea in zijn omgeving nu voornamelijk bestaat uit copieen en soms alleen foto’s van hetgeen zich eens in de musea bevond.
De onafhankelijkheid heeft de gewone burger in Indonesie weinig meer opgeleverd dan een systeem zonder enige rechtszekerheid onder afroming van een deel van zijn inkomen dat in de vorm van kleine en soms grote steekpenningen afgedragen moet worden aan talrijke ambtenaren. Rechters of officieren van justitie die niet dagelijks met penningen gestoken worden, zijn niet te vinden. Menig Indonesier heeft dan ook tegen mij verzucht : ” Kapan habis kemerdekaan itu ?” (wanneer zal het afgelopen zijn met die onafhankelijkheid ?)
Ook ontstaat nu bij steeds meer mensen een nostalgie naar het Suharto- tijdperk, waarvan het einde een periode inluidde van groeiende en zich uitbreidende corruptie.
Door Hans Koopman
