Een Fortuin aan hervormers

Geboren eind jaren zeventig ben ik opgegroeid in een welvarend en redelijk rustig dorp waarin welzijn en welvaart redelijk in evenwicht was Weinig criminaliteit, de gezondheidszorg één der beste van de wereld en het onderwijs van een hoogwaardig niveau. Onze ouders c.q. de babyboomers die opgegroeid waren in een steeds welvarend wordend land, hadden voor ons een nieuwe weg vrijgemaakt naar de toekomst.

Het waren zij, die zich immers hadden verzet voor de emancipatie van de vrouw, tegen de verzuiling van het land en het recht op zelfbeschikking. Een ware revolutie gericht tegen de vaders van Nederland.

Mijn kinderjaren die volgde kan ik omschrijven als rustig, beschermend en prettig hetgeen ook te maken heeft met het feit dat ik in een dorp woonde. Afijn, maar het leven begint pas echt als men de puberteit bereikt én doorstaat. Het laatste zal echter van doorslaggevende betekenis zijn. Het was het begin van een nieuwe boost van welvaart en de opkomst van de consumptiejongeren in Nederland medio jaren negentig. Een nieuwe fase van een evolutie der derde generatie die aangewakkerd was door onze ouders.

Verwend als we waren en meestal nog in opleiding, kochten wij alles van het geld dat je zelf had bijverdiend of onze ouders namen de rekening al dan niet gedeeltelijk over. Het tijdperk van de scooters, de mobiele telefoon én de Australian was aangebroken evenals de vele keuzes van deze materialistische goederen. Het begrip ‘poldermodel’ was ons onbekend evenals de ware betekenis van ‘democratie’. Een welvaartsdroom leek uit te komen, totdat wij erachter kwamen dat er gaten in het spinnenweb zaten waarin wij ons verkeerde en die alsmaar groter leek te worden naarmate de jaren verstreken.

Een medaille heeft immers twee kanten en zo ook de hunkering naar welvaart. In de ouderlijke sfeer waren ruzies, scheidingen en soms geweldpleging aan de orde van de dag. Ruzies over geld of over kinderen gingen gepaard met de nodige emoties en was de aanleiding voor hevige discussies tussen vader en moeder. Na jaren van welvaart begonnen de scheuren zich te vertonen in onze samenleving en de inmiddels rode loper die wij jongeren beliepen. Het ‘poldermodel’ waarin wij geketend waren vertoonde haar mankementen hetgeen wij aan der lijve ondervonden. We kwamen erachter dat wij behandeld werden als kleine kinderen – ook al was je volgens de wet volwassen – en dat men niet wou luisteren naar de jonge volwassen consumenten.

Onder het materialistische tapijt van het poldermodel zagen wij stofdelen van zelfverrijking, eigenbelang, angst en de corruptie die daarmee samenhing. Wij waren bedrogen door onze eigen ouders en dat gevoel kwam hard aan. Er kwam ineens een eind aan de rode loper die onze ouders voor ons hadden gecreëerd. Zij wisten niet meer hoe of waren eenvoudig te koppig om de levensweg weer vrij te maken middels hervormingen. Uit angst voor veranderingen danwel uit eigenbelang ter bescherming van het verworven kapitaal. Zij wisten immers beter, nietwaar? Zij hadden immers toch de rode loper achtergelaten die zij zelf nimmer beliepen? Dus “we moesten niet zo zeuren” was onze levensles, want “vroeger….”.

Anno 2003 zijn wij echter nog geen stap vooruit en sterker nog het wiel wordt voortdurend opnieuw uitgevonden. Het poldermodel bestaat nog steeds en de corruptie c.q. criminaliteit tiert welig. Door het gedoog – en ontmoedigingsbeleid, de beperkte vrijheid en het socialisme worden wij echter nog immer rustig gehouden om een ICT revolutie te voorkomen. Onze ouders hebben dit toch echter ook gedaan in de jaren zeventig? Waarom wij dan niet? De oorzaak is even simpel als de oplossing.
Het begon met democratie en het zal eindigen met democratie!

De babyboomers waren tenslotte in grote getale en de American way of life waaide langzaam over naar ons land met de komst van de TV, de radio en de platenspeler.Zij hadden in tegenstelling tot hun ouders de oorlog niet bewust meegemaakt, maar wel de gevolgen daarvan. Samen hadden zij de maatschappij in Nederland drastisch veranderd. Dat zij niet wisten wat er nadien moest gebeuren was voor latere zorg. Zij hadden immers een achterstand goed te maken met hun voorbeeldland Amerika met als populairste President J.F. Kennedy. De achterstand qua welvaart is inmiddels ingelopen door onze ouders. Op onze beurt maken wij de gevolgen daarvan weer bewust mee zoals de onveiligheid, meer bureaucratie, de schaalvergrotingen (oftewel expansie) etc.

Aangezien we nu wél weten wat we toen niet wisten eis ik daarom voor hervormingen in alle lagen van de maatschappij op zowel economisch, sociaal als democratisch gebied. Te beginnen bij de regelgeving c.q. het systeem van de overheid zelf, om vervolgens de publieke en de private sector te kantelen. Laten wij ook een revolutie veroorzaken door samen ons doel naar welzijn in combinatie met welvaart te bereiken in een vergevorderd democratisch, economisch, modern veilig en VRIJ land! Algemeen belang voor eigen belang, emotie voor je verstand en luisteren in plaats van betuttelen! Sommige oplossingen liggen nou eenmaal voor de hand als men de media volgt.

Wij jongeren hebben toch voldoende kennis én hebben de sleutel tot de hervormingen naar een meer Amerikaans model, maar met behoud van onze Nederlandse identiteit. Wij Fortuynisten, die Nederland drastisch kunnen hervormen door gebruik te maken van logica in plaats van wetenschap en statestieken.

Wij communicatietalenten, die onze visionair verloren hadden vanwege de vrijheid van meningsuiting en het gebrek aan veiligheid! Wij consumptiejongeren, die al genoeg hebben geleden en die eveneens in grote getale aanwezig zijn! Met een fortuin aan kennis en een fortuin aan hervormers kunnen wij dit absoluut waarmaken! Het moet er toch een keer van komen, ik kan niet wachten en jij?

© 18 December 2003
Ferry Lenting
A.k.a. Tha Analyzer