Wij zijn er trots op om het resultaat van een libertarische hulpactie hier al te kunnen vermelden.
Elke cent is dubbel en dwars bij mensen terecht gekomen die we wilden helpen.
Lees het verhelderende verslag van Hugo:
Van het door LIFHAS ontvangen bedrag van 2000 euro zijn in de omgeving van Matara aan de zuidkust van Sri Lanka dertien huizen gebouwd op de fundamenten en vloeren van huizen waarvan de wanden geheel door de tsunami verwoest zijn.
Het huis dat op de foto staat is nog ongeverfd, maar zal door de bewoners zelf van een verflaag voorzien worden. Hiervoor zijn potten met verf ter beschikking gesteld.
Ik heb de organisatoren van het plan persoonlijk ontmoet op vier maart jongstleden in het bij de internationale luchthaven van Colombo gelegen Goodwood Plaza hotel.
Zij vertelden mij dat de verwoeste en weer opgebouwde huizen zich bevinden in de door de regering illegaal verklaarde honderdmeterzone langs de kust. Deze huizen worden bewoond door families waarvan de kostwinners in loondienst werken op vissersschuiten. Omdat de ramp plaatsvond op een zondag, bevonden deze vissers zich niet op zee en bleef ten gevolge daarvan het leven van velen gespaard.
In theorie zouden al deze mensen de honderdmeterzone moeten verlaten en elders gaan wonen. Dit is in de praktijk niet te verwezenlijken.
De woningen zijn daarom herbouwd op de plaats van de verwoeste eenheden, die door een vier meter hoge golf alles verwoestende golf overspoeld werden. Deze golf heeft eveneens van velen de documenten vernietigd waaruit hun eigendom blijkt op een huis, een stuk land of een som gelds die zich op een bankrekening bevindt.
Dit leidt tot grote moeilijkheden en complicaties. Er is in sommige plaatsen een kantoor, waar mensen hun gedroogde of halfvergane documenten kunnen brengen voor reconstructie en documentatie.
Hoewel de gebouwde als tijdelijk geclassificeerde eenheden ( geschatte levensduur twintig tot dertig jaar) zich in de illegale honderdmeterzone bevinden, worden zij wel getolereerd, maar door overheidsbedrijven niet voorzien van water en elektriciteit. Daarom worden de huizen door de particuliere hulpverlener voorzien van watertanks.
Ten gevolge van de tsunami bevindt de gehele zuidkust van Sri Lanka zich nog steeds in grote staat van ontreddering. Deze wordt voornamelijk veroorzaakt doordat de stroom toeristendollars vrijwel geheel gestopt is. Buiten Colombo hebben de meeste hotels in Sri Lanka, ook die buiten de getroffen gebieden, een bezettingsgraad van vaak minder dan tien procent.
De meest effectieve hulp zou dan ook zijn een toevloed van toeristen. Of deze dit jaar nog op gang zal komen, is de vraag.
Bijzonder laconiek en cynisch is de gemiddelde Srilankees over hulp die buitenlandse organisaties bij de regering gestort hebben.
Van dit geld sijpelt er bijna niets door naar de getroffen gebieden: praktisch alles eindigt in zakken van personen voor wie de hulp niet bedoeld was.
Ook de import van hulpgoederen wordt door de overheid zoveel mogelijk bemoeilijkt. Er staan in de haven van Colombo honderd containers weg te rotten. De regering eist bij voorbeeld dertig procent ad valorem op de import van tweedehands kleding, waarvan de waarde vermoedelijk te hoog berekend wordt. Duizenden blijven daardoor verstoken van de voor hen bedoelde kledingstukken.
De gehele onafhankelijkheid van Sri Lanka heeft evenals de Indonesische onafhankelijkheid tot een onafgebroken reeks van fiasco’s geleid: verrijkend voor de toplaag, catastrofaal voor alles daaronder.
Srilankezen die zich te duidelijk uiten, krijgen een kogel door het hoofd.
——————————————
Hugo van Reijen,
Nasundhura Palace Hotel, Male, Republic of Maldives, negen maart 2005.
