Hier is de integrale tekst van de lezing die ik heb gehouden op de dag van het kapitalisme:
Huub Jongen heeft mij als medewoordvoerder van EU-nee gevraagd om vandaag een voordracht te houden. Nu is dat niet mijn dagelijks werk, dus ik hoop maar dat ik u een klein beetje kan boeien, maar daar zal ik in ieder geval mijn best voor doen.

Als voorstander van de individuele vrijheid wil ik beginnen met te zeggen dat u allen uiteraard de vrijheid heeft om mij op ieder moment in de rede te vallen. Dan neem ik overigens de vrijheid om daar al dan niet op te reageren, maar wat mij betreft houden we het hoe dan ook interactief

Toen Huub en ik een lunch genoten in Den Haag na de boekpresentatie bij de Edmund Burke stichting spraken we over deze dag van het kapitalisme. En wat mijn persoon daaraan bij zou kunnen dragen.
Al snel kwamen we op het idee om het thema “EU – wat nu? ” op de agenda te zetten. Nog onwetend van de gigantische overwinning die de Nee-stemmers zouden behalen, bedachten we dat het goed zou zijn om, ongeacht de uitslag van het referendum, deze dag te benutten om de toekomst van het Europees experiment nader te beschouwen.
We waren er toen eigenlijk al wel van overtuigd dat NEE zou gaan winnen. Om de simpele reden dat we zo véél argumenten tegen de grondwet hadden, en de voorstanders eigenlijk niet met zinnige argumenten op de proppen leken te komen. En dat laatste is verbazingwekkend genoeg de hele campagne zo gebleven.

Maar nu blijkt dat Nee inderdaad gewonnen heeft moeten we ons niet in slaap laten sussen. We moeten er voor zorgen dat deze overwinning geen Pyrrusoverwinning blijkt te zijn.

Daarom is het juist nu van belang dat we eens een dag nadenken over de toekomst.

Ik wil dan ook graag een kleine samenvatting geven van wat het comité EU-nee, mede dankzij uw belastingcenten, heeft gedaan en bereikt, om daarna mijn eigen visie te geven op de toekomst van Nederland en de Europese Unie.

Kijk, de uitslag van het referendum is helder. Als 62 procent van de mensen aangeeft niet met de grondwet akkoord te gaan, dan blijkt dat zelfs onze politici er geen rare draai meer aan kunnen geven. En dat is pure winst.

Ook EU-nee heeft hieraan duidelijk een steentje bijgedragen. Ook al was ons initiatief redelijk kleinschalig, ik denk dat de Libertarische beweging, of de klassiek-liberale als u wilt, zelden zo veel zendtijd heeft gekregen. Uiteindelijk wisten toch zo’n 80000 mensen onze website te bereiken. En hebben er talloze mensen onze stem gehoord op de radio, onze boodschap gezien in de krant. Kortom: we waren in the picture.

Het zullen slechts enkelingen zijn die na het referendum blijven hangen op websites als de vrijspreker, meer vrijheid of libertarian.nl. Maar die enkelingen kunnen wat mij betreft heel goed de nieuwe voorhoede vormen van onze beweging.

Er gaat een beroemd verhaal over Napoleon. Om verkoeling te bieden aan zijn door Europa marcherende soldaten bedacht hij dat het goed was om bomen te planten langs de wegen. Zodat zijn mannen in de schaduw konden lopen. Toen zijn minister de opdracht kreeg om dit te realiseren, sprak de goede man “maar Keizer, dat duurt wel twintig jaar voordat die bomen hoog genoeg zijn!”. Waarop Napoleon antwoordde: “Tja dan kun je maar beter snel beginnen.”

En zo is het natuurlijk ook, het zal ongetwijfeld nog wel 20 jaar duren voordat gewone mensen door hebben waarom het Libertarisme, met als ultieme doel de vrijheid, zo’n goede basis is om naar de maatschappij te kijken. Dus laten we die 20 jaar nu beginnen, en niet pas later. Het momentum lijkt er te zijn.

Als EU-nee zijn we er achter gekomen dat het lastig is om campagne te voeren zonder partijbureau en secretariaat. Zonder lokale afdelingen, zonder netwerk in de media. We zijn vanaf helemaal niks begonnen. Met een clubje van een man of tien, pure vrijwilligers. En al die tekortkomingen hebben we gecompenseerd met in mijn ogen twee dingen: ons enthousiasme en de argumenten.

