Helaas heeft Den Haag een heel andere denkwijze als het op bezuinigen aankomt dan de gewone Nederlander. Als u en ik moeten bezuinigen, dan gaan we minder uitgeven. In Den Haag werkt dat anders. Daar wordt met bezuinigen aangegeven dat men de lasten verhoogt.
Konden we dat allemaal doen, dan zou het eenvoudig zijn. U komt niet uit met uw geld? Prima, dan vraagt u toch gewoon om loonsverhoging? Zo makkelijk werkt het in Den Haag.
Men zou er natuurlijk ook voor kunnen kiezen om minder luxe-uitgaven te doen. Uitgaven die een hoop geld kosten, en eigenlijk niet noodzakelijk zijn. Een schoolvoorbeeld is ons omroepbestel.
Een land dat geen geld zegt te hebben om haar ouderen regelmatig te verzorgen kan zich de luxe van drie publieke netten niet met goed fatsoen veroorloven.
Zeker niet als je kritisch bekijkt wat er zoal op al die netten te aanschouwen is. De meest commerciële sport, voetbal, neemt al vele televisie-uren in beslag. Ook andere sporten die bol staan van de commercie, zoals het schaatsen, worden door middel van overheidsgeld op de buis gebracht. Terwijl de commerciëlen dit dolgraag willen uitzenden. Straks weer de olympische winterspelen, moeten er echt op kosten van de belastingbetaler tientallen NOS-medewerkers aanwezig zijn in het Holland Heineken house? Welk groot nationaal belang speelt er dat een sportevenement als de olympische spelen niet door commerciële televisie in beeld gebracht mag worden? Welk belang is zo nobel dat het belangrijker is om miljoenen euro’s belastinggeld uit te geven aan alleen al de televisierechten, terwijl er wachtlijsten zijn in de gezondheidszorg?
De Nederlandse publieke omroep brengt natuurlijk meer dan alleen sport. Ook spelletjes als Lingo, Get the picture, één tegen honderd en miljoenenjacht worden van belastinggeld geproduceerd. Wekelijks zijn er Amerikaanse speelfilms, Britse detectives, Nederlandse komedies en hippe muziekprogramma’s dankzij belastinggeld te zien. Als je alle niet relevante programma’s bij elkaar telt dan hebben we aan één publieke omroep meer dan genoeg. Natuurlijk, niet alle programma’s die maatschappelijk van belang zijn zullen dan op prime-time kunnen worden uitgezonden. Maar aangezien elke Nederlander tegenwoordig een video heeft, of voor hooguit 100 Euro kan kopen, mag dat geen onoverkomelijk bezwaar zijn.
Bovendien vergeet men in Den Haag voor het gemak vaak wat er zou gebeuren als de subsidies richting de huidige omroepen zouden stoppen. Gegarandeerd zou er in no-time een commerciële Christelijke omroep komen, zeg maar RTL-C. De doelgroep is er, de ervaren Christelijke programmamakers zijn er, niets belet het Christelijke deel der natie om een eigen commerciële omroep te starten. Maar zo lang de Christenen nog overheidsgeld krijgen is er geen noodzaak om RTL-C te starten. En dus verdwijnen er miljoenen aan belastinggeld naar programma’s die anders ook op de buis zouden komen.
Waaruit maar weer blijkt dat geld van anderen uitgeven zelden leidt tot goede resultaten.
