Onderstaande stuk kwam ik op een engelstalige site tegen. Het is dusdanig belangrijk nieuws, dat ik het meteen vertaald en hier geplaatst heb. Het gaat over een wijd verspreidde chemische substantie en de risico’s daarvan.

“Dihydromonoxide is kleurloos, geurloos, smaakloos, en het doodt elk jaar vele duizenden mensen. Het grootste deel van deze sterfgevallen worden veroorzaakt door het per ongeluk inhaleren van DHMO, maar de gevaren van dihydromonoxide zijn daartoe zeker niet beperkt. De verlengde blootstelling aan deze stof in vaste vorm veroorzaakt ernstige weefselschade. De symptomen van opname van DHMO in het lichaam kunnen zijn, bovenmatig zweten en urineverlies, soms een opgeblazen gevoel, misselijkheid, braken en verstoring van de elektrolyt-balans in het lichaam. Voor zij die ervan afhankelijk zijn geworden, betekent de onthouding van DHMO een zekere dood.

Dihydromonoxide:

– wordt ook wel genoemd: hydroxlzuur, en is de belangrijkste component van zure regen.
– draagt bij tot het “broeikas-effect”,
– kan ernstige brandwonden veroorzaken.
– draagt bij tot de erosie van ons natuurlijk landschap.
– versnelt corrosie en het roesten van vele metalen.
– kan uitval of kortsluiting in elektronische circuits veroorzaken en verminderde werking van de remmen in voertuigen.
– is aangetroffen in operatief verwijderde tumoren van terminale-kankerpatiënten.

De besmetting bereikt epidemische omvang!

Grote hoeveelheden dihydromonoxide worden vandaag gevonden in bijna elke stroom, meer, en reservoir in Amerika. Maar de verontreiniging is wereldwijd, en de verontreinigende stof is zelfs gevonden in Antarctisch ijs. DHMO heeft voor miljoenen dollars schade veroorzaakt aan bezittingen in het midwesten, en onlangs in Californië.

Ondanks de gevaren, wordt dihydromonoxide nog steeds vaak gebruikt:

– als industrieel oplosmiddel en koelmiddel.
– in kerncentrales.
– in de productie van piepschuim.
– als brandvertrager.
– in vele vormen van wreed testdier-onderzoek.
– in de distributie van pesticiden. Zelfs na het afwassen, blijft de oogst besmet met dit chemische product.
– als additief in bepaalde “junk-foods” en andere voedingsmiddelen.

Bedrijven dumpen DHMO-afval in rivieren en de oceaan, en omdat deze praktijk nog wettelijk is toegestaan, kan er niets gedaan worden om hen daarvan te weerhouden. Het effect op het milieu is extreem, en wij kunnen ons niet veroorloven om dat nog langer te negeren!

De Amerikaanse overheid heeft geweigerd om de productie, de distributie, of het gebruik van dit schadelijke chemisch product te verbieden, onder verwijzing naar het “belang voor de economische gezondheid van deze natie.” In werkelijkheid, doen marine en andere militaire organisaties experimenten met DHMO, en ontwerpen miljarden-kostende apparaten om het te controleren en te gebruiken tijdens oorlogssituaties. Honderden militaire onderzoekfaciliteiten ontvangen tonnen DHMO door een hoogst verfijnd ondergronds distributienetwerk. Velen slaan grote hoeveelheden voor op voor gebruik op een later tijdstip.”

—————————————–

De oorspronkelijke tekst (Engels) is geschreven door een 14-jarige leerling uit Idaho Falls (USA) in een project genaamd “How Gullible Are We?”.
Het ‘googlen’ op de engelse benaming “dihydrogen monoxide” levert ca. 42.000 hits op!

Ik ben zeer benieuwd hoe lang het duurt, voordat ook de nederlandse milieu-beweging zich op dit fenomeen gaat storten….

7 REACTIES

  1. Volgens mij heb ik dit "water is gevaarlijk"-grapje al jaren geleden gelezen. Ik wist alleen niet dat de briljante schrijver 14 was…

  2. [1]Natuurlijk is het een grapje, maar wat ernstiger is, is dat dit soort ‘nieuws’ door overheden en milieu-clubs gebruikt wordt, om ‘beschermende’ acties te ontketenen.

    Nu is dit voorbeeld zo duidelijk dat hier (vrijwel) niemand intrapt. Bij Kyoto is echter nog maar tot weinigen doorgedrongen dat de hockey-stick onjuist, en daarmee het hele scenario fout is.

    Mensen geven al niet makkelijk toe dat ze ‘er in getuind zijn’. Overheden zullen echter ‘bewijs op bewijs’ stapelen, voordat ze hun vergissing toe zullen geven. Stel je voor zeg, dat de overheid zo’n enorme miskleun zou maken … zijn ze dan in andere zaken nog wel te vertrouwen? ….

  3. Het doet sterk aan het CO2 verhaal denken.
    De leus zou moeten zijn : CO2, goed voor de natuur!
    (bewijs: tuinders zorgen voor extra CO2 in hun kassen; alles groeit er beter door)

  4. [3]Precies! Zonder H2O en CO2 geen leven op deze aardkloot.

    Mensen hebben zich door de milieu-maffia gek laten maken dat ‘chemisch’ gevaarlijk is. Realiseren zich niet dat ze voor 70% uit H2O (of DHMO) bestaan, en zolang ze leven doorlopend CO2 uitstoten!

    Nog zoiets: In een gesprek op de radio konden luisteraars reageren op het onderwerp "vervuiling door enkele pleziervaartuigen in de waddenzee". Veel van deze bootjes hadden destijds een buitenboord-toilet. Na bezorgde telefoontjes van luisteraars en de oproep tot een boten-vrije-wadenzee door eco-biologen, belde 5 minuten voor ’t einde een natuurkundige op: "Weet u hoeveel één meeuw schijt? per dag!" en "Weet u hoe enorm veel meeuwen er in de waddenzee wonen?"

    Gelukkig voor de radio-makers belde hij niet aan het begin van de uitzending. Dan hadden ze 50 minuten muziek kunnen gaan draaien…

    Zolang mensen niet "weten", kunnen ze bang gemaakt worden. En als ze bang zijn, kunnen ze door de regeerende kaste gemanipuleerd worden. Is dát misschien de reden dat nu 50 dagen voor het referendum, de overheid nog vrijwel niets van zich heeft laten horen?….

  5. Iets dergelijks zie je ook bij dioxine (bron: Huib van Heel: Nader bezien).
    Een half jaar lang elke dag de maximaal toegestane hoeveelheid dioxine tot je nemen is, qua kans op kanker, net zo gevaarlijk als het drinken van 1 glas bier in dat halve jaar.
    Dus: ofwel het maandelijks drinken van 1 glas bier is levensgevaarlijk, of de eisen t.a.v. dioxine zijn belachelijk hoog.
    Het zal het laatste wel zijn. Zulke extreem hoge eisen zorgen wel voor gigantische kostenposten.

  6. In 2002 kwam in het nieuws dat in bijv. brood en patat de carcinogene stof acrylamide zat. Later bleek dat je om kanker te kunnen krijgen van deze verbinding je vijf kilo patat per kilo lichaamsgewicht op zou moeten eten, daar deze verbinding niet accumulerend is.
    Waar je dan problemen mee krijgt laat zich raden.

  7. En ik schrok zelfs, ookal denk ik dat ik altijd bronnen wil weten bij beweringen. Daarna dacht ik dat het het omgekeerde was van water, maar het is gewoon H2O, haha. Hele goeie!!! Maar je moet wel gewapend zijn met kennis, geldt dus altijd.

Comments are closed.