Het was al snel duidelijk dat de ja-argumenten niet veel verder kwamen dan “het is goed voor de economie” en “we krijgen meer democratie”. Terwijl wij met onze 10 veto’s keiharde argumenten hadden. Wellicht af en toe wat demagogisch, maar in het mediageweld waarmee het referendum werd overspoeld moet je soms demagogisch zijn om gehoord te worden. En we zijn gehoord. Onze tien veto’s ben ik op talloze plaatsen op het internet tegengekomen. Zelfs op fora van websites over auto’s zag ik onze veto’s staan. Ge copy/paste door mij totaal onbekenden. We hebben aandacht gekregen in alle landelijke kranten. We stonden in de Spits, in Metro, in de Volkskrant, zelfs het Katholiek Nieuwsblad had een halve pagina voor ons verhaal ingeruimd.

Bovendien hadden we naast die tien duidelijke veto’s ook nog eens héél veel diepgravende artikelen. Artikelen die duidelijk maakten dat een verstandig mens bij het referendum maar één keuze had: nee stemmen. Blijkbaar is inderdaad 62 procent van de mensen zo verstandig geweest.

Uiteraard hebben we sommige van onze argumenten tegen de grondwet ook níet gebruikt. Zo lang de mensen nog niet massaal beseffen dat politici per definitie onbetrouwbaar zijn is het niet verstandig om daar op te gaan hameren. Vanuit onze Libertarische invalshoek is het makkelijk om een argument als “er komt meer democratie” te pareren. Bijvoorbeeld met een opmerking als “dat klinkt mooi, maar democratie is niets anders dan een dictatuur van de meerderheid, en Nederland ís geen meerderheid in Europa. Dus meer Europese democratie betekent ons meer onderwerpen aan een dictatuur.” Voor een Libertariër is zo een argument niet meer dan logisch, bij normale mensen zit dat nog niet zo in hun systeem.

Hopelijk kunnen we de komende twintig jaar gebruiken om dat systeem bij de mensen een beetje meer Libertarisch te krijgen.

Maar terugkijkend op een paar weken campagne voeren hebben we, met onze beperkte mogelijkheden, toch alles uit de kan gehaald wat er in zat. Begonnen als een clubje die op een zondagavond min of meer als geintje een plan hebben gemaakt voor een subsidieaanvraag. Eerlijk gezegd denk ik dat er niet één van ons echt overtuigd was van het idee dat we überhaupt een kans maakten op een subsidie. En tot onze verassing kregen we 40000 euro toebedeeld. Principieel, als Libertariërs, helemaal fout natuurlijk, maar soms, heel soms moeten principes wijken voor de goede zaak. Dan maar een keer pragmatisch, en zorgen dat niet de hele subsidiepot naar extreem linkse tegenstanders zou gaan. Hadden wij die subsidie niet gehad, dan had Eurodusnie nog meer geld gekregen. Dat alleen al is winst, lijkt me.

Hebben we die subsidie goed besteed? Het lijkt me wel. De radiospots hadden een duidelijke invloed op de bezoekersaantallen, de advertenties in Metro nog veel meer, en zo hebben we wat mij betreft een maximaal rendement gehaald. Het kan natuurlijk altijd beter. Alles kan altijd beter, dat is wat mij betreft ook de essentie van het kapitalisme waarvan wij zulke voorstanders zijn. Alles kan altijd beter.
Al met al mogen we denk ik gelukkig zijn met het uiteindelijke resultaat van het referendum. Nee heeft gewonnen, en dik ook. Tot grote spijt van de Haagsche kliek.

En dat brengt mij op de politici in den Haag. De Europese grondwet was een soort van idealistische droom, en dromen doe je vooral met de ogen dicht. Politici denken in systemen, technische systemen, bestuurlijke systemen. Men denkt met al die systemen iets goeds te kunnen doen voor de burger. Bovendien vindt men het *leuk* om met die systemen te werken want het maakt de mensen die aan de knopjes van die systemen mogen draaien belangrijk! En wie wil er nou niet belangrijk gevonden worden? Maar in al die systemen raakt men een klein detail vaak kwijt: de burger. Het is dus geen wonder dat het “minder gezellig” is in Nederland, het is niet gek dat Nederland NEE zei. Het Kabinet gaf al aan, hoe bestuurlijk Nederland denkt, “wij moeten burgers meer betrekken bij het beleid”. De denkfout van het verleden dus. Want eigenlijk moet het beleid meer betrokken worden bij de burgers.

Dus komen we bij de centrale vraag van vandaag: EU, wat nu?
Ik denk dat het niet “des Libertariers” is om nu met kleine wijzigingetjes aan te komen zetten. Ik denk dat het tijd wordt om onze site-naam éér aan te doen: EU? NEE!

