Morgen beginnen in Keulen officieel de (Katholieke) WereldJongerenDagen. De voor-happeningen zijn al langer aan de gang. Een aanleiding om eens stil te staan bij wat “geloven”nu eigenlijk betekent.
In de Woordenlijst van de Vrijspreker staat daar nog maar een summiere omschrijving over. Geloven op zich heeft met het libertarisme niet veel te maken. Iedereen mag geloven en denken wat hij wil. Er zijn zelfs organisaties van Christelijke Libertariërs.
We maken alleen bezwaar als een gelovige inbreuk gaat maken op de vrijheid, de rechten, van een ander. (Zie omschrijving in kop van onze voorpagina). Het maakt uiteraard geen verschil of die inbreuk om geloofsredenen of wat dan ook gedaan wordt.
Als gelovigen zich gaan verenigen, ontstaat er een “religie” met een hiërarchie en regels, voorschriften, verplichtingen. Nog aangevuld met mensen die “verschijnselen” krijgen, de “boodschap” van God gaan verspreiden. Al of niet vastgelegd in een boek.
In eerste instantie kunnen we daar nog geen bezwaar tegen hebben. Het bezwaar begint als er in die religieuze gemeenschappen de verspreiding van het geloof wordt aangemoedigd en de ongelovigen worden veroordeeld. De stap naar het vernietigen van de ongelovigen, zo nodig met geweld, (omdat God dat wil!) kan dan erg klein zijn. De mogelijke gevolgen daarvan zien we nu bij de Islam.
Een basis van deze gewelddadige acties ligt bij de oorsprong van het eenvoudige geloven. Daarom zouden we ons kunnen afvragen of dan het geloven op zich de diepste oorzaak en het grootste gevaar is. Misschien afhankelijk van “wat” dat geloof inhoudt.
Als we dan tot de conclusie komen dat dit (bij bepaalde religies?) het geval is, dan moeten we dit zeker afkeuren.
Ayn Rand gaat daar in het objectivisme nog verder in. Het objectivisme stelt dat de mens alleen maar dingen kan “weten” door zijn verstand. Door het verstand te laten overheersen door mystieke gevoelens of onbewezen openbaringen worden dan ook de meest “onverstandige” dingen gedaan.
En dat is één van de grootste oorzaken van de ellendige toestand die er nu in de wereld heerst.
[29] Niet zozeer een verklaring alswel het domein dat religie bestrijkt. Religie, als universele claim op de waarheid, teven buitenrationeel zou eventueel best de waarheid kunnen zijn (laten we dat even aannemen).
Deze superioriteit van religie tav de Rede brengt dan echter wel met zich mee dat de bewijslast aan religie is. Oftewel, als religie zo boven alles staat wat de mens is, dan is het een eitje deze waarheid te degraderen in de minderwaardige taal waarin mensen redeneren. Het probleem hier is dat de wetenschap in het voordeel in het verklaren en begrijpen van zaken, in tegenstelling tot religie wat alleen zichzelf verklaart in haar eigen dimensie (religie is de waarheid in hoeverre zij zich alspeelt in de literaire dimensie: de Bijbel).
Met psychologisch bedoel ik meer de cognitieve dissonantie die religie veroorzaakt. Oftewel, men neme ene religie, de werkelijkheid is anders, er ontstaat frictie in het brein (wat is nu de waarheid, wat ik in de werkelijkheid zie of een cumulatief fossiel van bijgelovigheid, structuren die de menselijke psyche kan controleren), men wil vasthouden aan religie, men verandert de interpretatie van de werkelijkheid, hoe doet men dat? Anderen bekeren. Cognitieve dissonantie verklaart dan het overleven van religie, en is een psychologisch verschijnsel, net als "ensdromen, vaderbinding, moederbinding, doodsangst, levensangst , angst voor zinledigheid, neurose, godsdienstwaan, masochistisch, machtswellust, zelfverheerlijking, hoogmoedswaan, zelfverwerping, ego-compensatie, fobie-bezwering, enz. enz.".
De mens is immers zwak, waarom zou de mens het geloof in het Hogere, buitenrationele, dan wel kunnen?
[31]
De geschiedenis staat echter bol van gebeurtenissen waar ‘iets’ uit de bovennatuur zich in deze werkelijkheid manifesteert. Autonoom. Niet herhaalbaar in laboratoria. Ook de bijbel beschrijft dit soort gebeurtenissen.
Blaise Pascal b.v. Een briefje in zijn jas genaaid, dat hem blijvend deed herinneren aan een ervaren, overweldigende gebeurtenis. Waar hij a.h.w. uitroept dat de God van de bijbel de ware God is, en niet de ‘god’ der filosofen.
[27] [snif]
Zit ik zo mijn best te doen op al die DNA moleculen, laat ik ze nog op willekeurige tijdstippen muteren ook, maak ik daarmee de mooiste schepsels, en nou ga jij beweren dat ik dat allemaal nÃÂÂet zit te doen?
Je doet weer lelijk over de evolutie.
Man, ik ben d’r stikdruk mee!
[snif] [snif]
Zit je ook nog een of ander boek van 2000 jaren her letterlijk te nemen.
Ik moet even niet opgelet hebben, kladjes laten slingeren zeker.
Dat jullie daar nog steeds over praten joh, dat had ik toch niet gedacht.
[snif] [snif] [snif]
Ik heb het allemaal niet meer zo in de hand, dat merk ik wel.
Had ik maar geen Spinoza’ische God moeten wezen…..
[nasnifjes gevolgd door opgetogen vreugdedansje]
Ben wel apetrots dat ik jouw kampioen ben, hoor.
Een Rolex!, als mijn Goede Vader dat eens kon horen!
[nu een beetje streng]
Koppie-koppie gebruiken, Beek.
Ben niet boos hoor, wel verdrietig.
O enne, ’t is gewoon god hoor, geen God.
Ik ben maar een gewoon gozertje.
god
[31] Wonderen waren/zijn cognitieve dissonanten. Toch gebeur(d)en ze.
[32]
Tekst van Blaise Pascal, die hij bij zich droeg:
‘Het genadejaar 1654, maandag 23 november – vanaf ongeveer half 11 ’s avonds tot ongeveer half 1 ’s nachts –
Vuur, God van Abraham, God van Isaak, God van Jakob. Niet de god van filosofen en geleerden. Zekerheid. Zekerheid. Gevoel. Vreugde. Vrede. God van Jezus Christus.’
Hij moet iets hebben ervaren, maar wist dat hij op bespotting kon rekenen, en sprak er daarom verder niet over. Het briefje werd na zijn dood gevonden.
Volgens Wikipedia geldt Plaise Pascal als de toonzetter van de experimentele, proefondervindelijke wetenschap.
Wel wrang dat deze methode nu geldt als argument tegen (ook Pascals) christelijk geloof en bovennatuurlijke werkelijkheid.
Comments are closed.