Bolkestein richtlijn van de baan.

Tenminste volgens het Frans – Duitse broederschapverband in deze vertegenwoordigd door Jacques Chirac en Gerhard Schröder is de Bolkestein richtlijn die het vrije verkeer van diensten binnen de EU regelt, van de baan.
Waarom was deze richtlijn eigenlijk nodig? In het verdrag van Maastricht en de daarop volgende verdragen werd immers het vrije verkeer van personen, diensten etc. gegarandeerd.

Dat die garantie niets voorstelt weten we inmiddels al, kijk maar naar alle beperkingen die de nieuwe lidstaten zijn opgelegd.
Zowel Duitsland als Frankrijk hadden zich fel verzet tegen de richtlijn van de oud -Europees commissaris waardoor niet de regels van het land waarin de diensten worden uitgevoerd zouden gelden, maar de regels van het land van herkomst van de uitvoerder.
Een stormloop van bijvoorbeeld Poolse loodgieters of architecten werd gevreesd, terwijl in beide landen de werkloosheid al boven de 10% ligt.
Nu komt de toekomstvisie.
“Wij hebben allebei in Brussel betoogd dat de Bolkestein richtlijn in deze vorm onacceptabel is en dus bestaat het principe niet meer”, aldus Chirac.
Zij betogen en iets bestaat niet meer.
De twee landen hebben aangekondigd binnenkort met een nieuw initiatief te komen dat beoogt de regels naar boven bij te stellen en niet naar beneden.
Wij noemen dit protectionisme en duidelijk is, dat de rest van de EU landen op weliswaar democratische wijze besloten, mee zullen moeten doen.
Tijdens een gezamenlijke persconferentie maakten Chirac en Schröder ook duidelijk dat zij de handen ineen hebben geslagen om de Europese grondwet (?) te redden.
Te redden waarvan? Voor de inwoners van de EU landen heeft de grondwet namelijk geen enkele toegevoegde waarde. Het is alleen in het belang van de bestaande machthebbers, zij hebben immers iets te verliezen en de inwoners niet. Deze laatste groep heeft alleen maar iets te winnen als deze machtsconcentratie verhinderd wordt.

Het vervolg.
“We hebben behoefte aan deze constitutie omdat we Europa niet alleen op een gemeenschappelijke markt willen bouwen, maar ook op gemeenschappelijke waarden”, zei Chirac.
Als hij het over we heeft, neem ik aan dat hij de politici bedoelt, want ik kan me niet herinneren dat aan de inwoners van de EU is gevraagd of er behoefte is aan een constitutie.

Een gemeenschappelijke markt willen ze bouwen!
Maar die is er al geweest voordat Koningen, politici en andere elite groeperingen zich met de handel gingen bemoeien om zichzelf te verrijken of om oorlogen te financieren of om het algemeen belang te dienen. Het maakt niet uit welke noemer je eraan geeft.
Zij zijn het die alle beperkingen, regels en andere verplichtingen bedacht hebben waardoor het op vrijwillige basis met elkaar handelen, in welk land dan ook, tot nationalisme, recessies en andere tegenspoed geleid hebben.
Wat zijn gemeenschappelijke waarden? En wiens waarden? Uit het afwijzen van de Bolkestein richtlijn door Duitsland en Frankrijk blijkt dat er geen gemeenschappelijke waarden zijn, maar alleen die waarden die per land verschillen. Wat voor waarde moeten we hechten aan politici die de door hun zelf gemaakte afspraken (bijvoorbeeld het stabiliteitspact) niet na komen. Hoe betrouwbaar zijn hun waarden en hun waardeoordelen!

Chirac vervolgt: “Ja zeggen voor de grondwet is kiezen voor een socialer Europa. Het is voor het eerst dat de bewoners van 25 landen zich verenigen om de Europese democratie tot bloei te brengen die de identiteit van ieder afzonderlijk respecteert.”
Je krijgt tranen in je ogen als je deze nonsens leest.
Wat is een socialer Europa?
Houdt dit in dat de zogenaamde rijkere landen gedwongen worden om de niet rijke landen te ondersteunen?
Houdt het in dat ik mijn opgebouwde pensioen moet gaan afstaan aan diegene die van overheidswege belemmerd werden om zelf een pensioen op te bouwen?
Houdt het in dat het gegarandeerde vrije verkeer van personen, goederen en diensten alleen maar geldt voor de oorspronkelijke 15 landen van de EU?
Of moeten we de grondwet ( die gered moet worden) zien als het sociale draaiboek van de EU?
Ja, dan voorspel ik dat de doelstelling om de grootste economische macht ter wereld te worden nooit gehaald wordt.
Het voordeel van zo’n constitutie is natuurlijk dat je een grotere legermacht op de been kan brengen.
Je weet maar nooit, als de doelstelling niet gehaald kan je altijd nog op een andere manier in grijpen.