De Franse senaat heeft definitief een omstreden wetsvoorstel aangenomen, dat de geldende 35-urige werkweek aanzienlijk versoepelt.
De 35-urige werkweek werd begin 2000 ingevoerd door een socialistische regering met de bedoeling de werkloosheid te bestrijden.
De theorie was (en daar is het dus bij gebleven), dat bedrijven meer mensen in dienst zouden nemen ter compensatie van het minder aantal gewerkte uren per werknemer.
De maatregel is echter weinig effectief gebleken.
De werkloosheid is in Frankrijk hoog gebleven, ongeveer 10%, terwijl de productiviteit is gedaald.
Dit hadden de Franse socialisten allang kunnen weten, aangezien in de omringende landen waar de werkweek ook ingekort werd, dezelfde verschijnselen hebben plaatsgevonden.
Franse werkgevers klagen bovendien dat de kortere werkweek de arbeidsmoraal en de internationale concurrentiepositie heeft aangetast.
Zoals ook in de omringende landen gebeurde, werd het loon niet aangepast aan de nieuwe 35-urige werkweek. Dit betekende dat de kosten per uur direct toename zonder dat er van een hogere arbeidsproductiviteit sprake was en door de hogere kosten werden de “vrijgekomen”uren niet door nieuwe werknemers opgevuld.
De concurrentiepositie t.o.v. de rest van de wereld, die deze maatregel niet heeft toegepast, is dermate verslechterd dat het nog jaren zal duren voordat Frankrijk, nee de hele EU, van dit experiment hersteld zal zijn.
De kans op sociale onrust en betogingen in Frankrijk groeit.
De toorn van de vakbond richt zich niet alleen op de verlenging van de werkweek, maar ook op de versoepeling van het ontslagrecht in Frankrijk.
Om deze reden wilde Chirac de zogenaamde Bolkestein-richtlijn van tafel hebben.
De Bolkestein-richtlijn houdt in: vrijmaking van de dienstensector.
M.a.w. deze regel houdt in, dat dienstverleners overal in the EU mogen werken, zolang ze maar voldoen aan de regels in hun thuisland.
De vakbonden (vooral de Franse en Duitse) vrezen wat zij noemen “sociale dumping” en oneerlijke concurrentie van bedrijven uit de nieuwe EU landen.
Maar de oorzaak is niet de “goedkopere”arbeidskrachten uit de nieuwe EU landen, maar alle experimenten die onder de socialistische regeringen hebben plaatsgevonden, waardoor de loonkosten in de oude EU landen de pan uit zijn gerezen.
Ook het telkens weer opleggen van regels en wetten hebben de productiviteit per werknemer doen afnemen en de kostprijs per product of dienst doen toenemen.
Nu grijpen de oude EU landen terug op een al eeuwenoude techniek: PROTECTIONISME.
Hoezo vrijheid van handel, verkeer en mensen binnen de EU.
Ook een Europese grondwet beschermt u niet tegen allerlei experimenten van overheden en vakbonden die ervoor zorgdragen dat uw welzijn en welvaart en uw vrijheid sterk worden vermindert.
Zij willen geen onafhankelijke burger. U moet afhankelijk van ze worden, want dan kunnen zij immers doen wat zij willen.
Heel duidelijk gezegd. En hoe logisch!
Een extra punt is dat hier het Franse referendum voor de EU-Grondwet tussendoor speelt.
Dat maakt het moeilijker om alles goed te beoordelen, maar ook interessanter!
Comments are closed.