Niets meer of minder dan Nederland losweken uit de Europese unie zou ons doel moeten zijn. Een moeilijk doel, want behalve traditionele politici lijkt ook een groot deel van de bevolking nog wel te geloven in de heilzame werking van de Europese staat.
Dat is niet vreemd, want de staat als zodanig staat nog steeds vrijwel nergens in het beklaagdenbankje, de staat is nog niet verdacht, en wordt door slechts weinigen gezien als de bron van ellende. Helaas, moet ik zeggen, zien de meeste mensen die paar dingen die naar buiten komen slechts als incidenten. Ondanks betuwe- en HSL-lijnen, Haagsche tramtunnels, Pim Fortuyn en al die andere zaken waar de overheid heel veel deed, behalve het juiste, vestigen velen nog steeds hun hoop op de staat als redder in nood, probleemoplosser en geldautomaat in één.

Wat dat betreft is het Nederlandse volk als een club gelovigen. Hoe lang duurde het voordat zijn aanhangers doorhadden dat de Baghwan niet de Heiland was, en gewoon een slimme methode had gevonden om zélf te genieten van elke dag een andere Rolls Royce?
Aan ons de schone taak om de staat als Baghwan te ontmaskeren.

Om dat te doen moeten we een duidelijke visie naar voren brengen. Niet alleen roepen dat het slecht is, vooral ook zeggen hoe het anders moet. Hoe wij denken dat Nederland als land moet functioneren, hoe wij denken dat Nederland de problemen die er zijn kan oplossen.

Dat soort dingen begint altijd met een goede slogan. Wat mij betreft wordt die slogan Nederland Neutraal! Behalve een prettige alliteratie, die zich na één keer horen ergens vastschroeft in het brein, is het ook duidelijk en helder, en neutraliteit voor Nederland is vooral ook de enige weg om weer vooruit te komen.

Nederland Neutraal is niet zozeer terug naar de periode van het interbellum, maar is juist datgene wat bedrijven omschrijven als terug gaan naar hun core business.

Want wat ís onze core business? Voor de landbouw is ons land eigenlijk te klein en te nat, daar kunnen we geen rol van betekenis meer spelen. Voor zware industrie zijn we niet geschikt, daarvoor hebben we het te luxe. Voor high-tech zijn de Aziatische tijgers prachtig, daar is Nederland ook niet meer het aangewezen lapje grond voor. Maar er is één ding dat Nederlanders traditioneel goed kunnen: handelen en zakelijke dienstverlening. Die traditie is al begonnen tijdens de bloeiperiode van de gouden eeuw. Nederland is een handelsland. Om goed handel te kunnen drijven heb je een paar dingen nodig. Natuurlijk een bevolking die niet terugschrikt van andere gewoontes die men in het buitenland heeft, die een woordje over de grens spreekt. Verder een goede infrastructuur, een stabiel klimaat, maar vooral onafhankelijkheid.

Handel drijven staat of valt bij betrouwbaarheid en onafhankelijkheid. Onafhankelijk zijn van Europa, Azië en de VS is een gouden kans voor de Nederlandse economie. Omdat die onafhankelijkheid een geweldige pré is voor ons bedrijfsleven. En juist in dat bedrijfsleven moeten de centen toch verdient worden. Heeft iemand hier ooit wantrouwen gevoeld bij een Zwitser? Vast niet, die hebben nu eenmaal een onkreukbaar imago, dankzij de eeuwenlange neutraliteit. Dáár kunnen we een voorbeeld aan nemen.

Ik durf zelfs het woordje gidsland weer in het leven roepen. Nederland als gidsland voor de vrije handel, als gidsland dat laat zien dat vrijheid in combinatie met een minimale overheid werkt, als gidsland voor de vrijheid in een zich globaliserende wereld.

Nederland Neutraal betekend in eerste instantie uittreden uit de EU, en toetreden tot de EFTA, de European Free Trade association. Dat zorgt er namelijk voor dat we géén dichte grenzen krijgen, géén tariefmuren van Brussel, maar ook géén bemoeizucht uit Brussel. En natuurlijk de her-invoering van de gulden. Het sentiment lijkt er rijp voor!

Na die belangrijke stappen is het vooral zaak om in Nederland de boel weer op orde te krijgen.

We moeten dan streven naar, en werken aan, een inkrimping van de overheid in al haar facetten.
Het grootste probleem bij de inkrimping van de overheid zijn de gigantische belangen die kleine maar machtige groeperingen hebben. Niet alleen de omvangrijke groep ambtenaren is afhankelijk van de overheid, ook het bedrijfsleven maakt handig gebruik van overheidsregulering, de vakbonden doen dit, de milieubeweging, en zo zijn er tal van clubs en clubjes die hun eigen belangen proberen te verwezenlijken door die belangen te verkopen als “algemeen belang”.

