Grondwetdebat

Op vrijdag 15 april werd er een debat georganiseerd tussen diverse sprekers die waren uitgenodigd door de Vereniging Democratisch Europa (VDE).

In het panel zaten o.a. de Europarlementariërs Erik Meijer (SP), Joost Lagendijk (GroenLinks), Thijs Berman (PvdA) en Hans Blokland (Christen Unie). Verder was er nog een juridische technocraat-hoogleraar van de Universiteit van Amsterdam, ene Adrie Elsbout.

Dit bonte gezelschap moest vragen beantwoorden vanuit het publiek. Een aantal vragen waren zeer kritisch met betrekking tot de macht die de EU kreeg toebedeeld via het grondwetsvoorstel. Zowel Erik Meijer als Hans Blokland verklaarden zich felle tegenstanders van deze grondwet, omdat het onacceptabel was dat er zoveel macht werd overgedragen aan een Europarlement in Brussel dat zichzelf hog nooit had bewezen. Verder zagen zij terecht een groot gevaar dat de grote EU-lidstaten de besluitvaardigheid naar zichzelf zullen toetrekken en waar de kleine landen geen vat meer op hebben.

Een uitstekend voorbeeld werd door Blokland gegeven in het geval van als er een wet werd aangenomen de lidstaten maar zes weken de tijd hadden om het nodige veto uit te spreken van meer dan 1/3 minderheid. Dat betekent dat er minimaal 6-8 kleine lidstaten moesten worden gemobiliseerd om het veto over een bepaalde wet uit te kunnen spreken. Dat was natuurlijk ondoenlijk. De twee grootste voorstanders van deze grondwet waren Berman en Lagendijk. Deze zagen geen enkel probleem met het besluitvormingsproces, want men had koesterende woorden dat het allemaal geen vaart zou lopen. Een typisch voorbeeld van struisvogelpolitiek van deze collectivistische partijleden, of wellicht hangen zij een andere agenda aan. In ieder geval heeft deze grondwet een aantal ‘unintended consequences’, om maar met de woorden van Frédéric Bastiat te spreken.

Wij verliezen op veel belangrijke gebieden ons vetorecht, het unanimiteitsbeginsel verdwijnt dus. Dat raakt een aantal gevoelige beleidsterreinen, zoals buitenlandse zaken, defensie en de rechtspraak. Al deze terreinen worden naar de EU overgeheveld. Waar we vooral bang voor moeten zijn is de militarisering van de Europese Unie, zoals de oprichting van een Euroleger, een Rapid Reaction Force die overal ter wereld kan worden ingezet, waarover Nederland dan haar bevoegdheid verliest. In feite worden de Nederlandse soldaten overgeleverd aan de manipulaties van de EU, dus door grote landen als Frankrijk en Duitsland. Verder kunnen deze soldaten ook buiten de EU worden ingezet, waardoor de Europese Unie als het ware gaat concurreren met de Verenigde Staten om de wereldhegemonie. Een soort neo-kolonialisme en -imperialisme, dat zijn weerga niet zal kennen. Twee toekomstige reuzen die elkaar de loef af gaan steken over wie het eerste ‘probleemlanden’ gaat binnenvallen. Allemaal rijkelijk gefinancierd door alle lidstaten.

Bovendien spraken zowel Berman als Lagendijk zichzelf herhaaldelijk tegen, want ze vertelden dat er weinig zou veranderen op veel gebieden, want de EU was een Unie van onafhankelijke lidstaten. Maar even later vertelden ze dat eendracht nodig was om een tegenwicht voor de VS te vormen. Wat is het nu? Onafhankelijkheid of een superstaat?. Vervolgens werd dit probleem verder gemeden door beide Europarlementariërs. Ook waren Berman en Lagendijk niet vies van wat grove demagogie, zoals: ,,we hebben een Euroleger nodig om ‘genocides’ in de wereld te voorkomen”. Nu bracht ik naar voren dat Kosovo werd gebombardeerd, waar absoluut geen genocides hadden plaatsgevonden, maar tegenwoordig vinden er wel ethnische zuiveringen plaats in de Soedan waar zo’n 180.000 mensen zijn vermoord, maar de VN had verboden om dit ‘genocide’ te noemen, wellicht omdat Soedan ook in de Mensenrechtencommissie zat van de Verenigde Naties, dus het Euroleger hoefde hier dus niet in te grijpen. Ik denk dan ook dat dit Euroleger uitsluitend wordt gebruikt (of misbruikt) voor politieke doeleinden en niet zozeer om andere volkeren te helpen. Het voorbeeld van Darfur is wat dat betreft duidelijk genoeg.

In ieder geval roep ik elk weldenkend mens op om tegen deze grondwet te stemmen, omdat we onze soevereiniteit maar één keer kunnen afstaan. Als deze grondwet is aangenomen dan is het helaas voor de Nederlanders te laat en zijn ze hun onafhankelijkheid voorgoed kwijt.