Democratie.

Naar aanleiding van ons stukje van gisteren over democratie werden we nog eens gewezen op het ingezonden stuk van “F3” van 24 juli “Democratie”, dat we daarom graag nog eens naar voren halen. Een aantal gevaren van de interne democratie worden er goed in belicht.

DEMOCRATIE
Democratie. Iedereen krijgt de meest vreugdevolle pretoogjes wanneer men deze term laat vallen. Prachtige lyrische trefwoorden doemen op als associatieve partners van het woord.
Maar ik vind mezelf in eenzaamheid gehuld als ik me negatief uitlaat over democratie. Voor mij is Democratie een zeer vreemde term. Het is voor mij vooral een ontologische term. Het is vooral wat het niet is. Het is géén dictatoriaal regime, het is géén slavendrijverij, het is géén facisme, het is géén racisme. Kortom het is vooral géén term die in de buurt komt van de grote fouten die we in het verleden hebben gemaakt als mensen.

Democratie is een brute reactie op al die fouten. Het is een term die iedereen gelijke rechten geeft. Maar is het wel handig om iedereen gelijke rechten te geven? Iedereen heeft natuurlijk recht op de universele rechten van de mens. Daar geen twijfel over mogelijk. Maar in een democratie, waarin iedereen afhankelijk is van een gezamelijke keuze die we moeten maken, is het gewoonweg niet mogelijk om iedereen dezelfde privileges te geven die hun de macht geeft om een land te besturen. Je kunt natuurlijk gaan smijten met holle oneliners als: ‘het land is van het volk’. Maar het volk is gek, dom en egoïstisch al willen veel mensen dat niet zeggen.

Democratie blijft een optelsom van individuele egoïstische keuzes. Niemand denkt in het belang van het land. Als persoon 1 op een politieke partij gaat stemmen dan zal dat zijn omdat hij daarin gelooft. Hij gelooft in de speerpunten van die partij. Maar een andere partij kan vooruitgang boeken op korte termijn en de economie met 500% omhoog laten schieten maar dat is niet van belang. Als persoon 1 niet gelooft of vertrouwt in die methode dan zal hij er niet op gaan stemmen. Het gaat dus om interpretatie en perceptie van de feiten. Zoals Nietsche zei: feiten bestaan niet, alleen interpretaties. Daarin heeft hij volkomen gelijk. Niemand gelooft werkelijk in de Waarheid, in datgene wat iedereen beter zal maken (als dat tenminste werkelijk aangeboden zou worden door een politieke partij). Pim Fortuyn is bijvoorbeeld uitgeroepen tot de grootste Nederlander aller tijden. Dit had naar mijn inzien meer te maken met de emotionele waarde van die man met zijn achterban dan dat hij nou werkelijk groter was dan bijvoorbeeld Desiderius Erasmus. Dus datgene wat meer emotie oproept kan meer waard zijn dan datgene wat echt werkelijk goed voor je is.

We hebben kunnen zien dat na de moord op Pim Fortuyn een gekte onstaan was die in mijn ogen heel gevaarlijk was. Een gedeelte van de massa bundelde zijn dwaze krachten en dat resulteerde zich in een klinkende overwinning voor de partij van Pim. Nu is er weinig voorstellingsvermogen nodig om te zien dat het heel anders had kunnen lopen dan hoe het is gelopen. Stel dat er in plaats van deze dwazen een aantal machiaveliaanse of zelfs Hitleriaanse mensen in die partij hadden gezeten, die wel raad hadden geweten met de macht die ze kregen in plaats van om harentrekkend, als een stel Barbies die vechten om een kusje van Ken, met elkaar ruzie te zoeken. Stel dat dat was gebeurd. Het scheelde eigenlijk niet veel. Maar die periode heeft me wel laten inzien dat het niet moeilijk is om een dictator aan de macht te krijgen. Het is enkel een samenloop van omstandigheden. Gelukkig zijn er altijd verstandige mensen in dit land maar ik vrees voor dat ene moment waarin de Grote Onwetendheid genadeloos zal toeslaan en een krater van wanhopige verstandigen zal achterlaten.

Ik pleit enerzijds voor meer educatie voor de onwetenden.
Anderszijds een extra herziening van de democratie.
www.vrijspreker.nl/blog/ind…