Vandaag is het 60 haar geleden dat Japan capituleerde. De collectivistische excuus politiek viert weer hoogtij.
De Japanse premier, Junichiro Koizumi, heeft weer eens excuses aangeboden. En hij zal ook niet naar het oorlogskerkhof gaan waar de Japanse soldaten (en oorlogsmisdadigers?) begraven zijn. Want als hij wel gaat, irriteert dit “China”.
Ook in Indonesië wordt het einde van de oorlog gevierd, samen met de viering van de onafhankelijkheid van Nederland. Op 17 augustus 1945 werd die uitgeroepen door Soekarno en het is de bedoeling dat “Nederland” die datum ook erkent. (Omdat daar de officiële 27december 1949 nog altijd gehanteerd wordt)
Minister Ben Bot gaat naar de Indonesische viering toe. En geruchten over het aanbieden van excuus doen alweer de ronde.
Een verontschuldiging aanbieden betekent dat men de betreffende “schuld” erkent. Om schuldig te zijn, moet men er ook verantwoordelijk voor zijn. Welnu, wie van ons is schuldig, verantwoordelijk, aan eventuele misdaden die in “Nederlands Oost Indië” bedreven zijn? Ik in ieder geval niet en zeker ook 99,9 % (waarschijnlijk 100%) van onze lezers niet.
Daarom moet een minister zeker niet namens alle Nederlanders schuld gaan bekennen; dat is puur politiek collectivistisch gedoe.
———————-
TE LAAT! zie eerste reactie hieronder.
TE LAAT !!
Ik hoor net dat Bot wel spijt gaat betuigen in Indonesië”.
Misschien zullen zijn woorden “diplomatisch” genoeg klinken om niet iedere veteraan nog meer te frustreren. Als je al die jaren al met twijfels, of gewond hebt geleefd, dan is het wel extra zuur als dan een minister (die in 1945 nog geen benul had dat Indonesië bestond) nu gaat vertellen dat het allemaal verkeerd geweest is.
Het maakt verder een groot verschil of je uitdrukt dat het “jammer” is dat er zoveel mensen hebben geleden, of dat je gaat vertellen dat “wij” verantwoordelijk waren en daarvoor excuus vraagt.
Komen er dan ook excuses voor de militairen die door de Nederlandse regering die kant op zijn gestuurd?
Erop terugkijkend vallen de acties daar niet goed te praten, excuses zijn naar mijn mening wel op zijn plaats, maar biedt dat excuus dan ook aan de militairen. Die in opdracht van de regering het vuile werk opknapten.
Onlangs kwam ik erachter dat er ongeveer 5000 Nederlanders en 150.000 indonesische slachtoffers zijn gevallen.(dankzij het vakkundige onderwijs in Nederland is dit onderwerp totaal onderbelicht (geboorte jaar 1978 ).
terzijde:
Dat zet het aantal van 1800 Amerikaanse militairen in Irak in een ander licht. We zijn tegenwoordig verwend door de vrede.
[2] mmz..die zonnebril smiley moet een 8 met een afsluitende haak zijn. Is het gebruik van smileys op deze site noodzakelijk?
[‘zonnebril’ is aangepast]
[1]
Ik heb niet zo’n medelijden met de veteranen die zich onder het motto befehl ist befehl naar Indonesië hebben laten sturen, nota bene direct nadat Nederland bevrijd was van de Duitsers.
[2]
"Komen er dan ook excuses voor de militairen die door de Nederlandse regering die kant op zijn gestuurd?"
Ik denk dat excuses aan de dienstweigeraars die opgesloten werden meer op z’n plaats zou zijn.
"Dat zet het aantal van 1800 Amerikaanse militairen in Irak in een ander licht."
Waarom?
"We zijn tegenwoordig verwend door de vrede."
Wat bedoel je daar mee, dat we niet zo moeilijk moeten doen over een paar doden meer of minder?
Als er excuses worden aangeboden, namens wie doet een politicus dat dan? Het is natuurlijk onzinnig om dat namens een heel volk te doen. Toch wordt er dadelijk zoiets gezegd van: namens Nederland. Wie is dat? De hoofdschuldige indertijd in Ned.-Oost-Indië was de toenmalige overheid. Min. Ben Bot zou dus kunnen zeggen dat hij vindt dat de toenmalige Nederlandse overheid een grove fout heeft gemaakt, met desastreuze gevolgen, en dat hij dat heel vervelend vindt en zeer afkeurenswaardig.
Hij kan beter niet zeggen dat onder zijn bewind dat nooit zou gebeuren, want er is geen hond die dat gelooft.
En waarom excuses richten aan de militairen die er toen op af werden gestuurd? Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen daden. "Befehl" is géén "Befehl". Als er lieden zijn die er een slecht geweten aan hebben overgehouden, dan is dat heel naar, maar misschien ook wel verdiend. Een goede les voor huidige militairen om zich niet vrijwillig voor allerlei "vredesmissies" aan te melden.
Wordt wat er werkelijk indertijd in "ons" Indië gebeurde nog steeds niet op scholen onderwezen? Ikzelf zou het niet weten, want in mijn schooltijd was dit nog geen geschiedenis.
