Op 8 februari 2004, het 430e lustrum van de Leidse Universiteit werd aan HMK Beatrix het eredoctoraat uitgereikt, omdat zij volgens deze universiteit “het belang van vrijheid in binnen- en buitenland veelvuldig heeft aangekaart”. Hierop valt echter nog wel het een en ander af te dingen.
1) Rechtendecaan prof.mr. Carel Stolker begint eerst hartelijk te lachen als hij met stelling dertien uit zijn proefschrift uit 1988 wordt geconfronteerd. Die luidt: ‘Als universiteiten eredoctoraten willen toekennen
aan koninginnen, prelaten en aan bekleders van hoge internationale ambten, dan lijkt dat veeleer te worden ingegeven door de behoefte van die universiteiten tot zélfverering dan door de wens de betrokken personen te eren.’ Stolker nu:’Het moet eigenlijk steeds zo zijn dat de betrokkene meer geëerd wordt dan jezelf.Vooral vanwege de speciale grond, Praesidium Libertatis, vind ik het heel passend dat hare majesteit deze onderscheiding krijgt. Onze koningin is de uitzondering op mijn stelling.’
2) Paul Cliteur, hoogleraar rechtsfilosofie, prominent republikein: ‘Ik ben niet blij met het instituut van eredoctoraten in het algemeen. Een universiteit kan een prijs uitkeren, maar geen eredoctoraat weggeven, evenmin als een ereprofessoraat.’
3) Beatrix: ‘Toen ik in mijn eerste jaar begon met sociologie was het, ondanks de nuttige colleges van Professor van Heek, niet mijn ambitie in dat vakgebied verder te gaan. Het werd uiteindelijk ‘doctoranda’ (zoals men dat toen nog noemde) in de rechtswetenschappen. In de jaren daarna heb ik nog wel eens een angstdroom gehad dat ik weliswaar was afgestudeerd maar alsnog moest promoveren. Na vandaag zal dit mij zeker niet langer benauwen!. Mijn gedachten gaan uiteraard ook terug naar mijn voortreffelijke leermeesters uit die tijd. Zij hebben de basis gelegd voor de kennis van recht en maatschappij die nodig was voor mijn latere leven. Professor Rypperda Wierdsma bracht mij waardering bij voor de heldere opzet van ons Nederlandse staatsrecht en voor de betekenis van de Trias Politica. Professor Van Asbeck besefte al snel dat het weinig zin had mij alleen de formele beginselen van het volkenrecht bij te brengen. Hij spoorde mij aan over onze landsgrenzen heen te kijken en de praktijk van het internationale recht te leren kennen. Het belang van dat recht en de fascinatie voor het werk van internationale organisaties hebben mij sindsdien nooit meer losgelaten. Professor Van Panhuys en Professor Samkalden stimuleerden mijn belangstelling voor Europa en introduceerden mij in de intrigerende wereld van Brussel, Straatsburg en Luxemburg.’
4) Het Verenigd Europa is echter buitengewoon corrupt, verbetert niet, heeft een eigen dynamiek, kent geen scheiding der machten (Trias Politica), zoals de aangesloten democratieen, drijft op geheime beraadslagingen van topambtenaren onderling en met de politieke leiders der lidstaten zonder rekenschap af te leggen. Benoemde commissarissen van de Europese Commissie, die zelf nauwelijks rekenschap aflegt, die geen enkel kiezersmandaat hebben, slagen er steeds beter in om de natiestaten te ontdoen van hun soevereiniteit en zich voor te doen als De Europese Regering, een stap op weg naar de net zo min legitieme en democratisch gecontroleerde wereldregering.
Conclusies:
1) De Universiteit maakt niet alleen van het eredoctoraat, maar ook van het Ambt van Staatshoofd een aanfluiting,
2) Gezien de permanente uitholling van de nationale soevereiniteit is het Nederlandse Staatshoofd, afhankelijk van de premisse, of machteloos, of het maakt zich schuldig aan collaboratie. Het feit, dat Prins Bernhard, voormalig lid van de NSDAP, oprichter was van de geheime Bilderberg Groep, waarin het Staatshoofd zelf participeert, doet echter het laatste vrezen. Hoe ver is de vestiging van de Nieuwe Wereldorde gevorderd, Majesteit ?
Litteratuur:
1) http://www.lustrum.leidenun…
2) http://www.leidenuniv.nl/ma…
3) http://www.nos.nl/nieuws/ac…
4) http://nanewworldorder.web-log.nl/lo…