Daarom is er een politieke partij nodig die onafhankelijk van al die lobbyclubs kan werken aan het verminderen van de invloed van de overheid.
Wij willen de invloed van al die clubs terugdringen, zodat mensen uiteindelijk weer zelf kunnen beslissen of ze hun geld willen uitgeven aan het aanleggen van een snelweg, een spoorweg of een bos. Zodat ze zelf kunnen kiezen of ze zich tegen werkloosheid verzekeren, en zo ja, of ze dan een polis willen hebben die 1, 3 of 5 jaar lang 50, 60 of 70 procent uitkeert. Zodat mensen zelf kunnen kiezen of ze willen stoppen met werken als ze 50, 60 of 70 zijn. Geef mensen weer zelf de keuze, en ze zullen dát kiezen wat voor hen het beste is. In plaats van het huidige one-size-fits-all principe wordt alles maatwerk.

Om dat te bereiken dient de overheid terug te treden. Onze eerste doelstelling is om de belastindruk aanzienlijk te verlagen. Zodat mensen zelf weer kunnen kiezen wat ze met hun geld willen doen. Maar voordat de belasting verlaagd kan worden, dienen uiteraard eerst de kosten van de overheid drastisch naar beneden gebracht te worden. Daar zijn genoeg mogelijkheden voor.

De instelling van Nederland Neutraal is dat er niet zoiets bestaat als een “algemeen belang”. Uw belang is anders dan het mijne, dat weer anders is dan dat van miljoenen anderen. Het enige echte algemeen belang is de vrijheid van het individu. Want slechts als ieder individu vrijheid heeft om zijn levenspad te bewandelen naar eigen inzicht, zijn eigen successen te beleven en te leren van zijn eigen fouten, pas dan heeft iedereen de mogelijkheid om op eigen wijze gelukkig te worden.

Individuele vrijheid gaat samen met verantwoordelijkheid. Het betekent niet alleen genieten van eigen succes, maar vooral ook het niet kunnen afschuiven van de eigen problemen op anderen, die part noch deel hebben aan uw eventuele falen.

Geef mensen de vrijheid om hun eigen keuzes te maken. De vrijheid om hun eigen geld op de voor hun meest prettige wijze te besteden. De vrijheid om fouten te maken, daarvan te leren, en verder te gaan. De vrijheid om te kiezen voor een andere levensstijl dan gebruikelijk. De vrijheid om te genieten van succes, de vrijheid om dat succes te delen met hen die hen het meest na staan.
Pas als mensen beschikken over die vrijheid zal men ook de verantwoordelijkheid dragen die de vrijheid met zich meebrengt.
Laten we de schouders zetten onder dit streven naar vrijheid. Laten we onze doelen verwezenlijken. Niet voor onszelf, maar voor de generaties na ons. Zodat zij de vrijheid kennen om hun eigen leven te leiden naar eigen inzicht. Zonder ongewenste bemoeienis van bovenaf, zonder hun problemen af te kunnen schuiven op een anonieme ander.

Het alternatief is de gestage onderwerping aan de EU, een steeds hogere belastingdruk, een groeiend woud aan regels, een steeds sterkere belemmering van eigen initiatief, en een overheid met een steeds grotere invloed in de persoonlijke levenssfeer.
Als we dat alternatief niet willen, en 62 procent van de Nederlanders lijkt dat niet te willen, dan moeten we nu handelen. De vraag is altijd, hoe dan? Wie staat er op? Wie doet wat?

De afgelopen campagne rond EU-nee heeft bewezen dat we wel iets kunnen bereiken. En dat het momentum er is. Laten we dat momentum gebruiken om nu te beginnen met de verkiezingen van 2007. Als nieuwe beweging, of in samenwerking met iemand als Geert Wilders. Daar kunnen we over discussiëren. Ik ben bijna uitgeklets, dus dan hebben we de tijd.
Wij hebben de principes. Wij hebben de visie. Wij hebben nu de kans. Laten we die boom nu planten, zodat hij schaduw brengt aan iedereen over 20 jaar.

Nederland uit de EU, Nederland Neutraal.

7 REACTIES

  1. Ja, nu trachten "het momentum draaiende te houden!"
    Er komen twee variaties:
    –via politieke partij, of
    –via een "beweging".
    En misschien wel allebei.

    Nodig daarvoor:
    –Een "trekker" voor elk.
    Iemand die zegt: "IK ga dit nu DOEN".
    –Dan een plan en financiering.

