Het kabinet voelt niets voor de no cure no pay-regeling in de advocatuur.
Dit omdat advocaten partij zouden worden in het geschil vanwege hun financiële belang om de zaak te winnen.
Wat de staat hier mee te maken heeft is mij geheel duister: een consument verlangt een dienst (rechtsbijstand) tegen bepaalde voorwaarden (no cure no pay) terwijl de leverancier bereid is die dienst tegen die voorwaarden te leveren. Wiens belang wordt hier dan door de staat beschermd als alle betrokken partijen het op vrijwillige basis met elkaar eens zijn ?
Een prachtig collectivistisch argument overigens dat advocaten partij zouden worden vanwege hun financiële belang bij de zaak. Logisch dat politici liever iemand hebben die het allemaal weinig kan schelen omdat hij toch wel betaald wordt of hij presteert of niet want daar voelen zij zich als ambtenaren het meeste mee verwant.