[4] De kracht van een leger is gelegen in de hierarchie. Het is goed dat militairen zich achter de oren krabben bij een individueel bevel. Maar om aan soldaten te vragen massaal te deserteren is makkelijk achteraf praten. Er zit een groot verschil of je als militair tegen over soldaten vecht of tegen burgers wordt ingezet. Als elke soldaat voor zichzelf gaat bepalen of zijn inzet hem welgevallig is, heb je daar weinig aan. Zoals de snelle opmars van Hitler tijdens de tweede wereldoorlog door Nederland en Frankrijk aantoonde. Weining investeringen en voorbereiding.
[5] Waar gevochten wordt vallen spaanders. Doden zijn nooit uit te sluiten. Was Europa blij dat er destijds 10.000en hun dood tegemoet liepen in Normandie, nu valt de hele wereld erover als er in de bevrijding van Irak slachtoffers vallen. Het gebroken geweertje is een illussie.
[6] Ik heb er niets van meegekregen in ieder geval tijdens mijn VWO. (’90-’96). Ik ben blij dat er zich mensen aanmelden voor ‘vredesmissies’ dat langs de zijlijn staan en maar wachten tot het goedkomt vind ik onzin. Met onze middelen kunnen we een actieve bijdrage leveren aan het beeindigen van geweld. Dit hadden we in Joegoslavie moeten doen, maar ook in de diverse Afrikaanse dictatuurtjes.
Ik vind dat wij best met voortschreidend inzicht onze excuses aan kunnen melden, ik verwacht dat namelijk ook van Japan en Duitsland. Als we er nu op terug kijken lijkt het vreemd, maar destijds leek het de beste oplossing.
Ik ben ook niet geheel objectief want mijn opa is daar geweest. (hier trouwens geen persoonlijke opmerkingen in reacties op maken)
[9] "Met onze middelen kunnen we een actieve bijdrage leveren aan het beeindigen van geweld."
Er is maar één manier om het geweld te beëindigen: dat is het zelf UITSLUITEND toe te passen als zelfverdediging!
Zolang regeringen geweld gebruiken om geweld te beëindigen blijft de cirkelredenering gesloten.
[10] jij zult wel blij zijn dat Amerika zich toch heeft bemoeid met Nazi Duitsland en de oorlog in Joegoslavie.
[3] Naar aanleiding van het zonnebril-fenomeen: De volgende teken-combinaties vormen emoticons.
🙂 : – ) Standaard Smiley
🙂 : ) Standaard Smiley [kort]
😀 : – D Big smile
😀 : D Big smile [kort]
😉 ; – ) Knipoog
😉 ; ) Knipoog [kort]
🙁 : – ( Bedroefde Smiley.
🙁 : ( Bedroefde Smiley. [kort]
8) 8 ) Zonnebril, lachend
[11]
Walter,
Je hebt nog wat meer geschiedenis gemist op het vwo zie ik.;)
Amerika heeft ons niet bevrijd uit de goedheid van haar hart. Ten eerste heeft de Sovjet-Unie heel wat meer bijgedragen aan het verslaan van Hitler, en ten tweede was het Nazi-Duitsland die de oorlog verklaarden aan Amerika.
Bovendien zou je, als je iets verder teruggaat in de geschiedenis, kunnen beargumenteren dat WOII er niet geweest zou zijn, als Amerika niet aan het einde van de oorlog mee was gaan vechten tegen Duitsland. Dan was de nederlaag voor Duitsland niet zo totaal geweest en had ze ook de vernederende en zeer economisch ontwrichtende vrede van Versailles niet hoeven tekenen. En zonder de daaruit volgende instabiliteit zou Hitler wellicht nooit verkozen zijn. Maar dat is natuurlijk speculeren.
Bovendien is het vaak erg lastig om tijdens een conflict een onderscheid te maken tussen de good guys en de bad guys. Toen de Sovjets Afghanistan binnenvielen leek het de Amerikanen en Europa wel een goed idee om de islamitische mujaheddeen te steunen in hun strijd tegen de communisten. De persoon die onder andere hierin werd gesteund was Osama Bin Laden. En degenen die uiteindelijk Afghanistan in handen kregen was de Talibaan.
Je weet nooit wat je je op de hals haalt door zomaar ergens binnen te vallen om de boel "op orde" te krijgen. Of wou je ook unilateraal gaan bepalen wie de "goede" partij is in conflicten als Pakistan-India-Kashmir, of Indonesië-Atjeh-Molukken-Papoea-Guinea, enzovoorts? Veel succes om die kluwen te ontwarren.
Als jij denkt te weten wie de goeden zijn in een conflict, ga dan zelf naar zo’n gebied, koop een wapen, en vecht mee met jouw kant. Maar ik heb eerlijk gezegd geen behoefte om in gevaar gebracht te worden, door directe oorlog of daaruit voortvloeiend terrorisme, wegens andermans morele kruistocht.
[13]
Correctie:
Ik bedoelde natuurlijk "als Amerika niet aan het einde van de EERSTE WERELDoorlog mee was gaan vechten tegen Duitsland"
Comments are closed.