    Maar zeker ook is het noodzakelijk dat veel meer mensen begrijpen wat het libertarisch ideaal is. En aan dat fundament kunnen we allemaal naar mogelijkheid en capaciteit meewerken.

  2. Politici verkopen gevaarlijke onzin, zorgen daardoor voor veel beroering en zeggen dan trots dat ze ervoor hebben gezorgd dat de politiek ‘leeft’ onder de mensen. Alsof je iemand een mep verkoopt en dan blij bent met zijn aandacht.
    Dan vind ik bovenstaande rede veel positiever en bezielender!! Waardoor politiek ook kan gaan leven, maar dan op een inspirerende manier.

  3. Kim,
    Prima terugblik. Hoe nu verder te gaan, is de vraag, ja. Daarom hieronder een kort commentaar.

    Tijdens de referendumcampagne hoorde je de politici telkens roepen, dat Nederland zijn welvaart aan de EU te danken heeft. Pure onzin, want die EU bestaat pas sinds 1 november 1993. Ze hebben gemakshalve steeds het Europese continent verward met de opeenvolgende verdragen tussen Europese landen: EGKS, EEG, EG, en EU. Vreedzame samenwerking tussen Europese landen bestaat al sinds WO-II. Maar laten we zeker niet vergeten, dat sinds 1992 de economische groei van de EU-lidstaten structureel jaarlijkse gemiddeld slechts 1,5 % geweest, dus ruim onder de mondiale norm, omdat de wereldeconomie jaarlijks met gemiddeld 3% groeide.
    Hieruit blijkt, dat de politieke samenwerking sinds het verdrag van Maastricht van 1992, in tegenstelling tot wat de politici bezweren, zeker niet geleid heeft tot een grotere economische groei. Eerder het tegendeel is het geval.

    Maar zijn politieke stabiliteit na WO-II dankt dit continent aan het Atlantisch Bondgenootschap en dus ook al niet aan de EU. Die politieke samenwerking binnen de EU en de lossere band van het NAVO-bondgenootschap kon alleen maar op gang komen door de ineenstorting van de USSR.

    Ook hieruit blijkt weer, welke verkeerde weg de Nederlandse politici met de EU-superstaat ingeslagen zijn. Nederland dankt zijn welvaart aan een open economie met de hele wereld. Daarbij past natuurlijk helemaal geen superstaat.

    Je schrijft:
    “Want wat ís onze core business? Voor de landbouw is ons land eigenlijk te klein en te nat, daar kunnen we geen rol van betekenis meer spelen. Voor zware industrie zijn we niet geschikt, daarvoor hebben we het te luxe. Voor high-tech zijn de Aziatische tijgers prachtig, daar is Nederland ook niet meer het aangewezen lapje grond voor. Maar er is één ding dat Nederlanders traditioneel goed kunnen: handelen en zakelijke dienstverlening.”

    Hier ben ik het maar gedeeltelijk mee eens. Naast handelsland is Nederland ook kaasland, bloemenland, waterland en high techland op allerlei speciale gebieden, zoals op het gebied van tuinbouw en nieuwe kleinschalige landbouwmethoden. Als Nederland "neutraliteit" nastreeft, wat voor een handelsland gunstig is en waar ik het dus mee eens ben, moet het ook zorgen zeker niet voor één gat te vangen zijn. Overigens is die neutraliteit zelf geen Wet van Meden en Perzen en nogal afhankelijk van buitenlandse staatkundige en politieke verhoudingen en ontwikkelingen.

    Zwitserland lijkt mij een goed voorbeeld. De Zwitserse migratiepolitiek kan een richtsnoer zijn voor een Nederlands migratiebeleid. Maar alleen, als we onze eigen grenzen bewaken en Schengen beëindigen.

    Daar wilde ik het even bij laten.

    Tot slot zou ik ter aanvulling van het onderwerp "EU, wat nu ?" nog willen refereren aan de suggestie van Nico Roos van 5 juni betreffende de ideeen van de Zwitserse econoom Bruno Frey:

    Zie o.a.:
    http://www.iew.unizh.ch/hom
    http://www.iew.unizh.ch/hom
    http://www.crema-research.c

    Groet,
    Harry

  4. "Zo lang de mensen nog niet massaal beseffen dat politici per definitie onbetrouwbaar zijn is het niet verstandig om daar op te gaan hameren."

    "Laten we dat momentum gebruiken om nu te beginnen met de verkiezingen van 2007. Als nieuwe beweging, of in samenwerking met iemand als Geert Wilders."

    want? Geert Wilders is geen politicus?

Comments are closed.