Het gaat niet goed met de detailandel in Nederland. De reden daarvan is … de consument! Is nu wellicht het moment aangebroken om de detailhandel te nationaliseren en vaste prijzen te dicteren?
In de Telegraaf van 23 april kunnen we lezen dat de consumenten-terreur en chantage de winkeliers tot gekte drijft:
“Consumenten blijken steeds vaker internet in te zetten bij keiharde prijsonderhandelingen voor producten die ze willen kopen bij reguliere winkeliers. Voordat ze naar de winkel gaan voor de aanschaf van zaken als een nieuwe fiets, een tv of een hifi-installatie, wordt eerst een zoektocht op het web ondernomen. De laagst gevonden prijs wordt uitgeprint, waarna de winkelier wordt voorgesteld om met deze (vaak veel lagere) prijs mee te gaan.
Ondernemers klagen steen en been over deze in hun ogen oneerlijke onderhandelingstechnieken. MKB-Nederland, het overkoepelend orgaan van de Nederlandse detailhandel, spreekt zelfs van chantage. “Klanten zeggen steenhard dat ik kan kiezen of delen. Of ik verkoop mijn product ver onder mijn vraagprijs, of ik verkoop helemaal niets”, aldus een klagende winkelier, die toegeeft ‘wel eens wat’ aan zijn prijzen te doen als een klant met een printje van een internetwinkel aankomt.“
Van welke planeet kom ik eigenlijk, vraag ik me nu af. Ik begin nu toch elk verband met de werkelijkheid te verliezen, ben ik bang. Voor de zekerheid Kramers Nederlands woordenboek gepakt:
– Handel. Het kopen en verkopen.
– Onderhandelen. Iets bespreken met het doel tot overeenkomst te komen.
Blijkbaar zijn winkeliers ervan overtuigd dat prijzen tot stand komen door een soort natuurverschijnsel. Vaste Inkoopprijs + vaste marge = vaste vraagprijs. Daarover kan niet onderhandeld worden en die moet een klant natuurlijk domweg betalen.
En ik dacht de vrije markt betekent: Als veel mensen iets willen hebben en er is maar weinig van, dan stijgt de prijs. Als niemand interesse heeft en er is heel veel van dan daalt de prijs.
Handelaren stellen hun prijs bij, op basis van vraag en aanbod. En eventueel stellen ze hun prijs bij naar aanleiding van concurrentie. Klanten hebben de vrijheid het product te kopen, te onderhandelen, naar een concurrent te gaan, enz. Leveranciers stellen hun prijzen bij, onderhandelen en zijn vrij om wel of niet te verkopen.
Dat is geen ‘chantage’, dat is gewoon ‘handel’!! Toch?
Het wachten is nu op een overheids-maatregel die minimum-prijzen vaststelt voor alle producten, of subsidie verleend aan winkeliers die onder hun vraagprijs ‘moeten’ verkopen.
Of een verbod op het onderhandelen met handelaren.
Ineens krijg ik een visioen van een lange rij wachtenden, die rustig in de rij staan om bij de staats-winkel een brood te mogen kopen. De prijs is hoog maar ligt vast. De winkelier schuift met een ongeinteresseerd gezicht het product over de toonbank. De klant betaalt en verlaat zwijgend de winkel. Om vijf uur sluit het filiaal, ongeacht of er nog klanten staan te wachten. Of zoveel eerder wanneer het brood op is. Geen gedoe met onderhandelingen. Iedereen weet waar hij aan toe is. Alles is geregeld.
Een beeld uit een andere cultuur lijkt het.
Een economie van 20 jaar geleden in de DDR en de Sowjetunie.
Ja, beste MKB-Nederland, dát waren nog eens tijden!!
Geweldig!!
Expertise op het gebied van de detailhandel bezit ik niet, maar wat mij vaak opvalt is de enorme overcapaciteit die in sommige branches bestaat: lege winkels waar zelden een klant komt en verkopers die niets te doen hebben. Blijkbaar zijn de marges in dergelijke zaken enorm, want anders zou zo’n situatie niet jarenlang kunnen blijven voortbestaan. Internet brengt concurrentie door aanbieders die met lage kosten werken en verhoogt de transparantie in de markt.
Dat is uiteraard gunstig voor de consument die nu meer goederen en diensten kan aankopen voor dezelfde soms gelds.
Niets let de winkelier die concurrentie ondervindt, om zelf zijn producten op het internet aan te bieden.
Wat wij vermoedelijk de komende jaren zullen zien is, dat de distributiekosten omlaaggaan.
Nu is het zo dat de prijs ex fabriek van 100 meestal in een detailprijs resulteert van circa 500. In de toekomst zal dit waarschijnlijk enigszins dalen.
Hugo van Reijen
Expertise op het gebied van de detailhandel bezit ik niet, maar wat mij vaak opvalt is de enorme overcapaciteit die in sommige branches bestaat: lege winkels waar zelden een klant komt en verkopers die niets te doen hebben. Blijkbaar zijn de marges in dergelijke zaken enorm, want anders zou zo’n situatie niet jarenlang kunnen blijven voortbestaan. Internet brengt concurrentie door aanbieders die met lage kosten werken en verhoogt de transparantie in de markt.
