Nog gecompliceerder.

De Europese Commissie in Brussel en het Europees Parlement krijgen veel meer invloed bij het bepalen van de in de lidstaten geldende boetes en straffen voor burgers en bedrijven die zich niet aan Europese wetten en regels houden.

Dat is het gevolg van een belangrijke uitspraak van het Europese Hof in Luxemburg, die de lidstaten voortaan verbiedt om onderlinge afspraken te maken over de strafmaat voor het niet naleven van EU regelgeving.
Hoewel de uitspraak van het hof volgt na een klacht van de commissie over het bestraffen van milieuovertredingen, heeft deze vrijwel zeker ook gevolgen voor tal van andere terreinen.
In Europese kringen wordt gesproken over een regelrechte doorbraak. (Zal wel met macht te maken hebben.)
Brussel en het Europese Parlement kunnen daardoor bij nieuwe Europese wetsvoorstellen veel meer dan nu gaan bepalen wat in Nederland en andere lidstaten wel en niet strafbaar dient te zijn en hoe dit te beboeten.
Ook al gaan zij niet formeel over het strafrecht in de lidstaten. (Waar bemoeien zij zich dan mee?)
In het bewuste conflict rondom de milieuregels hadden de Eu ministers juist geoordeeld dat Brussel helemaal geen bevoegdheid had over het straf- en sanctiebeleid.
De ministers maakten daarop zelf zeer losse afspraken (niet ongewoon) over de strafmaat, die elk land vervolgens helemaal naar eigen inzicht mocht invullen.
Tot zover dit stukje uit De Telegraaf.
Uit dit artikel blijkt dat er duidelijk onderscheid wordt gemaakt tussen overtreding van Europese wetgeving en overtredingen begaan tegen de wetgeving van de lidstaten.
Immers er mogen geen onderlinge afspraken gemaakt worden voor het niet naleven van EU regelgeving.
Nu wordt het voor u gecompliceerd. U wordt nu geacht de wet te kennen van het land waarin u woont en tevens de wet te kennen van de EU.
Stelt u zich eens het volgende voor!
U wordt aangehouden voor een of andere overtreding.
Eerst moet worden vastgesteld tegen welke regelgeving u die overtreding begaan heeft. (Nationale- of Europese). Dan moet worden gekeken wat de strafmaat of boete is.
Maar wat als de Nederlandse wet een afgeleide is van een Europese wet.
(We horen onze politici vaak genoeg zeggen: ” Het moest van Brussel?)
Kunnen we dan gaan onderhandelen over de strafmaat of de hoogte van de boete?
Dit alles is weer een vorm van centralisatie van de macht.
U bent niet alleen slaaf van de Nederlandse overheid, maar ook van een ongrijpbare elite in Brussel en daarmee 24 andere lidstaten.
Ik wil u toch eens aanraden het boek van F.A.Hayek “The road to serfdom” of de Nederlandse vertaling “De weg naar slavernij” te lezen.