De eerste centrale bank in de wereld was de Bank of England en deze werd gesticht in 1694 onder het bewind van onze eigen prins Willem de Derde van Oranje en diens gemalin Mary.
Deze bank werd gesticht om de vorst de mogelijkheid te geven om kapitaal te verkrijgen en zodoende de oorlog voort te zetten tegen Lodewijk de 14e van Frankrijk en de katholieke rebellen in Ierland onder aanvoering van zijn schoonvader Jacobus de Tweede.
Willem gaf de rechten om geld te drukken uit handen aan deze pas opgerichte centrale bank. In ruil daarvoor kon Willem staatsobligaties gaan uitgeven en verkopen aan deze nieuwe Bank of England. De obligaties werden betaald met gedrukte pondbiljetten, die door de koning werden gebruikt om de nodige uitrusting aan te schaffen om de oorlog verder te voeren. Het bleek een daverend succes te zijn, want de Bank of England onder leiding van William Patterson begon met het schuldbeheer van de Engelse staat. De koning kon ongelimiteerd obligaties uitgeven en vanwege de ondersteunende solvabiliteit van de Engelsen werd dit volk langzaam maar zeker kaalgeplukt.
Tegenwoordig is het niet anders. Veel staatsobligaties worden door banken, bedrijven en particulieren aangekocht omdat de ‘staat’ (lees het volk) nooit failliet kan gaan. In de meeste gevallen worden deze obligaties terugbetaald met een behoorlijke rente. De belastingplichtigen betalen dus indirect de schuldeisers van de overheid. De vorsten of politici kunnen daarmee rustig doorgaan met het geld te blijven smijten, want de cheques zijn te allen tijde gedekt.
Dit geschiedt ook als een land in een staat van crisis verkeert en er via de geldpersen en obligatie-uitgiften de nodige liquiditeit moet worden gegenereerd om de groeiende werkloosheid en de deflatoire inzinking van de economie het hoofd te bieden.
Helaas heeft dat geen enkele zin, want een deflatoire crisis wordt niet verholpen door middel van het verder drukken van contant fiatgeld (M1). De crisis wordt namelijk immer veroorzaakt door de voorafgaande kredietexpansie (M3) in de vorm van leningen, hypotheken en langjarige obligaties met de daarmee samenhangende onvermijdelijke kredietsinkrimping als resultaat.
Wanneer men probeert de deflatoire crisis op te vangen met contant fiatgeld is het enige wat men veroorzaakt een verdere stijging van de producenten- en consumenstenprijzen. De kredietmarkt zelf blijft geheel onaangetast en kan zelfs geheel opdrogen. We hebben dan in feite een nachtmerriescenario van stijgende prijzen van eerste levensbehoeften en drastisch dalende waarden van aandelen, roerende en onroerende goederen. Op dit moment kan men al zien dat M1 onstuimig groeit in de eurozone-landen, terwijl M3 langzaam maar zeker afneemt.
Zodoende ontstaat er een situatie van zowel inflatie als deflatie. Aan de recent gepubliceerde cijfers van de Europese Centrale Bank (ECB) kan men dit al langamerhand ontwaren.
https://www.vrijspreker.nl/b…
https://www.vrijspreker.nl/b…
https://www.vrijspreker.nl/b…
https://www.vrijspreker.nl/b…
https://www.vrijspreker.nl/b…