Dat is uiteraard gunstig voor de consument die nu meer goederen en diensten kan aankopen voor dezelfde soms gelds.
Niets let de winkelier die concurrentie ondervindt, om zelf zijn producten op het internet aan te bieden.
Wat wij vermoedelijk de komende jaren zullen zien is, dat de distributiekosten omlaaggaan.
Nu is het zo dat de prijs ex fabriek van 100 meestal in een detailprijs resulteert van circa 500. In de toekomst zal dit waarschijnlijk enigszins dalen.
Hugo van Reijen
Expertise op het gebied van de detailhandel bezit ik niet, maar wat mij vaak opvalt is de enorme overcapaciteit die in sommige branches bestaat: lege winkels waar zelden een klant komt en verkopers die niets te doen hebben. Blijkbaar zijn de marges in dergelijke zaken enorm, want anders zou zo’n situatie niet jarenlang kunnen blijven voortbestaan. Internet brengt concurrentie door aanbieders die met lage kosten werken en verhoogt de transparantie in de markt.
Dat is uiteraard gunstig voor de consument die nu meer goederen en diensten kan aankopen voor dezelfde soms gelds.
Niets let de winkelier die concurrentie ondervindt, om zelf zijn producten op het internet aan te bieden.
Wat wij vermoedelijk de komende jaren zullen zien is, dat de distributiekosten omlaaggaan.
Nu is het zo dat de prijs ex fabriek van 100 meestal in een detailprijs resulteert van circa 500. In de toekomst zal dit waarschijnlijk enigszins dalen.
Hugo van Reijen
[4] ik heb als informatieanalist aardig wat ervaring in logistieke processen.
Zo produceren bijvoorbeeld de meeste merken zelf niets, ze stellen de specificaties voor de producten op en laten het willlekeurig waar maken door de gunstigste inschrijver. Ook het transport is uitbesteed zodat ze feitelijk geen bemoeienis hebben met het logistieke proces.
Ik heb bij een bedrijf gezeten dat gimpies van een bekend merk dat die dingen in Indonesie liet produceren daar ophaalde en er voor zorgde dat ze hier in de winkels terecht kwamen. De kostprijs van die dingen tot aan Schiphol (productie + transport) was 8 dollar en die gimpies stonden bij de Footlocker voor 300 gulden, ken je nagaan temeer daar een paar van mijn kinderen toen erg merkbewuste tieners waren die net die gimpies moesten hebben.
Ik heb ook nog bij een bekend Duits autoradio, tv- en videomerk gezeten en hun tv’s kwamen gewoon bij de Grundig in Duitsland vandaan, net als die van Philips. De autotadio’s werden ook door Grundig gemaakt terwijl de videopparatuur en camera’s bij Sony vandaan kwamen.
De meeste autofabrieken zijn tegenwoordig carroseriebedrijven, zowat alle onderdelen inclusief de motor komen bij anderen vandaan.
Bijna alle fotocopiers komen bij Matsushita vandaan, net als printers.
Heel vroeger ben ik nog magazijnbediende geweest in Alkmaar bij H. Rijs bv, groothandel in automaterialen en ik deed de accu’s.
Een accu voor een Peugeot 404 bijvoorbeeld kwam voor 2 tientjes uit de fabriek, werd voor 4 tientjes door de importeur aan de groothandel verkocht, die verkocht het weer voor 80 gulden aan de garage en die kreeg van de klant 160 gulden.
En dat geldt denk ik voor de meeste producten (behalve voedsel waarschijnlijk).
Ohja, ik heb ook een maat die juwelier is en dat is helemaal kassa, de marges op sieraden vooral zijn enorm.
In Turkije bijvoorbeeld als je een gouden ring koopt dan koop je een bepaald gewicht in goud dat toevalig de vorm van een ring heeft. Het ding wordt gewogen en tegen de dagprijs afgerekend, al of niet na wat gepingel.
Hier koop je een product dat toevallig van goud is en de prijs is dan wat de gek er voor vraagt.
Allemaal prima, overigens, leve de vrije markt maar we zien dat de enorme winsten van honderden % voornamelijk bij de tussenhandel blijven liggen. Wat internet doet is al die tussenhandel met dure locaties en gesleep van de spullen van hot naar het uitschakelen.
Zullen we het ook eens over zoiets debiels als de ‘Vaste Boekenprijs’ hebben?
Een ouderwets controle middel om te zorgen dat prutsers die zichzelf schrijver noemen prutswerk kunnen blijven leveren omdat ze gesubsidieerd worden uit onze portemonaie?
[6]
"… zoiets debiels als de ‘Vaste Boekenprijs’ …".
Helemaal mee eens!
ELKE ‘vaste’ prijs verstoort de vrijheid van aanbieder en klant, om samen tot een voor beiden goede deal te komen.
Comments are closed.